Κατά κοινή παραδοχή, εντός και εκτός συνόρων, μέχρι στιγμής οι χειρισμοί που έχει κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον αναδεικνύουν σε παίκτη περιοχής, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για έναν ηγέτη. Τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που υπάρχει ως «βοή» στην πλειονότητα της κοινωνίας και συνδέεται με την ικανότητα του πρωθυπουργού, αλλά και με το αίσθημα ασφαλείας που κατάφερε να περάσει στους πολίτες. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει να μονοπωλεί την ατζέντα, έχοντας απέναντι μια αμήχανη αντιπολίτευση, που απλώς σύρεται πίσω από τις επιλογές της. Ο κ. Τσίπρας βιώνει μια ιδιότυπη πολιτική καραντίνα και δυσκολεύεται να κερδίσει ελάχιστο χρόνο στα ΜΜΕ, προκειμένου να περάσει τις όποιες θέσεις του. Φωνές όπως του Πολάκη έχουν πλέον απομονωθεί από την ίδια την εξέλιξη των πραγμάτων. Ουδείς πλέον ασχολείται με τις λάσπες και τα φθηνιάρικα posts στο facebook. Ο κόσμος, παρακολουθώντας τα όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μας, αντιλαμβάνεται πόσο ευεργετικά ήταν τα μέτρα που έλαβε με περισσή αποφασιστικότητα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Μπροστά σε αυτό το πολιτικό σκηνικό, με τις πρώτες μάχες να έχουν κερδηθεί, δεν είναι λίγοι εκείνοι που εισηγούνται στον πρωθυπουργό, αμέσως μετά το τέλος της υγειονομικής κρίσης,να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Οι υπέρμαχοι αυτής της κίνησης προβάλλουν ως επιχείρημα το γεγονός ότι η επόμενη μέρα θα βρει τη χώρα σοβαρά λαβωμένη σε οικονομικό επίπεδο. Κατά συνέπεια, ο κ. Μητσοτάκης έχει κάθε λόγο να ζητήσει ανανέωση της λαϊκής εντολής, προκειμένου να χειριστεί την επιστροφή στην οικονομική κανονικότητα. Και είναι κάτι που οφείλει να το πράξει, από τη στιγμή που τον περασμένο Ιούλιο ουδείς θα μπορούσε να εκτιμήσει τα όσα έχουν διαδραματιστεί το τελευταίο δίμηνο. Όμως, υπάρχουν και συνεργάτες του Κυριάκου που διαφωνούν με το σενάριο των πρόωρων εκλογών, προ-βάλλοντας ως ισχυρό αντεπιχείρημα ότι το 1945 ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ένας απόλυτα δημοφιλής ηγέτης, οδηγήθηκε σε δεινή ήττα, όταν αποφάσισε να προσφύγει σε εκλογές, έχοντας μάλιστα ως αντίπαλο ένα «άχρωμο ανθρωπάκι», τον αναπληρωτή πρωθυπουργό στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας, Κλέμεντ Ατλι. Τότε οι Άγγλοι άφησαν πίσω τις ηρωικές στιγμές του πολέμου και έστρεψαν την πλάτη τους στον Τσώρτσιλ.

Ωστόσο, οι συγκεκριμένοι παραβλέπουν μια μεγάλη διαφορά στη μηχανιστική μεταφορά των ιστορικών γεγονότων και στην προσαρμογή της στην Ελλάδα του 2020. Το γεγονός ότι ο Τσώρτσιλ πήγε σε εκλογές έχοντας ως φόντο τα φέρετρα των Άγγλων στρατιωτών και τους χιλιάδες αιματοκυλισμένους συμπατριώτες του, ενώ ο Μητσοτάκης θα προσφύγει με σύμμαχο το στεφάνι της ζωής, που κατάφερε να χαρίσει στους Έλληνας. Πέραν τούτου, αυτό που παραβλέπουν όσοι επικαλούνται την Ιστορία είναι ότι κάθε φαινόμενο εκδηλώνεται μέσα από κοινωνικές και εθνικές συνθήκες, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί ούτε να μεταφέρεται ούτε να δανείζεται για τυχόν πολιτικές αναλύσεις. Οι εκλογές το φθινόπωρο έχουν και ένα ακόμη πλεονέκτημα. Και αυτό είναι ότι στην περίπτωση εκλογικού θριάμβου ο Μητσοτάκης θα έχει αποστρατεύσει πρόωρα τον κ. Τσίπρα, ο οποίος εκ των πραγμάτων δεν θα μπορέσει να παραμείνει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Επί της ουσίας, η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες καθαρίζει και τον πολιτικό ορίζοντα για τον Μητσοτάκη.