Εχοντας συνηθίσει τη στοχοποίηση από την πλευρά των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του πρώην συγκυβερνήτη τους, Πάνου Καμμένου, μόνο έκπληξη δεν μου προκάλεσε το εξώδικο της πρώην υπουργού Ολγας Γεροβασίλη. Το αντίθετο θα με εξέπληττε. Αν με εξαιρούσε από τη σχετική λίστα.

Στη Δημοκρατία, την κανονική και όχι αυτή που προσπάθησαν να φτιάξουν οι τρισάθλιοι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έχει κάθε δικαίωμα ένας πολίτης να προσφεύγει στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, αν κρίνει ότι αδικείται. Να στέλνει εξώδικα, να υποβάλλει μηνύσεις, να καταθέτει αγωγές. Αυτό έκρινε σκόπιμο να κάνει και η κυρία Γεροβασίλη, δείχνοντας ενόχληση για τα όσα έγραψα στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Twitter. Μάλιστα, στην εξώδικη επιστολή η πρώην υπουργός μού ζητά να αφαιρέσω τις επίμαχες αναρτήσεις και μάλιστα σε διάστημα ολίγων ωρών, διαφορετικά, θα προχωρήσει σε περαιτέρω νομικές (υποθέτω) ενέργειες.

Επ’ αυτού θα αποφύγω κάθε σχόλιο. Απλώς θα επισημάνω ότι στις Δημοκρατίες υπάρχει και η ελεύθερη διατύπωση των απόψεων, των ιδεών, ενώ οι δημοσιογράφοι έχουν τη δυνατότητα χωρίς προηγουμένως να ζητούν άδεια να ασκούν σκληρή ή πιο ήπια κριτική στους πολιτικούς.

Την κυρία Ολγα Γεροβασίλη δεν τη γνωρίζω. Πρώτη φορά άκουσα το όνομά της πριν από αρκετά χρό νια, όταν ένας ισχυρός οικονομικός παράγοντας μου είχε ζητήσει να την «προσέξω». Η αλήθεια είναι ότι είχα και εξακολουθώ να έχω καλή άποψη για την εν λόγω κυρία. Πίστευα ότι δεν είχε σχέση με τις λογικές των Τζανακόπουλων, των Παππάδων, των Πολάκηδων και των Καμμένων.

Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή τις ανατριχιαστικές αποκαλύψεις για το Μάτι, άλλαξα άποψη. Η πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη, υπό την πίεση των εξελίξεων, δείχνει να έχει χάσει την (πολιτική) ψυχραιμία της και να αντιδρά σαν Πολάκης. Τόσο οι πρώτες δηλώσεις της όσο και οι μετέπειτα συνεντεύξεις της καταδεικνύουν τον πανικό της. Στην προσπάθειά της να διαψεύσει αυταπόδεικτες καταγγελίες, ψάχνει να βρει εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν. Οσα εξώδικα κι αν στείλει, όσες μηνύσεις κι αν κάνει, δεν πρόκειται ούτε να με φοβίσει ούτε να εξασφαλίσει τη σιωπή μου. Αλλωστε, γιατί να είναι κάποιος δημοσιογράφος, όταν σε μια τόσο σοβαρή καταγγελία, που σχετίζεται με 102 ανθρώπινες ζωές, ζυγίζει τις λέξεις για να μην ενοχληθεί η κυρία Γεροβασίλη ή η κάθε Γεροβασίλη;

Προσωπικά, δεν φοβήθηκα όταν το παράλληλο κράτος που πήγαν να φτιάξουν οι Τσιπροκαμμένοι έδινε παραγγελίες σε εισαγγελείς, ενώ η σύζυγος του τότε υπουργού Αμυνας τηλεφωνούσε σε ανώτατους αξιωματικούς της Αστυνομίας παρακολουθώντας λεπτό προς λεπτό την αυτόφωρη διαδικασία. Δεν φοβήθηκα την άθλια παρααστυνομία που λειτουργούσε επί των ημερών Τόσκα και Γεροβασίλη. Και δεν δείλιασα ούτε λεπτό ενώ γνώριζα πόσο επικίνδυνο ήταν το σύστημα των Καραγιαννοδήμων. Η κυρία πρώην υπουργός είναι βαριά εκτεθειμένη. Τα όσα αποκαλύπτονται μπορούν κάλλιστα να σημαδέψουν το πολιτικό της μέλλον. Αντί λοιπόν να ασχολείται με εξώδικα και να ζητά να κατέβουν επικριτικές για την ίδια αναρτήσεις, ας φροντίσει να απαντήσει πειστικά στα όσα καταγγέλλονται από τον πραγματογνώμονα. Ας κοιτάξει λίγο πίσω και ας επιχειρήσει την ελάχιστη αυτοκριτική για τα όσα συνέβαιναν επί των ημερών της στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Όχι τίποτα άλλο, αλλά αν ασχολείται με μένα πιστεύοντας ότι θα με τρομάξει, απλώς θα χάνει πολύτιμο χρόνο από την εξεύρεση επιχειρημάτων, τα οποία θα της χρειαστούν στις επόμενες φάσεις της ταλαιπωρίας που μόλις ξεκίνησε.

Σε κάθε περίπτωση, τα εξώδικα δεν σταματούν τον χείμαρρο των αποκαλύψεων. Όσο για την αντίληψη περί της ελευθερίας του Τύπου, αλλά και της διατύπωσης διαφορετικής άποψης, έχω καταλάβει, και μάλιστα από πρώτο χέρι, πώς την αντιλαμβάνονται στην Αριστερά του Τσίπρα.