Τη στιγμή που η μειοψηφία (ευτυχώς) του πολιτικού κόσμου ασχολείται με κουτσομπολιά και ψεκασμένες θεωρίες, η Ελλάδα έχει μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό που διαθέτει συγκροτημένο σχέδιο, ρεαλιστικές προτάσεις για την επίλυση των προβλημάτων που ταλανίζουν τους πολίτες και μια διπλωματία που όμοιά της δεν γνώρισε η χώρα.

Η πρόσφατη συμφωνία με τους Γάλλους απλώς ήρθε να επισφραγίσει την εμπεδωμένη (πλέον) εικόνα που υπάρχει απ’ άκρη σ’ άκρη για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Κατά κοινή παραδοχή, η εν λόγω συμφωνία έρχεται να αναβαθμίσει σε όλα τα επίπεδα τη στρατηγική θέση της χώρας μας και να την ξανακάνει πρωταγωνιστή των εξελίξεων σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο γεωπολιτικά περιβάλλον.

Από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τα ηνία της χώρας ο σημερινός πρωθυπουργός, αποφάσισε να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο από αυτόν στον οποίο πορεύτηκαν οι προκάτοχοί του στην εξωτερική πολιτική και την αμυντική θωράκιση της Ελλάδας.

Ο Μητσοτάκης έκλεισε τα αυτιά και τα μάτια στους διάφορους «εμπόρους» του πατριωτισμού και της συνωμοσιολογίας. Και επέλεξε να κοιτάξει κατάματα τα προβλήματα και να δώσει λύσεις. Το πρώτο κρίσιμο τεστ ήταν ο Εβρος, όπου για πρώτη φορά ελληνική κυβέρνηση ύψωσε τείχος απέναντι στα παρανοϊκά σχέδια των Τούρκων.

Η μάχη δόθηκε με προσοχή και το αποτέλεσμα ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Το περσινό καλοκαίρι, η κυβέρνηση κλήθηκε να διαχειριστεί τον παραλογισμό του Τούρκου προέδρου και, ενώ όλοι προεξοφλούσαν ότι οδεύαμε σε εθνική συντριβή, η ακολουθούμενη από τον Μητσοτάκη πολιτική οδήγησε τον Ερντογάν σε αναδίπλωση.

Μπροστά σε αυτές τις κρίσεις και σε μια επιθετική Τουρκία, ο πρωθυπουργός άρχισε να διατυπώνει στέρεα επιχειρήματα εντός και εκτός Ελλάδος, αφήνοντας στην άκρη τις εθνικιστικές κορώνες. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, οι σύμμαχοι συμπαρατάχθηκαν με την ελληνική κυβέρνηση, δημιουργώντας ένα ισχυρό μέτωπο απέναντι στην αλλοπρόσαλλη Τουρκία.

Και αυτό ήταν αποτέλεσμα των χειρισμών και της σοβαρότητας που επέδειξε η ελληνική πλευρά. Οι σύμμαχοι σε ελάχιστο χρόνο συνειδητοποίησαν ότι έχουν αλλάξει πολλά σε σχέση με το παρελθόν και ότι η νέα κυβέρνηση διαθέτει και το σχέδιο και τη διαπραγματευτική ικανότητα έναντι του όποιου εχθρού.

Η αλήθεια μάλιστα ήταν ότι κανείς, μα κανείς δεν περίμενε από τον μετριοπαθή Μητσοτάκη να βγει τόσο μπροστά και τόσο καθαρά στα εθνικά θέματα. Αυτό είχε ως συνέπεια να μείνουν «πολιτικά άνεργοι» όσοι οραματίζονταν εθνικές ήττες, υποχωρήσεις και άλλες τρέλες.

Οσοι χρόνια τώρα είχαν καβαλήσει τον Βουκεφάλα, στήνοντας πολιτικές καριέρες. Το σημαντικότερο όμως, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, έχει να κάνει με τον σχεδιασμό που είχε ο πρωθυπουργός σε σχέση με την αμυντική θωράκιση της χώρας. Χωρίς κανείς να γνωρίζει απολύτως τίποτα και έχοντας πλήρη εικόνα των αναγκών από την Αεροπορία και το Ναυτικό, προχώρησε σε διαπραγματεύσεις, που κατέληξαν στο αποτέλεσμα της Τρίτης.

Για πρώτη φορά χωρίς μεσάζοντες, μιζαδόρους και τους διάφορους πληρωμένους καραγκιόζηδες, που καλλιεργούσαν το πεδίο για να κονομήσουν τα αφεντικά τους. Η συμφωνία με τους Γάλλους είναι κάτι πολύ μεγάλο για την πατρίδα μας. Και προχώρησε γιατί υπάρχει ένας ηγέτης που διαθέτει στρατηγική και όραμα. Που αποφεύγει τον λαϊκισμό και την καπηλεία των εθνικών μας θεμάτων. Που θέλει την Ελλάδα ισχυρή στον κλαμπ των συμμάχων.