Οι «νοσταλγοί» του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά δεν έχουν κρύψει ποτέ ότι εκείνο που περιμένουν είναι η ιστορική δικαίωση του Μεσσήνιου πολιτικού, αδιαφορώντας ακόμη κι αν αυτή γίνει πάνω στα κοινωνικά συντρίμμια της χώρας. Οι ίδιοι, από την επομένη της αποχώρησης Σαμαρά από την ηγεσία της Ν.Δ., άρχισαν να διακινούν το σενάριο της επιστροφής του αλά Σαρκοζί. Αυτό κάνουν και σήμερα, υπονομεύοντας προς το παρόν σε παρασκηνιακό επίπεδο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οσοι έχουν παρακολουθήσει διαχρονικά την πολιτική διαδρομή του πρώην προέδρου της ελληνικής κεντροδεξιάς, επισημαίνουν ότι: «Ο βασικός λόγος που επέλεξε να στηρίξει τον Κυριάκο ο Σαμαράς έχει να κάνει με το γεγονός ότι πίστευε ότι στρίβοντας το κόμμα προς το κέντρο, εκ των πραγμάτων θα άφηνε ένα κενό στα δεξιά της παράταξης».

Επί της ουσίας, για άλλη μια φορά η στήριξη του Μεσσήνιου υπέκρυπτε προσωπικό καιροσκοπισμό. Την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να ανοίξει το κόμμα στην κοινωνία επιχειρώντας μια διεύρυνση και προς το πολιτικό κέντρο, στελέχη που κινούνται στο περιβάλλον του κ. Σαμαρά τον ενθαρρύνουν είτε να προχωρήσει στη δημιουργία κάτι νέου είτε να οργανώσει καλύτερα την υπονομευτική του τακτική. «Πρόεδρε, σιγά - σιγά, ακόμη κι αυτοί που ήταν απέναντί σου αντιλαμβάνονται τη δικαίωση της πολιτικής σου», ακούστηκε να λένε, κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης στελεχών που πραγματοποιήθηκε προ ημερών στη Ρόδο, παρουσία του πρώην πρωθυπουργού.

Το σχέδιο έχει ήδη καταστρωθεί και είναι κάτι περισσότερο από ξεκάθαρο. Ο κ. Σαμαράς, έχοντας στο DNA του τον ρόλο του πολιτικού υπονομευτή, αφήνει ανενόχλητο τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επιχειρήσει το άνοιγμα στον μεσαίο χώρο. Και το κάνει γιατί πιστεύει ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να επικρατήσει πολιτικά ένα κόμμα που δεν θα έχει ξεκάθαρη ιδεολογική ταυτότητα.

Μάλιστα, η άποψη που διατυπώνει ο πρώην πρωθυπουργός είναι ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κάνει πιο διακριτές τις ιδεολογικές διαφορές, επαναφέροντας πιο έντονα στον πολιτικό χάρτη τις ιδεολογικές γραμμές. Ο κ. Σαμαράς πιστεύει ότι, όπως συμβαίνει και στη Γαλλία, έτσι και στη χώρα μας, το εκλογικό σώμα θα συντηρητικοποιηθεί με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Από τη στιγμή που θα επιβεβαιωθεί η συγκεκριμένη πολιτική εκτίμηση, τότε πιστεύει ότι ο ίδιος θα μπορέσει να ξαναπαίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.

Με απλά λόγια, ο πρώην πρωθυπουργός επενδύει στην εκλογική αποτυχία του διαδόχου του στην ηγεσία της ελληνικής κεντροδεξιάς, πιστεύοντας ότι μέσα απ’ αυτήν θα δημιουργηθούν οι συνθήκες για την επιστροφή του στο πηδάλιο της Ν.Δ. Βασικός βραχίονας στην υλοποίηση αυτής της στρατηγικής είναι ο αντιπρόεδρος του κόμματος Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος υπό την υψηλόβαθμη κομματική ιδιότητα έχει τη δυνατότητα να κρατά «ζωντανό» έναν μηχανισμό προσηλωμένο στις υπηρεσίες του Αντώνη Σαμαρά.

Επειδή ο Μεσσήνιος πολιτικός έχει βαθύ μίσος -και όχι μόνο πολιτικό- κατά της οικογένειας Μητσοτάκη, ο σημερινός αρχηγός της Ν.Δ., όσο πιο σύντομα αντιληφθεί τους πονηρούς σχεδιασμούς που κάνει ο προκάτοχός του, τόσο πιο ανώδυνη θα είναι η δεύτερη προδοσία Σαμαρά κατά των Μητσοτάκηδων. Εν κατακλείδι, το συμπέρασμα είναι ένα και μόνο: Η υπονόμευση της Ν.Δ. σε καμία περίπτωση δεν προέρχεται από το καραμανλικό στρατόπεδο. Εκεί υπάρχει απόλυτη πειθαρχία και σεβασμός στην ιστορία της παράταξης. Απεναντίας, στο «στρατόπεδο» του κ. Σαμαρά ονειρεύονται ήττες των Μητσοτάκηδων, επιστροφές και προσωπικές δικαιώσεις.