Είναι λογικό με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας να ευδοκιμούν τα πολιτικά σενάρια. Εκείνο που δεν είναι και τόσο λογικό είναι όταν, στην προσπάθεια να προβλέψει κάποιος τα μελλούμενα, εγκαταλείπει τη ρεαλιστική πραγματικότητα. Για να εκτιμήσει κανείς τη στάση των βουλευτών, δεν έχει παρά να την παραλληλίσει με μια δύσκολη ιατρική διάγνωση.
Αν λοιπόν ένας καρκινοπαθής ενημερωνόταν από τον γιατρό του ότι για 15 με 16 μήνες θα ζούσε χωρίς να κάνει θεραπείες, έχοντας ταυτόχρονα 150.000 ευρώ, ένα πολυτελές αυτοκίνητο, δύο γραφεία, τσάμπα τηλέφωνα, δύο αστυνομικούς, έξι (δωρεάν) συμβούλους κ.ο.κ., είναι περισσότερο από βέβαιο ότι δεν θα επέλεγε να αυτοκτονήσει. Και ο βασικός λόγος που δεν θα το έκανε έχει να κάνει με το γεγονός ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Για παράδειγμα, οι 15 μήνες είναι ένα χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο θα μπορούσε ακόμη και να βρεθεί το φάρμακο!

Κάτι αντίστοιχο ισχύει και με τους βουλευτές που θα κληθούν να επιλέξουν αν θα παραμείνουν στα έδρανα του Κοινοβουλίου, απολαμβάνοντας όλες εκείνες τις παροχές που προσφέρει η ελληνική Πολιτεία στους εθνοπατέρες, ή θα προτιμήσουν να καταψηφίσουν  το πρόσωπο για την Προεδρία και να πάνε πρόωρα σπίτι τους. Επειδή οι βουλευτές έχουν αυξημένο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιλέξουν τον δεύτερο δρόμο. Κυρίως οι ανεξάρτητοι, των ΑΝ.ΕΛ. και της ΔΗΜ.ΑΡ., έχουν ακόμη έναν λόγο, αφού με βάση τις δημοσκοπήσεις το πιθανότερο σενάριο τους θέλει εκτός Βουλής. Επομένως, οι βουλευτές θα ακολουθήσουν τον δρόμο του καρκινοπαθούς, ελπίζοντας ότι το διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι τις επόμενες εκλογές υπάρχει πιθανότητα να βρεθεί το φάρμακο, αλλάζοντας τα πολιτικά δεδομένα και εξασφαλίζοντας τις απαιτούμενες συμμαχίες κομμάτων και προσώπων, που μπορεί να σταθούν αφορμή για να διατηρηθούν ζωντανοί οι νυν βουλευτές. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα, όσο κι αν κάποιοι αποφεύγουν να τη δουν κατάματα.


Ενδιαφέρει…

Δύσκολα οι σημερινοί βουλευτές θα ρισκάρουν την επανεκλογή τους.