Το παρακάτω περιστατικό είναι αληθινό. Τον Ιούνιο του 2016, λίγες μέρες μετά το δημοψήφισμα για το Brexit, Ελληνίδα που εργάζεται στην Βρετανία (σε επιχείρηση, όπου η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων είναι από χώρες-μέλη της ΕΕ), ρώτησε το αφεντικό της τι ψήφισε.

«Ψήφισα Brexit» της απάντησε.
«Δηλαδή δεν μας θέλεις εδώ;» αναρωτήθηκε η Ελληνίδα.
«Σας θέλω, δεν εννοούσα εσάς» της απάντησε.
«Και ποιους εννοούσες;» επέμεινε η Ελληνίδα.

Απάντηση δεν πήρε.

Το συγκεκριμένο περιστατικό είναι βέβαια μεμονωμένο, αλλά ενδεικτικό του κλίματος που υπήρχε στη Βρετανία εκείνη την περίοδο.

Η ουσία όμως είναι ότι έχουν περάσει τρία και πλέον χρόνια από το δημοψήφισμα και η Βρετανία ακόμα παλεύει να βρει τρόπο να φύγει από την ΕΕ.

Η τέως πρωθυπουργός, Τερέζα Μέι, πέρασε σχεδόν δύο χρόνια διαπραγματεύσεων με τους «27» της ΕΕ για να καταλήξει σε ένα σχέδιο που δεν άρεσε στους βουλευτές της.

Προηγουμένως, η ίδια είχε σκεφτεί ένα… καλύτερο σχέδιο για τη μελλοντική σχέση της Βρετανίας με την ΕΕ (γνωστό ως Chequers Agreement): Μονά-ζυγά, δικά μας. Αυτό δεν άρεσε στην ΕΕ και κόπηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Εκείνο το σχέδιο είχε προκαλέσει και την παραίτηση από το Φόρεϊν Όφις του Μπόρις Τζόνσον.

Και αφού η Μέι είδε τη συμφωνία που πέτυχε με την ΕΕ να πεθαίνει στη Βουλή των Κοινοτήτων, παραιτήθηκε με δάκρυα στα μάτια. Πάλι καλά που εξασφάλισε νέα παράταση στο «διαζύγιο» από την (απρόθυμη) ΕΕ μέχρι τις 31 Οκτωβρίου.

Και τη θέση της στο Νο 10 της Ντάουνιγκ Στριτ πήρε ο Μπόρις Τζόνσον, ένθερμος υποστηρικτής της εξόδου από την ΕΕ στις 31 Οκτωβρίου. Ήρθε με τόση φόρα να γίνει πρωθυπουργός και να βγάλει το Ηνωμένο Βασίλειο από την Ένωση, που έφαγε τα μούτρα του. Ο Μπόρις με το ατημέλητο μαλλί κατάφερε σε 48 ώρες να ηττηθεί τρεις φορές στη Βουλή των Κοινοτήτων, χάνοντας την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά και τον έλεγχο των εξελίξεων.

Ποιος τον κέρδισε αυτό τον έλεγχο των εξελίξεων; Θεωρητικά, οι βουλευτές, αλλά και για αυτό κανείς δεν είναι βέβαιος. Διότι οι βουλευτές, που «πήραν τον έλεγχο των εξελίξεων», θέλουν να εξασφαλίσουν μια νέα ημερομηνία εξόδου, χωρίς να ξέρουν τι να την κάνουν.

Το πιο απίθανο στην όλη υπόθεση είναι ότι μέσα σε όλα, η Βουλή ψήφισε και το ενδεχόμενο να «αναστήσει» το σχέδιο που τους είχε φέρει η Τερέζα Μέι.

Λεπτομέρεια: Οι βουλευτές που «πήραν τον έλεγχο των εξελίξεων», μπορούν και να απορρίψουν (!) τη νέα ημερομηνία που θα τους δώσει η ΕΕ.
Μία ακόμα λεπτομέρεια: Οι πρόωρες εκλογές είναι σχεδόν βέβαιες. Θα τις κερδίσει -σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- ο Μπόρις Τζόνσον, καθότι τον Τζέρεμι Κόρμπιν των Εργατικών δεν τον θέλουν ούτε οι μισοί βουλευτές του.

Αλλά και ο Μπόρις Τζόνσον, αν όντως κερδίσει, δύσκολα θα μπορέσει να σχηματίσει βιώσιμη κυβέρνηση. Στη Σκωτία είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χάσει έδρες, ενώ καραδοκεί και ο απίθανoς Νάιτζελ Φάρατζ του Brexit Party (όνομα και πράγμα), ο οποίος θριάμβευσε στις πρόσφατες Ευρωεκλογές.

Αν ήθελαν να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους στη Βρετανία, υπάρχουν δύο τρόποι να βγουν από αυτό το χάος:

1. Το άτακτο Brexit. Έτσι κι αλλιώς, όποια συμφωνία και να τους προτείνει η ΕΕ δεν θα είναι αρκετά καλή για τους βουλευτές, ώστε να την ψηφίσουν. Σε ανύποπτο χρόνο (Σεπτέμβριος 2018) η Τερέζα Μέι είχε πει ότι «no deal is better than a bad deal» (η έξοδος χωρίς συμφωνία είναι καλύτερη από την έξοδο με μια κακή συμφωνία).
2. Η παραμονή στην ΕΕ. Ας ομολογήσουν ότι το όλο εγχείρημα ήταν περίπλοκο και δεν μπορεί να προχωρήσει, οπότε ας κάνουν την «κωλοτούμπα». Μπορεί και να τους βγει σε καλό.

Εκτός και αν επιλέξουν, αυτό που μέχρι τώρα αντιμετωπίζουν ως ταμπού. Να κάνουν ένα νέο δημοψήφισμα, ρωτώντας τους κουρασμένους και εκνευρισμένους από όλο αυτό Βρετανούς: Επειδή εμείς οι πολιτικοί σας αποτύχαμε, έχετε την ευγενή καλωσύνη να μας πείτε τι να κάνουμε;