Η Ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά ως φάρσα, έλεγε ο Καρλ Μαρξ. Και μπορεί τα κυβερνητικά στελέχη να μεγάλωσαν με τσιτάτα του, αλλά φαίνεται πως αγνοούν αυτή την παραδοχή του.

Αφορμή η ακριβώς ίδια τακτική που ακολουθούν στην αξιολόγηση, σε συνδυασμό με τις αναφορές σε κοινωνικά μερίσματα και σε ανακουφιστικά μέτρα που είναι διατεθειμένοι να δώσουν στο τέλος του έτους. Πέρυσι τον Δεκέμβριο ο υπουργός Οικονομικών, με αφορμή τα 617.000.000 ευρώ που είχαν δοθεί σε 1.600.000 συνταξιούχους, έστελνε στους «θεσμούς» επιστολή μετάνοιας και επί της ουσίας ζητούσε συγγνώμη για την πρωτοβουλία που πήρε ο πρωθυπουργός. Η επιστολή ήταν γραμμένη σε πρώτο ενικό και μεταξύ άλλων ανέφερε ο κ. Τσακαλώτος: «Επί της διαδικασίας, αναγνωρίζω ότι μέτρα με δημοσιονομικές επιπτώσεις πρέπει να συζητούνται και να συμφωνούνται με τους "θεσμούς", στο πλαίσιο των δεσμεύσεών μας από το μνημόνιο». 

Σαν να μην πέρασε μια μέρα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε χθες με κατηγορηματικό τρόπο ότι «θα δοθεί 1 δισ. ευρώ σε ανθρώπους που έχουν πληγεί βαρύτατα από την κοινωνική κρίση». Δεδομένου ότι η χθεσινή μέρα συνδυάστηκε με την άφιξη των «θεσμών» στην Αθήνα για τον νέο γύρο διαπραγματεύσεων, έχουν άραγε ερωτηθεί οι εταίροι για τις σχετικές αποφάσεις ή απλώς στο Μαξίμου παίζουν με τις ανάγκες και τις αγωνίες μιας μεγάλης μερίδας πολιτών; Πώς εξαγγέλλεται ένα τόσο μεγάλο ποσό, σε μια φάση που δεν είναι καν σαφές αν θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα ακόμα και για το 2018;

Στην κυβέρνηση μάλλον παραγνωρίζουν ότι τα καλά σχόλια που ακούγονται από Ευρωπαίους -και όχι μόνο- έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την τήρηση των δεσμεύσεων, αλλά και τις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι αυτή τη φορά η ολοκλήρωση της αξιολόγησης θα κλείσει το αργότερο ως το τέλος του έτους. Το κλίμα όμως μπορεί να αλλάξει άρδην με αποφάσεις (;) όπως αυτές που ανακοίνωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αλλά και με τις ατέλειωτες εκκρεμότητες που περιλαμβάνονται στην τρίτη αξιολόγηση.

Άραγε, υπάρχει κανένας που να πιστεύει ότι μπορεί η παρούσα κυβέρνηση μέσα σε λίγες εβδομάδες να τακτοποιήσει ζητήματα που σχετίζονται με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, τις εργασιακές σχέσεις ή τον νόμο για τις απεργίες; Η εμπειρία μάς διδάσκει ότι μάλλον θα ζήσουμε άλλο ένα θρίλερ, το οποίο μένει να δούμε αν θα εξελιχθεί σε φάρσα.