«Ηρωική» απόδραση σχεδιάζει ο Αλέξης Τσίπρας, όπως φαίνεται από τη ρητορική που έχει αναπτύξει τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση, η οποία στηρίζεται στη γνωστή τακτική -και επιτυχημένη, όπως έχει αποδειχτεί στις εκλογές- ότι οι κακοί δανειστές τραβάνε συνέχεια το σχοινί στα άκρα. Προφανώς και οι εταίροι μας έχουν ευθύνες και φαίνεται πράγματι να μη συνειδητοποιούν τις θυσίες του ελληνικού λαού και να ωθούν τα πράγματα στα άκρα, με το αίτημα για νομοθέτηση προληπτικών μέτρων, κάτι που ο ίδιος ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ χαρακτήρισε αντισυνταγματικό και παράλογο. Αυτό όμως φαίνεται πως, στην παρούσα φάση, εξυπηρετεί και μια στρατηγική για τον Αλέξη Τσίπρα, που δεν βλέπει με κακό μάτι μια απόδραση από την εξουσία, δεδομένου ότι όσα έρχονται θα ισοπεδώσουν την κοινωνία και θα κάψουν όσο «λίπος» έχει απομείνει στις οικονομίες των πολιτών.

Είναι βέβαιο πως έρχονται πολύ δύσκολες αποφάσεις, οι οποίες θα γίνουν ακόμα πιο επώδυνες αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός ότι έχουμε μπει στον έκτο χρόνο Μνημονίων, κάτι πρωτοφανές για χώρα της Γηραιάς Ηπείρου. Ο Αλ. Τσίπρας με την απόδραση μπορεί να πετύχει με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια. Ισως και παραπάνω. Με μια έξοδο θα επιχειρήσει να αποφύγει την περαιτέρω φθορά που μέρα με τη μέρα πλησιάζει την κυβέρνηση. Ο ίδιος γνωρίζει ότι είναι πολύ νέος για να τελειώσει πολιτικά στα 42 του χρόνια και το τέταρτο Μνημόνιο θα του προκαλέσει μη αναστρέψιμη ζημιά. 

Παράλληλα, θα απευθυνθεί εκ νέου στο κοινό που ζυμώθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια στη λογική των δανειστών, οι οποίοι θέλουν να γονατίσουν την Ελλάδα. Και αυτό το δίπολο μπορεί πολύ εύκολα να τον εμφανίσει από θύτη για τον ελληνικό λαό με την υπογραφή του Μνημονίου σε θύμα τελικά των ισχυρών, που επιδιώκουν την οικονομική αφαίμαξη των Ελλήνων ενώ αυτός αντιστέκεται. Θα συνδεθεί δηλαδή ξανά με το παραδοσιακό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει αρχίσει να αποκόπτεται. Επειτα, θα επιχειρήσει να εγκλωβίσει πολιτικά τον αντίπαλό του, Κυριάκο Μητσοτάκη, που θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να αναλάβει τα ηνία μιας χώρας στα πρόθυρα του τέταρτου Μνημονίου, στεγνής από ρευστότητα. 

Ο Αλ. Τσίπρας με μια «ηρωική» απόδραση θα θυματοποιήσει τον εαυτό του, θα κάνει λόγο για πόλεμο που δέχτηκε, στον οποίο όμως τελικά δεν συμβιβάστηκε, και θα πετάξει την μπάλα στην κερκίδα, με στόχο να συγκρατήσει το κοινό του και να αιφνιδιάσει τη Ν.Δ. Με αυτό τον τρόπο όμως θα διασώσει μόνο τον εαυτό του και όχι την Ελλάδα. Η οποία έχει υποστεί ήδη ανεπανόρθωτη βλάβη από τη διακυβέρνηση του Τσίπρα, αλλά αυτό ουδόλως φαίνεται να απασχολεί τον ίδιο, που πρέπει μετά από 16 μήνες στο τιμόνι της να δει πώς θα επιβιώσει πολιτικά ή αν θα τελειώσει πρόωρα η πολιτική του καριέρα. Στη Ν.Δ., αφού τελείωσε το πανηγύρι του 10ου Συνεδρίου, πρέπει να ασχοληθούν και με τα πιο σοβαρά. Η ετοιμότητα είναι επιβεβλημένη, αλλά δεν αρκεί. Η Κεντροδεξιά πρέπει να έχει ήδη έτοιμο το πλάνο της για έναν πιθανό εκλογικό αιφνιδιασμό και κυρίως για το πώς θα διαχειριστεί μια κατεστραμμένη χώρα, αν αναλάβει την εξουσία. Είναι χρέος της να δείξει ότι το ιστορικό της DNA, που δεν είναι άλλο από το να κρατά όρθια την Ελλάδα στα δύσκολα, παραμένει ατόφιο και ενεργό. Και αυτή θα είναι η καλύτερη απάντηση στο παιχνίδι επίρριψης ευθυνών, το λεγόμενο blame game, που έπαιξε ο Αλέξης Τσίπρας με θύμα την ίδια την Ελλάδα.

ΥΓ.: Οσα έχει κάνει ο πρωθυπουργός δεν διαγράφονται με αποδράσεις.