Καμία έκπληξη δεν προκαλεί στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα, να «καβαλήσει» στο άτι της απόλυτης αθλιότητας. Αδιαφορώντας για τους όποιους κινδύνους εγκυμονεί η επιλογή του αυτή, ταυτίζεται για άλλη μια φορά με τα tweet του Βαξεβάνη, τα μεταμεσονύχτια post του Πολάκη και με ότι τρισάθλιο κυκλοφορεί από τους ανώνυμους δολοφόνους χαρακτήρων στο διαδίκτυο.

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, παίζει τα ρέστα του, στο βωμό του πολιτικού του συμφέροντος. Αδιαφορεί για το που βρίσκεται η αλήθεια, που η υπερβολή και που το ψέμα, μπροστά στον στόχο, που δεν είναι άλλος από το να λεκιάσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Με λογικές που παραπέμπουν στο απόλυτο σκοτάδι, ο κ. Τσίπρας, αναζητά το χαμένο του πολιτικό αφήγημα. Μπροστάρηδες σ’ αυτή την προσπάθεια για άλλη μια φορά εκτός από τους γνωστούς «άθλιους», εσχάτως έχουν επιστρατευθεί και οι γνωστοί τρομοκράτες του διαδικτύου. Ανώνυμα τρολ, που συμπεριφέρονται σαν κανονικοί μπράβοι, εκτελώντας συμβόλαια χαρακτήρων, χωρίς να υπολογίζουν απολύτως τίποτα. Και δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Τσίπρας, ανέχεται τέτοιου είδους συμπεριφορές.

Ως πρωθυπουργός παρακολουθούσε (και ενίοτε έδειχνε να απολαμβάνει) τις ομιλίες του συγκυβερνήτη του Πάνου Καμμένου, ο οποίος σε κάθε του παρέμβαση, στοχοποιούσε με άθλια υπονοούμενα, όποιον αντιστέκονταν στην χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Η λογική που επικρατούσε στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι πλέον γνωστή. «Λέγε λέγε κάτι θα μείνει…». Έχοντας ανεχθεί επί πέντε χρόνια τον Καμμένο, κανείς δεν περιμένει κάτι λιγότερο απ’ αυτό που βλέπουμε σήμερα από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ.

Ωστόσο, η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Ευθύνεται και μάλιστα στον απόλυτο βαθμό γιατί επί δύο χρόνια ξέχασε τις αθλιότητες που είχαν εκτοξεύσει από το βήμα της Βουλής οι Καμμένος, Πολάκης, Τζανακακόπουλος, Τασία και μια σειρά από άλλα στελέχη. Στο πλαίσιο του πολιτικού πολιτισμού ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έδωσε άφεση αμαρτιών, θεωρώντας ότι οποιαδήποτε κίνηση θα εκλαμβάνονταν ως κίνηση πολιτικού ρεβανσισμού. Λάθος και μάλιστα τεράστιο, που φαίνεται περίτρανα τις τελευταίες μέρες.

Ο Πολακισμός δεν διστάζει να στοχοποιήσει ούτε τον πρωθυπουργό, ούτε την σύζυγο του, ούτε και τα παιδιά του. Γιατί η αθλιότητα δεν έχει ούτε όρια, ούτε κανόνες ηθικής. Αν λοιπόν πραγματικά η σημερινή κυβέρνηση θέλει να δημιουργήσει ένα υγιές (πολιτικό) περιβάλλον, οφείλει να αναλάβει θεσμικές πρωτοβουλίες που πρωτίστως θα θωρακίζουν την Δημοκρατία, από τους διαχρονικούς πολιτικούς τραμπούκους. Όλα τα υπόλοιπα είναι για να περνά η ώρα, και θα περάσει, μαζί με την σημερινή συζήτηση. Εκείνο που θα μείνει και πάλι ως «κληρονομία» θα είναι τα διάφορα «οχήματα» που χρησιμοποιεί ο Τσίπρας, για να παραμένει πολιτικά ζωντανός. Οι Καμμενοπολάκηδες στην πολιτική και οι Βαξεβανοκαρτεροί στην δημοσιογραφία.