Σύμφωνα με έναν πολιτικό αστικό μύθο ο Αλέξης Τσίπρας υιοθετεί σε πολλά τις τακτικές κινήσεις του Κώστα Καραμανλή. Λέγεται ότι η πολιτική Καραμανλή ασκεί μια γοητεία πάνω στον «αριστερό» Πρωθυπουργό.

Μόνο που ο τρόπος που αντιδρά σε πολλές υποθέσεις με σκιές ο Αλ. Τσίπρας δεν παραπέμπουν στον αγαπημένο του πολιτικό. Εξάλλου επί πρωθυπουργίας Κ. Καραμανλή είχαν παραιτηθεί _αποπεμφθεί επί της ουσίας_ αρκετοί υπουργοί για ήσσονος σημασίας ζητήματα σε σύγκριση με αυτό που έχει προκύψει για τον Πάνο Καμμένο. Π.χ. ποιος δεν θυμάται την παραίτηση καραμανλικού υπουργού για την μετεγγραφή του γιού του από περιφερειακή πανεπιστημιακή σχολή σε ΑΕΙ των Αθηνών; Και δεν ήταν η μόνη περίπτωση.

Επίσης, εάν δει κανείς στο εξωτερικό τα παραδείγματα είναι πολλά. Π.χ. στη Γαλλία υπέβαλλε την παραίτησή του ο υπουργός Δικαιοσύνης Φρανσούα Μπαϊρού λόγω εμπλοκής του σε μια υπόθεση με αργομισθίες. Παλαιότερα, ο υπουργός Πολιτισμού της Πορτογαλίας, Ζοάο Σοάρες, παραιτήθηκε γιατί είχε απειλήσει μέσω facebook ότι θα χαστούκιζε δύο δημοσιογράφους επειδή τον αποκάλεσαν ανίκανο και αγενή! Σε άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης υπουργοί παραιτήθηκαν, είτε γιατί παραβίασαν το όριο ταχύτητας, είτε διότι είχε ανιχνευθεί αλκοόλ λίγο παραπάνω από το επιτρεπόμενο όριο.

Στην Ελλάδα της σημερινής εποχής δεν ιδρώνει το αυτί κανενός με όσα γίνονται. Η κατάρρευση του θεσμικού πλαισίου είναι εμφανής και μόνο ευρωπαϊκή χώρα δεν θυμίζει. Είναι λογικό ένας πολιτικός, μέλος υπουργικού συμβουλίου να εμπλέκεται σε θέματα της Δικαιοσύνης και μάλιστα καθ’ υποτροπήν; Όχι. Είναι δουλειά ενός πολιτικού η ανάμειξή του σε ζητήματα που αφορούν αποκλειστικά και μόνο Εισαγγελείς, Ανακριτικές Αρχές και Δικαστές; Όχι. Η πολιτική δεν γίνεται με αυτό τον τρόπο και ουδείς πολιτικός, για οποιαδήποτε υπόθεση, δεν νομιμοποιείται να προσφέρει «ομπρέλα» στη Δικαιοσύνη και πολύ περισσότερο δεν υφίσταται υπουργός – βοηθός ανακριτή!

Το πρόβλημα πλέον δεν είναι μόνο του Π. Καμμένου, αλλά και του ίδιου του Πρωθυπουργού που αποδέχεται και καλύπτει τις ενέργειες του υπουργού και συνοδοιπόρου του. Εάν ο Αλ. Τσίπρας μελετούσε καλύτερα τον Κ.Καραμανλή, σίγουρα θα έβρισκε λύση στο πρόβλημά του, με μια απλή κίνηση για να επιβεβαιωθεί και η χαρακτηριστική φράση από την ταινία Καζίνο του Μάρτιν Σκορτσέζε: «Υπάρχουν τρεις τρόποι να γίνει κάτι: Ο σωστός, ο λάθος και ο δικός μου τρόπος».