Πολλές φορές οι φιλίες ετών περνούν μεγάλη κρίση, ακόμα περισσότερο όταν υπάρχουν και πολιτικές ίντριγκες. Μια τέτοια κρίση φαίνεται να περνάει και η σχέση του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και του Αντώνη Σαμαρά, παρότι στις αρχές Μαΐου έτρωγαν στο Στρασβούργο. Τους δύο άνδρες συνέδεαν πολύ στενοί δεσμοί από τη δεκαετία του 1980, αλλά σήμερα σχεδόν δεν μιλάνε. Ή καλύτερα μιλούν υποτιμητικά ο ένας για τον άλλον. Αφορμή αποτέλεσε το προσχέδιο συμφωνίας που διέρρευσε από την πλευρά Γιούνκερ μία ημέρα πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της Ρίγας. Ο πρώην πρωθυπουργός «ανέγνωσε» στο κείμενο ότι ο φίλος του τον «κρεμούσε», καθώς πρότεινε άμεση παροχή οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα, χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα-ισοδύναμο. Δηλαδή… «δώστε και σώστε και μετά βλέπουμε τι μέτρα θα πάρουμε», σχολίαζαν από την πλευρά του Μεσσήνιου πολιτικού. Εκνευρισμένος -ως λέγεται- ο πρόεδρος της Ν.Δ. ζήτησε εξηγήσεις, λέγοντας: «Πέντε χρόνια μας έχεις στην πρέσα και τώρα λες ότι θα στείλεις λεφτά χωρίς καμία απαίτηση; Και ποιος θα τα πληρώσει;».

Σύμφωνα με νεοδημοκρατικούς κύκλους, ο Ζαν-Κλοντ επιχειρηματολόγησε ως εξής: «Μόνο εγώ στηρίζω τον Αλ. Τσίπρα, έχοντας τους πάντες απέναντί μου. Μέρκελ, Λαγκάρντ, Σόιμπλε και Ντράγκι… Αν χρεοκοπήσετε, όλοι αυτοί θα τραβήξουν την ουρά τους. Εγώ, όμως, θα βάλω την υπογραφή μου ως πρόεδρος της Κομισιόν». Κάπου εκεί ολοκληρώθηκε η συνομιλία τους. Ο Αντ. Σαμαράς την επομένη στη Ρίγα, στο περιθώριο της συνεδρίασης του ΕΛΚ, ειρωνευόταν τον Γιούνκερ. «Πώς θα μας σώσει ο φίλος μου ο Γιούνκερ;», αναρωτιόταν ρητορικώς φυσικά. «Δεν καταλαβαίνω γιατί ο φίλος μου ο Αντ. Σαμαράς δεν στηρίζει την πρότασή μου», έλεγε εκείνος, μέσω κύκλων του.

Ως γνωστόν, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Ο κ. Σαμαράς, πλέον της στάσης του Γιούνκερ στη διαπραγμάτευση, έχει παράπονα και για το ότι συνομιλεί θερμά και με άλλα… νεοδημοκρατικά κέντρα στην Ελλάδα. Ο, δε, πρόεδρος της Κομισιόν, όπως λέγεται στα πολιτικά παρασκήνια των Βρυξελλών, θεωρεί ότι «ο φίλος του» ο Αντώνης τον έχει «αδειάσει» ουκ ολίγες φορές ενώπιον της Α. Μέρκελ. Στην πολιτική, βέβαια, «ποτέ μη λες ποτέ», αλλά αντιπαραθέσεις σαν κι αυτή όσο να ’ναι αφήνουν τα σημάδια τους.