Ολο και πιο συχνά ακούγεται το τελευταίο διάστημα ότι η Νέα Δημοκρατία έχει μπει ήδη σε τροχιά εσωτερικής διάσπασης και αυτό είναι κάτι που θα έρθει νομοτελειακά, ως αποτέλεσμα της σκληρής εσωκομματικής σύγκρουσης. Το γεγονός ότι μόλις τώρα μπήκαμε στο «κυρίως πιάτο» της εσωτερικής διαδικασίας επιβάλλει κάποια πράγματα να ξεκαθαριστούν εξαρχής. Εκείνοι -οι μόνοι, θα έλεγα- που μπορούν να διασφαλίσουν την ισορροπία και την ενότητα στην κεντροδεξιά παράταξη και να διαλύσουν κάθε φήμη που τη θέλει να μπαίνει σε μεγάλες περιπέτειες μετά τις εκλογές είναι οι ίδιοι οι τέσσερις ανθυποψήφιοι.Οφείλουν λοιπόν στις δημόσιες τοποθετήσεις τους, που από εδώ και στο εξής αναπόφευκτα θα πυκνώσουν, να ξεκαθαρίσουν το μείζον αυτό θέμα, το οποίο, αν συνεχίσει να αιωρείται, θα αποτελέσει «βούτυρο στο ψωμί» του Αλέξη Τσίπρα. Πρέπει λοιπόν με ξεκάθαρη δημόσια δήλωσή τους να δεσμευτούν ότι η επόμενη μέρα θα βρει τη «γαλάζια» παράταξη ενωμένη και ότι η ετυμηγορία του κόσμου θα γίνει σεβαστή από όλες τις πλευρές, που μαζί θα δώσουν την επαύριον τη μάχη για να γίνει η παράταξη ξανά μεγάλη.

Γενικόλογες φήμες, κουβέντες διαδρομιστών και λοιπές διαδόσεις, οι οποίες δεν διαψεύδονται εν τη γενέσει τους, προκαλούν μεγάλο κακό, πολώνουν το κλίμα και τελικά εκθέτουν και τους τέσσερις ανθυποψηφίους, οι οποίοι εμφανίζονται κατώτεροι των περιστάσεων και αδύναμοι να υπερασπιστούν το μέγιστο διακύβευμα: την ενότητα.

Κάνοντας μάλιστα μια αναδρομή στο παρελθόν, θα δούμε ότι πρόκειται για μία από τις πολλές παιδικές ασθένειες της παράταξης, η οποία δεν μπορεί να βρει τον τρόπο να την ξεπεράσει στο πέρασμα του χρόνου.

Οταν εξελέγη πρόεδρος του κόμματος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Κωστής Στεφανόπουλος έφτιαξε τη ΔΗ.ΑΝΑ. Οταν ανέβηκε στον προεδρικό θώκο ο Μιλτιάδης Εβερτ, ο Αντώνης Σαμαράς αρνήθηκε να διαλύσει την ΠΟΛ.ΑΝ. Ακόμα και μετά την καθολική

επικράτηση του Κώστα Καραμανλή, δημιουργήθηκε το ΚΕΠ του Δημήτρη Αβραμόπουλου και λίγο μετά ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη. Πρόσφατα, η ασθένεια έκανε πάλι την εμφάνισή της, αφού μετά την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά η Ντόρα θέλησε να κάνει το δικό της κόμμα. Κοινή συνισταμένη όλων αυτών των κομματιδίων, που εμφανίστηκαν στις παρυφές της παράταξης, ήταν πως δημιουργήθηκαν από προσωπικό «καπρίτσιο» και για αυτό δεν επιβίωσαν.

Η ιστορία όμως επαναλαμβανόταν κάθε φορά σαν φάρσα, καθώς, αντί της λογικής και του κοινού καλού, επικρατούσαν η προσωπική φιλοδοξία, οι φατρίες και τα πάθη. Για αυτό η Ν.Δ. έμεινε συνολικά τόσο πολλά χρόνια στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Αντίθετα, όσες φορές εμφανιζόταν ενωμένη, δημιουργούσε πάντα τις προϋποθέσεις για επιστροφή στην εξουσία.

Οι τέσσερις ανθυποψήφιοι έχουν μεγάλο χρέος απέναντι στην ιστορία της παράταξης. Και πρέπει ήδη από τώρα, που είναι προεκλογική περίοδος, να δεσμευτούν πως, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, θα υπακούσουν την επόμενη μέρα στις επιταγές της βούλησης του κόμματος. Οι εποχές των προσωπικών στρατηγικών και της ιδιοτέλειας μοιάζουν τόσο μακρινές, ώστε όποιος επιχειρήσει να διασπάσει μετεκλογικά τη Νέα Δημοκρατία θα είναι υπόλογος απέναντι στο σύνολο της παράταξης.

Η Ν.Δ. είναι γεγονός ότι είναι ένα κόμμα που νοσεί βαθιά. Οποιαδήποτε κίνηση δεν θα έχει στόχο να κλείσει τις πληγές, αλλά να ανοίξει νέες, μπορεί να δώσει τη χαριστική βολή στο ιστορικό κόμμα της Κεντροδεξιάς και να επιβεβαιώσει την άποψη εκείνων που λένε πως δεν έχει μάθει από τα λάθη της και δεν έχει πιάσει τον παλμό της εποχής.

Η μάχη στο εσωτερικό της, εξάλλου, δεν αφορά μόνο την Κεντροδεξιά. Αφορά την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, την ισορροπία της Δημοκρατίας μας και την επόμενη μέρα της ίδιας της χώρας. Και οι τέσσερις ανθυποψήφιοι πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να δεσμευτούν ότι από το επόμενο πρωί της εκλογής νέου προέδρου η παράταξη θα λειτουργεί συντεταγμένα ως αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας, για να υπάρξει πραγματικό «αντίπαλον δέος» στον Αλέξη Τσίπρα.

ΥΓ: Η επόμενη ημέρα δεν θα είναι εύκολη και απαιτεί ενότητα και σοβαρότητα.