Το έχω ξαναγράψει και θα το γράφω όσο ζω και αναπνέω ότι, αν για κάτι δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Πάνο Καμμένο, είναι ότι είναι τσιγκούνης . Απεναντίας, ίσως και να είναι από τους ελάχιστους πολιτικούς που βάζουν συχνά το χέρι στην τσέπη.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά θα μου πείτε. Για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί προσφάτως έμαθα -και δεν σας κρύβω ότι (ειλικρινά) στεναχωρήθηκα- ότι εκείνη η παλιά υπόθεση (τι θυμούνται τώρα με την ακρίβεια;) με το ΚΕΦΟΜΕΠ και το πρόστιμο των 6 εκατ. ευρώ που του είχε επιβληθεί τελικώς δεν είχε την έκβαση που ο ίδιος ανέμενε.

Συγκεκριμένα, κοινός φίλος που έχει μείνει στα παλιά και στην κόντρα που είχα με τον Καμμένο έσπευσε να με ενημερώσει ότι απορρίφθηκε η αίτηση που είχε υποβάλει ο πρόεδρος στην αρμόδια υπηρεσία για τις φορολογικές διαφορές. Προφανώς, ο κοινός μας φίλος παραβλέπει ότι ένας πολίτης μπορεί να διεκδικήσει το δίκιο του και σε άλλα πεδία. Εν προκειμένω, δίνει τη δυνατότητα στον πρόεδρο Πάνο να προσφύγει στα διοικητικά δικαστήρια. Απλώς, εκεί ο νομοθέτης έχει κάνει ένα τεράστιο σφάλμα. Για να προσφύγει κάποιος στα διοικητικά δικαστήρια, οφείλει να καταβάλει το 50% του ποσού που του έχει καταλογιστεί. Δηλαδή, ο Καμμένος πρέπει να βρει 3 εκατ. ευρώ, αν θέλει να διεκδικήσει το δίκιο του. Παραλογισμοί.

Η δίψα για κάλπες του ΠΑΣΟΚ

Πάντως, τώρα που το ξανασκέφτομαι, αρχίζω να καταλήγω στο συμπέρασμα ότι εκεί στο ΠΑΣΟΚ διψούν για… κάλπη. Διαφορετικά, δυσκολεύομαι να κατανοήσω το βίτσιο τους κάθε λίγο και λιγάκι να προσέρχονται κυριακάτικα στις κάλπες (λες και πρόκειται για εκκλησία) για να ψηφίσουν τη μία για αρχηγό, την άλλη για όνομα και σε λίγο για το ποιος θα κάνει αγιασμό στα χρέη, που, όπως μαθαίνω, ξαναρυθμίστηκαν. Σε κάθε περίπτωση, μου φαίνεται ολίγον υπερβολικό να έχουν πάει 200.000 ΠΑΣΟΚοι στις κάλπες. Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα…

*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Secret της εφημερίδας Παραπολιτικά στις 14 Μαΐου 2022