Αρκούσαν, όπως αποδείχθηκε, ελάχιστα λεπτά της ώρας για να καταρρεύσουν οι καριέρες που έστηναν επί χρόνια πολιτικοί και εκδότες, επενδύοντας στα εθνικά θέματα. Αλλοτε φορώντας τον μανδύα του «τουρκοφάγου» και άλλοτε του «μακεδονομάχου», έχοντας ως μοναδικό στόχο το προσωπικό όφελος, εμπορεύονταν με ανέξοδο τρόπο τη διαφορετική (και πάντα πιο αρεστή στο ευρύ κοινό) εθνική θέση. Κάθε τέτοια επένδυση έχει (πάντα) το ίδιο ρίσκο. Να συναντήσει τον ρεαλισμό και να εξανεμιστεί σε ελάχιστο χρόνο. Αυτό δηλαδή που συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα στην Αγκυρα, με τον Νίκο Δένδια να διατυπώνει τις ελληνικές θέσεις ενώπιον του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Μ. Τσαβούσογλου, με τον πλέον ξεκάθαρο και ρεαλιστικό τρόπο. Η επιλογή του επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, πέραν της ουσίας και των ισχυρών μηνυμάτων που έστειλε, στάθηκε αφορμή για να μείνουν «άνεργοι» οι εθνικοπαράφρονες. Ολοι όσοι επί χρόνια καπηλεύονται τα εθνικά μας θέματα για να στήσουν πολιτικές (και όχι μόνο) καριέρες. Και όταν τελείωσε η συνέντευξη Τύπου και αντιλήφθηκαν τη ζημιά που είχαν υποστεί, άρχισαν να καλλιεργούν ένα άλλο (πολύ πιο φθηνό) αφήγημα. «Μα, αυτά τα είπε ο Δένδιας χωρίς να έχει ενημερώσει τον Μητσοτάκη», «Ο Δένδιας ετοιμάζεται για αρχηγός της Ν.Δ.» και πολλά άλλα. Σε καμία από τις αναλύσεις τους δεν επισήμαναν μια λεπτομέρεια που ενδεχομένως στην περίπτωσή μας να κάνει και τη διαφορά. Το γεγονός ότι τον Ιούλιο του 2019, αμέσως μετά τις εκλογές, ο άνθρωπος που επέλεξε τον Νίκο Δένδια σε μια κρίσιμη στιγμή για τα εθνικά μας θέματα να ηγηθεί της ελληνικής διπλωματίας ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και τον επέλεξε προφανώς αξιολογώντας μια σειρά από χαρακτηριστικά. Εκτός κι αν όλοι αυτοί θεωρούν ότι οι υπουργοί προκύπτουν έπειτα από κλήρωση! Δυστυχώς για όλους αυτούς, από τις εξελίξεις αποδεικνύεται ως απολύτως σωστή η επιλογή του σημερινού πρωθυπουργού, αφού, εκτός από το πρόσφατο συμβάν, που μας γέμισε με εθνική υπερηφάνεια, όλο αυτό το διάστημα η ελληνική διπλωματία έχει καταγράψει σημαντικές επιτυχίες. Η αλήθεια είναι ότι ο Δένδιας είναι ένας υπουργός που επιδιώκει την απόλυτη συνεννόηση με τον πρωθυπουργό, γιατί γνωρίζει ότι στα εθνικά θέματα «απαγορεύονται» τα γινάτια, οι διαφορετικές προσεγγίσεις και οι διπλές αναγνώσεις.

Σε κάθε περίπτωση, όπως επισημαίνει και ο ίδιος ο Δένδιας με νόημα σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις: «Δεν είμαι υπουργός Εξωτερικών της… μάνας μου, αλλά της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη». Επομένως χαράζει και ασκεί πολιτική για λογαριασμό ενός συνόλου και κατ’ επέκταση της πατρίδας. Ακόμη και ένα μικρό παιδί αντιλαμβάνεται όμως τη σκοπιμότητα του τελευταίου παραμυθιού, που δυστυχώς γι’ αυτούς δεν έχει δράκο. Απεναντίας, αναδεικνύει δύο «πραγματικότητες». Την πραγματικότητα Μητσοτάκη, που επέλεξε έναν σοβαρό άνθρωπο να χειριστεί τα εθνικά μας θέματα, και την πραγματικότητα Τσίπρα, που είχε αναθέσει την ελληνική διπλωματία στον Κοτζιά και τον Καμμένο.