Οι αντίπαλοί της, αναγνώριζαν τις προηγούμενες δεκαετίες σε πολλά στελέχη της αριστεράς ένα ηθικό κεφάλαιο που είχε να κάνει με τη στάση ζωής τους και με την πίστη τους σε κάποια ιδανικά, κόντρα στο προσωπικό τους συμφέρον, κόντρα εν τέλει στη ζωή τους. Για αυτό και κυριάρχησε η έννοια της ηθικής της Αριστεράς.

Αυτό το κεφάλαιο, βεβαίως, σπατάλησε μέσα σε λίγα χρόνια ο κ. Τσίπρας και η ανερμάτιστη παρέα του. Τα παραδείγματα είναι ατέλειωτα για το πως θυσιάζουν τα πάντα για λίγη εξουσία. Σαν τον πεινασμένο που βρίσκει τον μπουφέ και δεν ξέρει τι να πρωτοφάει. Σε βαθμό που να προκαλούν αηδία σε πολύ κόσμο, που, πλέον, ντρέπεται, με όσα συμβαίνουν, να δηλώσει αριστερός.

Τελευταίο, ίσως κορυφαίο, παράδειγμα η κυρία Νοτοπούλου. Αν είχε ίχνος προσωπικής ηθικής, δεν θα παρέμενε ούτε λεπτό υφυπουργός Μακεδονίας-Θράκης και ταυτόχρονα υποψήφια δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Είναι αδιανόητο να μοιράζει τόσα χρήματα από εδώ και από εκεί ως υφυπουργός, την ώρα που είναι υποψήφια Δήμαρχος. Αλλά ποιος/α έχασε την ηθική του/της για να την βρει η κυρία Νοτοπούλου: