Πρωτίστως, με ευθύνη των υποψηφίων για την ηγεσία, καθώς φαίνεται να λειτουργούν ως απολύτως ξένοι μεταξύ τους. Προσώρας, είναι εμφανής όχι μόνο η πολιτική, αλλά και η ψυχική απόσταση που τους χωρίζει, ακόμα και ανάμεσα σε αυτούς που προέρχονται από το ίδιο κόμμα.

Συμπεριφέρονται σαν η προσπάθεια να τελειώνει στις 5 ή, έστω, στις 12 Νοεμβρίου. Αντιθέτως, τότε αρχίζει. Γι’ αυτό και πρέπει τις εβδομάδες αυτές να μπουν οι κατάλληλες βάσεις ώστε να χτιστεί το οικοδόμημα. Να μην υπάρξουν πληγές που δεν θα μπορούν να επουλωθούν την επομένη των εκλογών.

Επιμένω πως η διαδικασία δεν είναι εύκολη και όσο δεν γίνονται συγκεκριμένα βήματα τόσο αυτή θα δυσκολεύει. Κατ’ αρχάς, δεν πρέπει να αφήσουν τον κ. Αλιβιζάτο να βγάλει μόνος του τα κάστανα από τη φωτιά. Θα πρέπει άμεσα να συμφωνήσουν στο ζήτημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας και να τελειώσουν τα διαδικαστικά ζητήματα που σχετίζονται με την κάλπη. Ακόμα και οι πιο μικρές κοντρίτσες στέλνουν άσχημο μήνυμα προς τα έξω και απογοητεύουν τους πολίτες.

Ακολούθως, θα πρέπει να βρεθεί η φόρμουλα ώστε να ενωθούν οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού. Τα τυπικά προβλήματα που μπορεί να υπάρχουν από τον κανονισμό της Bουλής πάντα ξεπερνιούνται όταν υπάρχει πολιτική βούληση. Κοινώς, είναι αναγκαία η ώσμωση τόσο του στελεχικού δυναμικού όσο και της βάσης. Πρέπει να φανεί ότι τα κόμματα πιστεύουν αυτή την υπόθεση και δεν γίνεται κάτω από πίεση.

Η διαδικασία δεν είναι μόνο των υποψήφιων αρχηγών. Είναι όλου του προοδευτικού κόσμου, που θέλει να δει και συμβολικές κινήσεις για να «ζεσταθεί» και να εμπλακεί στην προσπάθεια. Για παράδειγμα, θα ήταν πολύ χρήσιμο να φτιαχτεί ένα Γραφείο Τύπου και να αρχίζουν να βγαίνουν σταδιακά κοινές ανακοινώσεις. Θα ήταν πολύ σημαντικό να γίνει μια κοινή συνεδρίαση των δύο Κοινοβουλευτικών Ομάδων ή να συγκροτηθεί ένα «Εκτελεστικό Γραφείο» που θα τρέχει θέματα, θα επιλύει κρίσεις, θα προετοιμάσει την επόμενη ημέρα. Απλές και προφανείς κινήσεις είναι αυτές για έχει προοπτική το εγχείρημα. Θα τις κάνουν;