Οι προηγούμενοι από μας, έλεγαν ότι η είδηση είναι ιερή και το σχόλιο ελεύθερο. Τα πιο φρέσκα νέα λοιπόν, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, είναι α) η διάρρηξη των σχέσεων του Αλ. Τσίπρα με τον Ν. Κοτζιά την οποία ακολούθησε η δήλωση του πρώην υπουργού Εξωτερικών ότι η κίνηση «Πράττω» ούτε θα συνεργαστεί με το κυβερνών κόμμα. Και β) η αναμονή της ΔΗΜΑΡ για την τήρηση των υπεσχημένων περί συμμετοχής στελέχους της στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Το «ΠΡΑΤΤΩ» που ουδέποτε δοκιμάστηκε σε εκλογές και η ΔΗΜΑΡ που κατέγραψε τον Ιανουάριο του 2015 ποσοστό 0,4% κι αργότερα συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ για να φτιάξουν αρχικώς τη Δημοκρατική Συμπαράταξη κι έπειτα το Κίνημα Αλλαγής αλλά τελικώς ο πρόεδρος Θ. Θεοχαρόπουλος ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Τουρισμού στην κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, είναι οι δύο πολιτικοί φορείς που απειλούν ευθέως τη συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία.

Δηλαδή, το ένα Τίποτα με το έτερο Τίποτα αναζητούν συντροφιά στο Τίποτα. Ποια είναι η είδηση, λοιπόν, και ποιο το σχόλιο;

Γιατί άραγε κάποιος να θέλει να βάλει το Τίποτα σε «γεγονοτικό πυρήνα»; Μήπως για να καταλογίσει στον κ. Τσίπρα ανικανότητα χειρισμού ακόμη και σε τέτοια ζητήματα με τα οποία κανονικά θα έπρεπε να ασχολούνται τα κομματικά του όργανα στο χαμηλότερο επίπεδο;

Μήπως για να αναδείξει -εκ των υστέρων- ότι επί 4,5 χρόνια κυβερνά το Τίποτα το οποίο στο διάστημα αυτό ξεπάστρεψε ιδεολογίες, καριέρες, κοινωνίες, οικονομίες, δικαιοσύνη κι αδικία μαζί βυθίζοντας τον τόπο στην αχλή του Ισλαμικού Μεσαίωνα;

Για όλα αυτά αλλά και για να κρύψει ακόμη περισσότερα, όπως το ότι από το βράδυ της 26ης Μαϊου έως σήμερα, έχουν εξαφανιστεί όλοι οι προβεβλημένοι ως τότε, από τον ίδιο τον πρωθυπουργό έως τον τελευταίο κολαούζο του. Κι όταν εμφανίζονται, όπως την περασμένη Δευτέρα το βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής ή πιο πριν κανά δυο φορές σε ξενοδοχεία, απευθύνονται μόνον στα στελέχη τους.

Πιο κάτω δεν τολμούν να κατέβουν.

Όχι γιατί φοβούνται ότι θα τους τσακίσουν, αλλά γιατί θα τους αγνοήσουν.

Ενώ το 2010-2011 οι διάφοροι Ραγκούσηδες, Πεταλωτήδες, Παπακωνσταντίνου, Πετσάλνικοι κτλ, δεν μπορούσαν να κάνουν βήμα χωρίς τις κλούβες των ΜΑΤ να σέρνονται πίσω τους, σήμερα τούτοι ‘δω περπατάνε με 10 γραμματείς και φαρισαίους για να φαίνεται ότι κάποιος τους απευθύνει τον λόγο.

Το 2015 όταν πρωτανέβηκαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι, οι πιο παλιοί εδώ στο κέντρο σιγοτραγουδούσαν τη μαντινάδα απ’ τη «Ρεζέρβα» του ’79: «Τα όνειρα σου μην τα λες, γιατί μια νύχτα κρύα, μπορεί και οι Φροϋδιστές να’ ρθουν στην εξουσία…».

Αρκετοί συνάδελφοι «ενσωμάτωσαν» από τότε τον στίχο στην αρθρογραφία τους χωρίς ωστόσο να ασχοληθούν παραπάνω με τον ποιητικό λόγο του Σαββόπουλου.

Γιατί παρακάτω, γράφει κι άλλα για το τέλος των «Φροϋδιστών»: «Λοιπόν, μεγάφωνα παντού, όλο χαρτιά η Μπενάκη, μα δεν υπήρχε ούτε ψυχή και φύσηξε αεράκι... κι αρχίσαν όλα να γυρνούν σαν στοιχειωμένο τσίρκο κι ανοίγει μια καταπακτή και πέφτω πλάι στον Κύρκο…».

Αμείλικτος και στον «Πολιτευτή» ο μπαγάσας για τους συντρόφους-εκδρομείς: «Θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία; Τώρα κοκορεύεσαι επάνω στον εξώστη και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη».

Θυμάσαι;