Ανεξάρτητα από όσα υποστηρίζουν στον δηµόσιο λόγο τους τα κυβερνητικά στελέχη και, προσωπικά, ο Αλέξης Τσίπρας, η αλήθεια είναι ότι έχουν αρχίσει να αντιλαµβάνονται πως έχει επέλθει σηµαντική ανατροπή των εκλογικών συσχετισµών. Αυτός ήταν και ο βασικότερος λόγος που η επικοινωνια- κή οµάδα του Μαξίµου έκρινε σκόπιµο σε αυτό το timing να απευθυνθεί µε διάγγελµα στον ελληνικό λαό ο πρωθυπουργός.

Και ο στόχος ήταν συγκεκριµένος και είχε να κάνει αποκλειστικά και µόνο µε την εκλογική «πελατεία» (που χάνει) ο ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί κοινό µυστικό ότι το άνοιγµα της ψαλίδας υπέρ της Ν.∆. του Κυριάκου Μητσοτάκη σχετίζεται µε το γεγονός ότι η µεγάλη µερίδα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει εδώ και καιρό να αποµακρύνεται από την εκλογική επιλογή της, θεωρώντας απολύτως ανακόλουθο τον κ. Τσίπρα. Αυτοί οι ψηφοφόροι δεν είναι άλλοι από τους συνταξιούχους και τους χαµηλόµισθους. Τον σκληρό πυρήνα, δηλαδή, της «πελατείας» του ΣΥΡΖΑ. Μάλιστα, από τις τελευταίες έρευνες προκύπτει ότι ένα σηµαντικό ποσοστό έχει αρχίσει να καλοβλέπει την ιδέα είτε του επαναπατρισµού στο ΠΑΣΟΚ είτε της θετικής ψήφου στη Ν.∆. Μπροστά σε αυτό το ενδεχόµενο, οι επιλογές για τον Αλέξη Τσίπρα είναι σχετικά περιορισµένες. Αν αφήσει τον χρόνο να περάσει, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απλώς θα πολλαπλασιάσει τις πιθανότητες να προσεγγίσει ακόµη και την αυτοδυναµία, εξέλιξη που εκ των πραγµάτων θα σηµατοδοτήσει την περαιτέρω συρρίκνωση του σηµερινού κυβερνώντος κόµµατος.

Το διάγγελµα της Πέµπτης, µε δεδοµένο ότι ο κ. Τσίπρας έχει τη δυνατότητα να απευθυνθεί εκτεταµένα στον ελληνικό λαό, µέσα από τη συζήτηση για τον Προϋπολογισµό, είχε έναν και µόνο στόχο: Να απευθυνθεί στον σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων του. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Ο πρωθυπουργός, επιδιώκοντας τη συσπείρωση των εκλογικών του δυνάµεων, πιστεύει ότι θα µπορέσει να αναχαιτίσει την αυτοδυναµία της Ν.∆. Και η αποτροπή της αυτοδυναµίας είναι ένας από τους κεντρικούς στόχους του Αλέξη Τσίπρα, αφού δείχνει να επενδύει στην αδυναµία συγκρότησης κυβέρνησης από τον κ. Μητσοτάκη, εξέλιξη που θα οδηγούσε -όπως πιστεύει- σε νέες εκλογές, οι οποίες θα διενεργούνταν µε απλή αναλογική. Ανάλογα σχέδια έκαναν κατά το παρελθόν και οι προκάτοχοι του σηµερινού πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίµου. Για παράδειγµα, ο Αντώνης Σαµαράς επένδυε στο σενάριο της «αριστερής παρένθεσης».

Εκείνο που παραβλέπουν οι ηγέτες που κυβερνούν είναι ότι επί των ηµερών των Μνηµονίων εκείνος που αποφασίζει δεν είναι ο πολιτικός, αλλά ο αµείλικτος µνηµονιακός χρόνος. Ο,τι κι αν κάνει ο κ. Τσίπρας, δεν πρόκειται να του αλλάξει την πολιτική µοίρα. ∆υστυχώς, για εκείνον, εδώ και λίγους µήνες έχει αρχίσει να µετρά το δεύτερο µισό του µνηµονιακού του χρόνου. Αυτό πρακτικά σηµαίνει ότι, αν συνεχίσει να επενδύει στους τακτικισµούς, απλώς η Ν.∆. θα διευρύνει τη διαφορά της από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και όταν η κοινωνία έχει πάρει τις αποφάσεις της, δεν πρόκειται να τις µεταβάλει ούτε µε αυξήσεις στις συντάξεις, ούτε µε υποσχέσεις για βοήθεια στις ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις.

Αλλωστε, φαντάζει πολύ κοντά το 1981, όταν προεκλογικά ο Γεώργιος Ράλλης µοίραζε επιταγές στους αγρότες, πιστεύοντας ότι µε τον τρόπο αυτό θα ανέτρεπε τον ερχοµό του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Οι αγρότες τότε είχαν υποδεχτεί µε ενθουσιασµό την κίνηση του Ράλλη, είχαν πάρει τις επιταγές, ωστόσο όταν ήρθε η ώρα της κάλπης ψήφισαν αυτό που είχαν ήδη αποφασίσει.