Αντιδράσεις, και μάλιστα έντονες, στο εσωτερικό της Ν.Δ. προκαλεί η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να προτείνει την πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ Αννα Διαμαντοπούλου για την ηγεσία του ΟΟΣΑ. Απολύτως λογικό, αφού το συγκεκριμένο πρόσωπο προκαλεί τα αρνητικά νεοδημοκρατικά ανακλαστικά. Και μπορεί σε αυτήν τη φάση κανείς να μην ενδιαφέρεται για το κατά πόσο θα ενοχληθεί η κομματική βάση της Ν.Δ., ωστόσο θα έπρεπε, γιατί, αργά ή γρήγορα, αυτή θα είναι που θα κληθεί να κρατήσει όρθια τη μεγάλη φιλελεύθερη Παράταξη. Στα χρόνια των μνημονίων, αποδείχθηκε περίτρανα ότι το DNA του κυβερνώντος κόμματος άντεξε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο.

Σε αντίθεση με το DNA του κόμματος όπου υπήρξε πρωτοκλασάτο στέλεχος η κυρία Διαμαντοπούλου. Οι Νεοδημοκράτες, αν και δεν μιλάνε, παρακολουθούν με έντονο προβληματισμό τις επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μάλιστα, το γεγονός ότι σιωπούν σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι αποδέχονται την αξιοποίηση μιας σειράς αποτυχημένων πολιτικών προσώπων, που ένα-ένα βρίσκουν καταφύγιο στη σημερινή Ν.Δ.

Τα στελέχη που έχουν δώσει αγώνες και αγώνες για την Παράταξη είναι αλήθεια ότι προβληματίζονται με την επαναλαμβανόμενη προσπάθεια αλλοίωσης του πολιτικού DNA του κυβερνώντος κόμματος. «Σε λίγο θα νιώθουμε ξένοι στο ίδιο μας το σπίτι», αναφέρουν χαρακτηριστικά. Εσχάτως, εκείνο που έχει αρχίσει να ενοχλεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η «δοσολογία» σε σχέση με την ιδεολογική προέλευση των προσώπων που αξιοποιούνται στην κρατική μηχανή.

Το γεγονός ότι οι περισσότεροι προέρχονται από τον χώρο της Κεντροαριστεράς εκ των πραγμάτων δημιουργεί ένα ζήτημα, που στην παρούσα φάση μπορεί να μη φαίνεται σημαντικό, ωστόσο μακροπρόθεσμα μπορεί να προκαλέσει τεράστιο εσωκομματικό θέμα.
Φυσικά, το επιχείρημα που προβάλλουν οι συνεργάτες του πρωθυπουργού έχει να κάνει με την ανάγκη να διεμβολιστεί περαιτέρω η δεξαμενή των κεντροαριστερών ψηφοφόρων. Ωστόσο και επί του συγκεκριμένου, υπάρχει ένα όριο ανοχής. Η Ν.Δ. διαχρονικά υπήρξε ένα κεντροδεξιό κόμμα, που βρέθηκε απέναντι στην ιδεολογικοπολιτική κουλτούρα των «Διαμαντοπούληδων». Με απλά λόγια, οι Νεοδημοκράτες δύσκολα μπορούν να χωνέψουν ότι η συγκεκριμένη κυρία είναι ικανότερη πλειάδας στελεχών της Παράταξης. Και ακόμα πιο δύσκολα μπορούν να δεχτούν ότι έπρεπε πάση θυσία να βολευτεί η εν λόγω αποτυχημένη πολιτικός.

Γιατί περί προσπάθειας βολέματος πρόκειται, αν ληφθεί υπ’ όψιν η πληροφορία που την ήθελε να βρίσκεται πολύ ψηλά στη λίστα των προσώπων που σκεφτόταν ο πρωθυπουργός για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Η πρόταση ήρθε, μάλιστα, να επιβεβαιώσει όσους έλεγαν ότι «ο Κυριάκος τής το χρωστούσε». Επειδή δεν μασάμε τα λόγια μας, η κίνηση του κ. Μητσοτάκη να προτείνει την κυρία Διαμαντοπούλου για επικεφαλής του ΟΟΣΑ είναι πέρα έως πέρα λανθασμένη. Η πρώην υπουργός είναι ένα φθαρμένο πρόσωπο, που δεν δημιουργεί κανέναν πολλαπλασιαστή στην κοινή γνώμη. Πέραν τούτου, είναι και μια αποτυχημένη υπουργός, που δεν έχει να επιδείξει απολύτως τίποτα. Επομένως, η ανάσυρσή της από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας αναδίδει οσμή πολιτικής ναφθαλίνης, παραπέμποντας σε μια περίοδο που έχει αποδοκιμαστεί με την ψήφο των Ελλήνων.