Όταν μια κυβέρνηση δεν τα πηγαίνει και πολύ καλά, συνήθως ρίχνει την ευθύνη στην επικοινωνία. Κοινώς, ότι δεν προβάλλεται με σωστό τρόπο το έργο της, ότι δεν κάνουν αντικειμενικά τη δουλειά τους οι δημοσιογράφοι κ.λπ. Στο τέλος της ημέρας αλλάζει τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, εκτιμώντας ότι έτσι θα αλλάξει και την εικόνα της.

Στην αντιπολίτευση τα πράγματα είναι πιο απλά, με την έννοια ότι η επικαιρότητα σε πάει από μόνη της και τα «γεγονότα» είναι κυρίως εις βάρος της (όποιας) κυβέρνησης. Παρά ταύτα, και ο/η εκπρόσωπος Τύπου βάζει την πινελιά του/της.

Με βάση την εικόνα όλου του προηγούμενου διαστήματος, ο στρατηγικός σχεδιασμός και η επικοινωνιακή ομάδα της ΝΔ απέτυχαν. Έτρεχαν πίσω από τα γεγονότα, δεν κατάφεραν ούτε σε μια στιγμή να δημιουργήσουν κάποια είδηση ή να καθορίσουν την επικαιρότητα. Καίτοι νέα ηλικιακά στην πλειονότητά της η ομάδα, με εξαίρεση την άψογη εικόνα της αναπληρώτριας κυρίας Ζαχαράκη, δεν έβγαλε φρεσκάδα και -το κυριότερο- δεν επέδειξε γρήγορα ανακλαστικά.

Επειδή το παράδειγμα έχει την αξία του, είναι αδιανόητο την Κυριακή το απόγευμα να βγαίνει ανακοίνωση καταδίκης του Ρουβίκωνα και την ίδια ώρα το Γραφείο Τύπου της ΝΔ να αγνοεί τις δολοφονικές επιθέσεις κατά μεταναστών στον Ασπρόπυργο από φασιστοειδή.

Σε μια περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση πέταγε από γκάφα σε γκάφα, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπόρεσε να καρπωθεί το αρνητικό κλίμα και τα λάθη. Εκεί που κατά συνέπεια θα έπρεπε η ΝΔ να κυριαρχεί, υστερούσε φανερά και έκανε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να φαντάζουν μάγοι της επικοινωνίας και του πολιτικού σχεδιασμού.

Οι χθεσινές πρώτες αλλαγές στο επικοινωνιακό επιτελείο φαντάζουν αυτονόητες. Δύο έμπειροι, καταρτισμένοι και με παραστάσεις δημοσιογράφοι -η Μαρία Σπυράκη και ο Κωνσταντίνος Ζούλας- αναλαμβάνουν τα ηνία της επικοινωνίας της ΝΔ.

Προφανώς και όλοι κρίνονται στην πράξη, πόσω μάλλον όταν μιλάμε για κεντρικές θέσεις ευθύνης. Η διαδρομή τους, ωστόσο, δηλοί ότι έχουν τα εχέγγυα για να πετύχουν στον ρόλο τους. Και μόνο ότι οι ίδιοι θα μπορούν να γράψουν τις κεντρικές ανακοινώσεις αρκεί για να επιτευχθεί ο πρώτος στόχος, που δεν είναι άλλος από την ταχύτητα στην αντίδραση ενός επικοινωνιακού επιτελείου.

Από εκεί και πέρα, βεβαίως, μια επικοινωνιακή ομάδα, όσα καλή κι αν είναι, θαύματα δεν κάνει. Πώς να «διορθώσεις», για παράδειγμα, μνημειώδεις παρεμβάσεις όπως του βουλευτή Γιαννάκη για τον Αδάμ και τον… Γιώργο;