Στο σύνολο των δημοσκοπήσεων που βλέπουν ακόμη και αυτό το διάστημα το φως της δημοσιότητας, πέραν της φυσιολογικής φθοράς που καταγράφει η κυβέρνηση, επιβεβαιώνεται, εκτός όλων των άλλων, και η ανυπαρξία της αντιπολίτευσης. Οι πολίτες, ακόμη και σε αυτή τη φάση, δείχνουν να μην έχουν εναλλακτική (πολιτική) επιλογή, αφού ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται ηγέτης χωρίς όραμα, μα κυρίως χωρίς σχέδιο για την επόμενη μέρα. Δείχνει αδύναμος να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, ενώ ενάμιση χρόνο από την εκλογική ήττα του δυσκολεύεται να χωνέψει τη συντριπτική υπεροχή σε όλα τα επίπεδα του Κυριάκου Μητσοτάκη . Η ανυπαρξία επιχειρημάτων και η έλλειψη σχεδίου εκ των πραγμάτων εγκλωβίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε λογικές Πολάκη και σε στρατηγικές που περιστρέφονται γύρω από το ποδήλατο του πρωθυπουργού και την «εγκληματική ενέργεια» να αγοράσει ένα τσουρέκι κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη.

Πλέον, τα περισσότερα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρθρώνουν λόγο αντίστοιχο με αυτόν του Παύλου Πολάκη. Βγάζουν άναρθρες κραυγές στα τηλεοπτικά παράθυρα, επενδύουν πάνω σε φέρετρα ονειρεύονται εικόνες Μπέργκαμο και μέσα σε όλα αυτά ρίχνουν και ένα βρίσιμο στη σύζυγο του Κ. Μητσοτάκη. Ο Πολακισμός έχει διεισδύσει στο πολιτικό DNA του ΣΥΡΙΖΑ. Εσχάτως, μάλιστα, άρχισαν να συγκρίνουν τον Πολάκη με τον πρωθυπουργό, δείχνοντας ότι έχουν χάσει ολοκληρωτικά την μπάλα.

Σε αυτό το μολυσμένο σκηνικό, ο Αλέξης Τσίπρας απλώς μοιράζει τη λάσπη, επενδύοντας στην καταστροφή και στον θάνατο. Πρόταση καμία. Σχέδιο ούτε ως αστείο. Μόνο άρνηση και ύβρεις. Ενα ολόκληρο κόμμα, εν μέσω πανδημίας, έχει μετατραπεί σε ένα μεγάλο τρολ, που το μόνο που κάνει είναι ανακοινώσεις τύπου Πολάκη, αρθρογραφία στη λογική Καρτερού και πολιτικό λόγο που παραπέμπει στον αείμνηστο Κουτσόγιωργα.

Οπως προκύπτει από το σύνολο των ερευνών, σε αυτή τη φάση η πλειοψηφία του κόσμου αναζητεί, εκτός από σοβαρότητα, και τους πολιτικούς που διαθέτουν το σχέδιο για την έξοδο από την πρωτόγνωρη κρίση.

Τα συνθήματα, η μισαλλοδοξία και το ψέμα δεν έχουν θέση στο σημερινό σκηνικό. Ο κόσμος επιζητά ρεαλιστικές προτάσεις και όχι πολιτικούς ακτιβιστές. Οσο αυτό βρίσκεται μακριά από την κοσμοθεωρία του κ. Τσίπρα τόσο η κοινωνία θα εξακολουθεί να του έχει γυρισμένη την πλάτη. Γιατί σε κρίσιμες στιγμές (και ευτυχώς) εκείνο που προτάσσουν οι πολίτες είναι το ποιος μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματά τους. Ποσώς τους απασχολεί αν θα βριστούν ο Μητσοτάκης με τον Τσίπρα κι ακόμη λιγότερο πόσες φορές θα ξεκατινιαστούν δημοσίως.

Ολα αυτά ανήκουν σε μια άλλη εποχή, όταν κυριαρχούσαν τα συνθήματα, έκαναν καριέρα οι λαοπλάνοι και δημιουργούσαν κόμματα τα λούμπεν στοιχεία της κοινωνίας.

Τώρα, όλα αυτά δεν έχουν απολύτως καμία αξία, αφού το ζητούμενο μετά από μια τόσο βαθιά κρίση είναι η σοβαρότητα, το σχέδιο και ο πολιτικός ρεαλισμός.