Θυμάστε τις εικόνες πίσω στο 2015; Στο ξεκίνημα της κρίσης με το προσφυγικό, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έφταναν με τα πόδια στην καρδιά της Ευρώπης. Σε ορισμένες χώρες τούς κλώτσαγαν, οι Γερμανοί πάλι τούς υποδέχονταν με χειροκροτήματα, ρούχα και τρόφιμα.

Μετά από λίγο καιρό βέβαια η εικόνα άλλαξε, όπως άλλαξε και η άποψη της καγκελαρίου Μέρκελ. Διότι οι πρόσφυγες έγιναν δυσανάλογα πολλοί και το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) δεν προλάβαινε να μετρά νέους ψηφοφόρους.

Συμπτωματικά την ίδια περίοδο έκλεινε και ο λεγόμενος «βαλκανικός διάδρομος» προς την Ευρώπη. Κοινώς, όσοι πρόλαβαν να περάσουν στα γειτονικά Σκόπια και να περπατήσουν προς μια καλύτερη ζωή, πρόλαβαν.

Οι υπόλοιποι εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα.

Μετά ήρθε η Συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία για το προσφυγικό. «Κοινή Δήλωση» την ονόμασαν. Με τη συναίνεση ασφαλώς της τότε κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου.

Για να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας: Η «Κοινή Δήλωση» έκανε το προσφυγικό de facto διμερές πρόβλημα Ελλάδας-Τουρκίας.

Να το πούμε πιο απλά: Η ΕΕ έδωσε τα «κλειδιά» του προσφυγικού στον Ερντογάν. Διότι η κυρία Μέρκελ πανικοβλήθηκε από την άνοδο της ακροδεξιάς στη χώρα της, είδε τον κυβερνητικό της συνασπισμό στα όρια της κατάρρευσης και τον υπουργό Εσωτερικών της, Χορστ Ζέεχοφερ, να της ροκανίζει την καρέκλα. Και έκανε το χατήρι του Τούρκου προέδρου. Χωρίς φυσικά να του στερήσει τα προϊόντα της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας. Για κυρώσεις, ούτε λόγος.


Τι έχει συμβεί στην Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια που είναι σε ισχύ η Συμφωνία; Ας δούμε τα γεγονότα. Facts, my dear Watson, που θα έλεγε και ο Σέρλοκ Χολμς: Οι προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές δεν σταμάτησαν ποτέ, πέντε ελληνικά νησιά λύγισαν, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι εγκλωβίστηκαν. Όσο για τον κύριο Ερντογάν, ανάλογα με τα υπόλοιπα μέτωπα που κατά καιρούς ανοίγει ή τον ξένο ηγέτη με τον οποίο τσακώνεται, απειλεί «να πλημμυρίσει την Ευρώπη» (δηλαδή την Ελλάδα) με πρόσφυγες και μετανάστες από όλο τον πλανήτη.

Παράλληλα, άνθισαν και τα γνωστά λουλούδια του κακού: Κατηγορίες κατά της Ελλάδας ότι αργεί με τις αιτήσεις ασύλου, ότι τα χρήματα για το προσφυγικό δεν έχουν και την καλύτερη... κατάληξη, ότι στήθηκε μια μπίζνα με τις ΜΚΟ, ότι δημιουργήθηκαν τέρατα, όπως η Μόρια.

Επιπλέον, κατά καιρούς ακούμε διάφορους στην ΕΕ να φλυαρούν ότι η Συμφωνία με την Τουρκία δεν τηρείται, ότι χρειάζεται μια άλλη πολιτική ασύλου, ότι κάποιες χώρες θα τιμωρηθούν, επειδή λέει δεν παίρνουν το μερίδιο των προσφύγων που τους αναλογεί. Και το κερασάκι: Σχεδόν χρωστάμε ευγνωμοσύνη στην Άγκυρα για τον αγώνα που κάνει να συγκρατήσει τους πρόσφυγες.

Με τούτα και με εκείνα, φτάσαμε στο καλοκαίρι του 2019 και στην εκλογική νίκη της ΝΔ. Προεκλογικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε υποσχεθεί μια άλλη πολιτική στο θέμα της ασφάλειας και του προσφυγικού. Πράγματι, πήρε μέτρα, αλλά όταν όμως προσπαθείς να εφαρμόσεις μια πολιτική, στη βάση μιας αποτυχημένης ευρωπαϊκής πολιτικής, δεν θα έχεις κανένα αποτέλεσμα.

Παράδειγμα: Ακόμα και αν δεν χρειάζονταν τα ΜΑΤ στα νησιά, τι νόημα αλήθεια έχει ένα κλειστό κέντρο όταν δεν σταματούν οι ροές; Σε ένα μήνα, το κλειστό κέντρο θα είναι ασφυκτικά γεμάτο.

Και φτάσαμε στον Φεβρουάριο του 2020, όταν ο Ερντογάν έκανε πράξη την απειλή του. Να πλημμυρίσει την Ελλάδα (υποτίθεται την Ευρώπη) με πρόσφυγες, διότι δεν μπορεί -όπως ισχυρίστηκε- να τους ταΐσει άλλο και οι Ευρωπαίοι τού χρωστάνε χρήματα. Το μόνο που είχε τη δυνατότητα να κάνει είναι να τους πληρώσει ένα ταξί μέχρι τον Έβρο.

Προηγήθηκε βέβαια το «κάζο» του τουρκικού στρατού στο Ιντλίμπ της Συρίας, εκεί όπου ο «σουλτάνος» είχε την ατυχή έμπνευση να τα βάλει με τον «τσάρο» Πούτιν.

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Δηλώσεις αλληλεγγύης, hashtag στο Twitter #iStandWithGreece και μια... επιστροφή Τσίπρα στο Mega.

Σήμερα η Ελλάδα και η κυβέρνηση του κυρίου Μητσοτάκη έχει μια χρυσή ευκαιρία: Να ξανακάνει το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα ευρωπαϊκό. Καλές οι δηλώσεις, τα ταξίδια σύσσωμης της ΕΕ στον Έβρο και τα έκτακτα κονδύλια, αλλά αυτά δεν λύνουν το πρόβλημα.

Αν θέλουμε να επαναλαμβάνουμε ότι τα ελληνικά σύνορα είναι ευρωπαϊκά, τότε πρέπει να έρθουν Ευρωπαίοι να τα φυλάνε και όχι να στέλνουν οι ακρίτες και η ιδιωτική πρωτοβουλία ψωμί και νερά στον Έβρο.

Αν το προσφυγικό είναι Ευρωπαϊκό θέμα, τότε πρέπει όλες οι χώρες να ανακουφίσουν την Ελλάδα και να πάρουν το μερίδιο των προσφύγων που τους αναλογεί. Χωρίς άλλη δικαιολογία ή καθυστέρηση.

Αν το προσφυγικό είναι Ευρωπαϊκό θέμα, τότε ας έρθει η Frontex να στήσει πλωτά hotspot στο Αιγαίο για την υποδοχή των κατατρεγμένων, την εξέταση των αιτήσεών τους και την κατανομή στην υπόλοιπη Ένωση. Πού ακούστηκε να μετατρέπονται ελληνικά νησιά σε Ellis Island, χειρίστου είδους;

Αλήθεια, θα το επέτρεπαν αυτό οι Ισπανοί για τα Κανάρια ή τις Βαλεαρίδες; Οι Γάλλοι για την Κορσική; Οι Μαλτέζοι για το Γκόζο; Εμείς γιατί το επιτρέψαμε;

Αν το προσφυγικό είναι Ευρωπαϊκό θέμα, τότε ας πάρουν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο το κλειδί από το χέρι του Ερντογάν. Τόσο απλά.

Αν η ελληνική κυβέρνηση δεν πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση άμεσα, τότε συνολικά η ΕΕ είναι εξίσου συνένοχη με την Τουρκία:

Εκείνος χρησιμοποιεί δυστυχισμένους ανθρώπους και η «πολιτισμένη» ΕΕ τούς αποθηκεύει σε Μόριες. Και κοιμάται ήσυχη, επειδή άνοιξε το πορτοφόλι και τσόνταρε μερικά ευρώ.


Και η Ελλάδα θα έχει για μια ακόμα φορά μείνει με τον «μουτζούρη». Ολομόναχη.