Μία από τις πιο κομβικές διαφορές που μπορεί να παρατηρηθούν μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. είναι η εκ διαμέτρου αντίθετη στάση τους όσον αφορά τον ξένο παράγοντα. Η Νέα Δημοκρατία, ήδη από την εποχή του ιδρυτή της, Κωνσταντίνου Καραμανλή, ήταν ένα κόμμα που δεν είχε κανένα κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στους ξένους και εκπροσωπούσε την Ελλάδα διαχρονικά με αξιοπρέπεια, ως χώρα ευρωπαϊκή και ισότιμη με τις άλλες.

Ουδέποτε πέρασε στο DNA της κεντροδεξιάς η νοοτροπία των «κακών ξένων», που θέλουν πάντα να εξαπατήσουν την Ελλάδα και να μας κάνουν κακό. Αντίθετα, με πρώτο διδάξαντα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, σήκωνε πάντα τη χώρα λίγο πιο ψηλά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στη μέχρι τώρα πορεία του έχει αποδείξει το τελείως αντίθετο. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν μπορεί να εκπροσωπήσει την Ελλάδα ως ισότιμο και ισάξιο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γιατί έχει μια βασική ιδεοληψία, χαρακτηριστική της Αριστεράς: Βλέπει παντού εχθρούς και όπου δεν υπάρχουν επιδιώκει να τους κατασκευάζει. Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο έπεσε στην παγίδα του ΔΝΤ, καθώς σε ένα κομβικό σημείο, όπου στην Ελλάδα δεν λειτουργεί απολύτως τίποτα, θέλησε να παίξει ένα επικοινωνιακό χαρτί και να εξάψει ξανά τα πάθη του κόσμου, στοχοποιώντας έναν νέο «εχθρό», το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Το γεγονός ότι το τελευταίο έχει κάνει λάθη δεν δίνει άλλοθι στον ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίζει ασταμάτητα αυτό το σπιράλ δυσφήμησης της χώρας, με μόνο σκοπό να μην αναλαμβάνει ο ίδιος τα βάρη που του αναλογούν. Την τακτική αυτή, της δημιουργίας εχθρού, ο Αλέξης Τσίπρας τη χρησιμοποιεί κατά κόρον πριν από κάθε μάχη που έχει να δώσει, με μόνο σκοπό να εκμεταλλευτεί για ιδιοτελείς λόγους ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο αίσθημα του ελληνικού λαού, που έχει να κάνει «με τους ξένους που πολεμάνε την Ελλάδα». Ενα αίσθημα βαθιά ριζωμένο στους Ελληνες, το οποίο είχε αποτυπωθεί με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο στη φράση του Χρήστου Σαρτζετάκη:

«Είμαστε έθνος ανάδελφον». Αυτό το αίσθημα όμως έχει αποδειχτεί πολλές φορές μοιραίο για την πορεία της χώρας, σχεδόν αυτοκαταστροφικό, και ένας πολιτικός έχει χρέος να μην το εξάπτει, αλλά να το κατευνάζει.  Αυτό το παιχνίδι με τη φωτιά όμως δεν φαίνεται να φοβίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, που συνεχίζει να κατασκευάζει εχθρούς 15 μήνες μετά την άνοδό του στην εξουσία, μόνο και μόνο για να αποτελεί το άλλοθι σε κάθε αποτυχία του, όπως αυτές που ήδη έχει καταγράψει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ανίκανος να διαχειριστεί τα μεγάλα προβλήματα, βλέπει παντού εχθρούς, όπως τον Σόιμπλε, τον Ντάισελμπλουμ, τη Μέρκελ, την Τουρκία και το ΔΝΤ. Σε τίποτα δεν έχει κάνει την παραμικρή αυτοκριτική και δεν έχει το θάρρος να παραδεχτεί ότι δεν τα κατάφερε, ενώ η χώρα βουλιάζει.  Πρόκειται για μια κυβέρνηση που δημιουργεί παντού εχθρούς, ντροπιάζει την Ελλάδα με τη στάση της και την «κονταίνει» σε διεθνές επίπεδο. Μέσα στον πανικό τους ωστόσο να δείξουν πως πάντα φταίνε οι άλλοι και ποτέ οι ίδιοι, έχουν ξεχάσει κάτι.

Η πληροφορία πλέον, λόγω του Διαδικτύου, είναι ανοιχτή και ταχύτατη σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ τα social media δεν μπορούν να ελεγχθούν. Σε ελάχιστα λεπτά μπορεί κάποιος να πληροφορηθεί τι λένε, τι κάνουν και πώς σκέπτονται οι ξένοι, όπως στην περίπτωση του ΔΝΤ, όπου η αναπαραγωγή της είδησης έγινε σε ελάχιστα λεπτά μέσα από τη σελίδα του Ταμείου. Η δράση άλλωστε φέρνει αντίδραση και η χώρα δεν έχει ανάγκη άλλα επικοινωνιακά τρικ, αλλά μόνο έναν ηγέτη που θα σταθεί αξιόπιστα για λογαριασμό όλων των Ελλήνων στο διεθνές στερέωμα.