Αν κάτι δεν θα ήθελε ποτέ να συμβεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι το ενδεχόμενο λήψης μέτρων εναντίον του Πολάκη από τον Αλέξη Τσίπρα.

Και αυτό γιατί η πλήρης (πλέον) ταύτιση των δύο ανδρών, εκ των πραγμάτων, δημιουργεί τεράστιο ζήτημα στον τέως πρωθυπουργό.

Μάλιστα, η αδυναμία του κ. Τσίπρα να αποδοκιμάσει τον «πολακισμό» παρασύρει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε έναν άνευ προηγουμένου πολιτικό κατήφορο, που, εκ του αποτελέσματος, φαίνεται να ναρκοθετεί κάθε προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει ότι είναι ένα «κανονικό κόμμα».

Η ανοχή του κ. Τσίπρα απέναντι στο νέο φαινόμενο του «αυριανισμού» εκ των πραγμάτων δημιουργεί την αίσθηση ότι «είναι ένα με τον Πολάκη».

Οσοι, μάλιστα, γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα θεωρούν ότι ο τέως πρωθυπουργός «κρύβει μέσα του έναν Πολάκη». Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που, ενώ βλέπει την τεράστια ζημιά που του κάνει ο τέως υπουργός του, αποφεύγει να λάβει οποιοδήποτε μέτρο εναντίον του.

Μάλιστα, στις αρχές της εβδομάδας, ενώ είχε την ευκαιρία να αποδοκιμάσει δημοσίως τον ασυνάρτητο βουλευτή του, όχι μόνο το απέφυγε, αλλά έδειξε και μια δυσκολία στο να δώσει ξεκάθαρη απάντηση, δείχνοντας, εκτός των άλλων, και φόβο.

Ο κ. Τσίπρας, διαχρονικά, όταν καλείται να «αδειάσει» τον κ. Πολάκη και να συνομιλήσει με την κοινή λογική και το αυτονόητο, δείχνει σαν να τον τρομάζει η αντίδραση του τελευταίου.

Δείχνει φοβισμένος απέναντι στην αντίδραση του Παυλή. Και όλη αυτή η συμπεριφορά του τον μετατρέπει σε όμηρο μιας νοσηρής σχολής σκέψης.

Πλέον, δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι ο βασικός λόγος που ο κ. Τσίπρας αποφεύγει να κρατήσει αποστάσεις από την πολιτική αθλιότητα έχει να κάνει με το γεγονός ότι ίδιος είναι θαυμαστής του «πολακισμού».

Σε πολλές περιπτώσεις δείχνει να τον ζηλεύει.

Αν του επέτρεπε η θέση του, θα ήθελε να γράφει και να λέει πολύ χειρότερα. Θα ήθελε να βρίζει χυδαία τους πολιτικούς του αντιπάλους και να «δολοφονεί», ευρισκόμενος πίσω από ένα πληκτρολόγιο, όποιον δεν υποκλίνεται στο μεγαλείο του.

Επί της ουσίας, ο κ. Τσίπρας είναι «ένας λουστραρισμένος Πολάκης», που ανέχεται όποια λογική και συνάμα πρακτική του εξασφαλίζει εξουσία.

Είπε «ναι» στον Παπαγγελόπουλο, όταν εκείνος του υποσχέθηκε είκοσι χρόνια πρωθυπουργίας, υπό την προϋπόθεση ότι θα στηθεί ένα ολόκληρο παρακρατικό σύστημα, που θα έχει ως στόχο την εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων.

Και ανέχθηκε ως συγκυβερνήτη τον κ. Καμμένο, γιατί εκείνη την περίοδο «εκτελούσε» με επάρκεια «συμβόλαια δολοφονίας χαρακτήρων» όποιου διανοούνταν να βρεθεί απέναντι στην άθλια κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Η πορεία του κ. Τσίπρα έχει δείξει ποιος είναι. Πολάκης είναι, με κοστούμι και χωρίς μουστάκι.