Στα δημοσιογραφικά πηγαδάκια κυκλοφορεί ευρέως ότι υπάρχει φαγωμάρα στη ΝΔ, κλίμα που αποτυπώνεται, άλλωστε, και στα σχετικά ρεπορτάζ. Το ενδιαφέρον έγκειται στο γιατί... Τι είναι αυτό, δηλαδή, που δημιουργεί μουρμούρα στους βουλευτές και στο στελεχικό δυναμικό. Ιδίως από τη στιγμή που φαίνεται πως οψέποτε γίνουν εκλογές, η ΝΔ θα τις κερδίσει και μάλιστα με ποσοστά που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πριν από μερικούς μήνες. Δεν λειτουργεί, πλέον, η προοπτική εξουσίας ως συγκολλητική ουσία;

Το πρώτο που ακούς ή διαβάζεις σχεδόν σε καθημερινή βάση είναι το «ενοχλημένοι οι καραμανλικοί». Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο πρώην πρωθυπουργός συνειδητά σιωπά και η δημόσια παρουσία του εξαντλείται σε φωτογραφίες από στιγμές αναψυχής, με τι πράγμα μπορεί να είναι ενοχλημένοι; Θα ήθελαν, για παράδειγμα, μεγαλύτερη συναίνεση στις κυβερνητικές επιλογές ή, αντιθέτως, πιο σκληρή αντιπολίτευση; Πιο κοινωνική ή πιο φιλελεύθερη τη ΝΔ; Πάσα απάντηση δεκτή.

Το δεύτερο που ακούς ή διαβάζεις έχει να κάνει με τα πρόσωπα, μετά και τις τελευταίες αλλαγές. Μέχρι πρότινος, ήταν κοινός τόπος ότι το επικοινωνιακό επιτελείο της ΝΔ δεν τραβάει. Μόλις επιλέχθηκε ένα πρόσωπο, η Μαρία Σπυράκη, που κατά γενική ομολογία μπορεί να ανταποκριθεί όσο λίγοι στα δύσκολα καθήκοντα της εκπροσώπησης, αυτομάτως θυμήθηκαν τι έλεγε πριν από δέκα χρόνια, ότι ήταν ΠΑΣΠ στα φοιτητικά της χρόνια και ότι δούλευε στο MEGA. Λες και ο Θοδωρής Ρουσόπουλος που είχε επιλέξει ο Κώστας Καραμανλής -και ήταν κορυφαίος στην εκπροσώπηση- υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΟΝΝΕΔ και εργαζόταν στον «Ελεύθερο Τύπο».

Μετά, λέει, υπάρχει γκρίνια για τα πρόσωπα που είναι σύμβουλοι του κ. Μητσοτάκη. Από την κριτική ότι η ΝΔ είναι το κόμμα των γόνων και των παιδιών του κομματικού σωλήνα, περάσαμε στην κριτική για πρόσωπα που δεν είναι «του κόμματος».

Η κριτική είναι εμφανώς προσχηματική. Με την έννοια ότι δεν αντιλαμβάνονται πως για να μεγαλώσει η ΝΔ πρέπει να ανοιχτεί στη θάλασσα των σοβαρών ανθρώπων, αλλά και για να κυβερνήσει αποτελεσματικά χρειάζεται πρόσωπα σαν και αυτά που επέλεξε ο κ. Μητσοτάκης για συμβούλους του. Με εξαιρετικές σπουδές και επαγγελματικές περγαμηνές.

Πρόδηλο είναι ότι η κριτική γίνεται με αυστηρά προσωπικά κριτήρια. Επειδή όλοι αυτοί διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να ακολουθήσουν το τρένο της νέας εποχής, «βαράνε» το βαγόνι που τρέχει πιο γρήγορα από όλα. Το ερώτημα απλώς είναι γιατί τους χρεώνεται και γιατί τους δίνει αυτό το δικαίωμα ο κ. Καραμανλής.