Επί χρόνια η Ανανεωτική Αριστερά εµφανιζόταν στον δηµόσιο βίο ως ο επί Γης εκπρόσωπος της µετριοπάθειας, της γνώσης, του πολιτισµού, του πνεύµατος, της ελευθεροτυπίας, του σεβασµού στη διαφορετικότητα κ.ο.κ. Η light εκδοχή της Αριστεράς διέθετε επίσης το προνόµιο του πολιτικού ακτιβισµού. Ολα αυτά σε συνδυασµό µε τα λαϊκίστικα προεκλογικά συνθήµατα του Αλέξη Τσίπρα οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ από το 3% στη διακυβέρνηση της χώρας.

Ετσι, από τον Ιανουάριο του 2015 η Αριστερά άρχισε να αναµετράται µε τον ρεαλισµό. Από την πολιτική ουτοπία, προσγειώθηκε στην πρωτόγνωρη -και δύσκοληπραγµατικότητα των Μνηµονίων. Και, ενώ η µεγάλη πλειοψηφία των πολιτών είχε πιστέψει στα «ψεύτικα τα λόγια τα µεγάλα», δεν χρειάστηκε να περάσει µεγάλο διάστηµα για να ξεκινήσει η αποµυθοποίηση ενός ολόκληρου πολιτικού χώρου. Σε χρόνο-µηδέν, ο σηµερινός πρωθυπουργός εγκατέλειψε τον αντιµνηµονιακό του αγώνα, ξεχνώντας παράλληλα τις υποσχέσεις που είχε δώσει στον ελληνικό λαό, σύµφωνα µε τις οποίες «µε ένα άρθρο και έναν νόµο θα καταργούσε τα Μνηµόνια». Αντί να τα καταργήσει, έσπευσε να ψηφίσει ακόµα ένα, το σκληρότερο µάλιστα, ενώ, σύµφωνα µε όλες τις εκτιµήσεις, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποφύγει και την ψήφιση ενός τέταρτου. Η παραµονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, µε την αµέριστη συµπαράσταση των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», έχει συµβάλει στην ταχύτατη αποµυθοποίηση της Αριστεράς.

Ο βασικός λόγος για τη φθορά που καταγράφει το κυβερνών κόµµα έχει να κάνει µε το γεγονός ότι σε πολύ σύντοµο χρονικό διάστηµα αποδείχθηκε ότι είχε πει τα µεγαλύτερα ψέµατα. Καµία από τις βασικές προεκλογικές δεσµεύσεις δεν υλοποιήθηκε. Και, αντί να βγουν να ζητήσουν συγγνώµη από τους Ελληνες πολίτες, εξακολουθούν, και µάλιστα µε προκλητικό τρόπο, να τους εµπαίζουν. ∆εν ξέρω πότε και αν θα κλείσει η αξιολόγηση, ούτε φυσικά µπορώ να εκτιµήσω το πότε και αν θα προσφύγει σε πρόωρες εκλογές ο κ. Τσίπρας. Ωστόσο, για ένα πράγµα είµαι σίγουρος, ότι οι σηµερινοί κυβερνώντες ούτε γνωρίζουν, ούτε δείχνουν διάθεση να βγάλουν τη χώρα από το τέλµα. Απεναντίας, η κυβερνητική απειρία σε συνδυασµό µε την αριστερή ιδεοληψία τους κοστίζουν πανάκριβα στον τόπο.

Εκτός, όµως, από τη ζηµιά που κάνουν σε πολιτικό επίπεδο, η παραµονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες να ξαναµπεί -αυτή τη φορά για πάνταστο χρονοντούλαπο της Ιστορίας η Αριστερά. Μάλιστα, αν υπήρχε η πολυτέλεια του χρόνου και δεν κινδύνευε µε ολική καταστροφή η χώρα, βασικός χορηγός της παραµονής του κ. Τσίπρα στη διακυβέρνηση του τόπου θα έπρεπε να είναι σύσσωµο το πολιτικό σύστηµα. Ακόµα και οι πιο φιλικοί στον ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόροι έχουν αρχίσει πλέον να αντιλαµβάνονται τον κίνδυνο της οριστικής ταφόπλακας για του συγκεκριµένου πολιτικού χώρου. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, υπό τη στήριξη και την καθοδήγηση του κ. Πάνου Καµµένου, οδηγεί µε µαθηµατική ακρίβεια στο απόλυτο πουθενά την Αριστερά. Το πολιτικό προϊόν που παράγει (;) ο υφιστάµενος κυβερνητικός σχηµατισµός είναι το λιγότερο αποκρουστικό. Το χειρότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ έχει να κάνει µε τις συµπεριφορές και τις πρακτικές που ακολουθεί σε όλα τα επίπεδα. Οσα εκτυλίσσονται το τελευταίο διάστηµα στον δηµόσιο βίο προσβάλλουν πρώτιστα την ιστορία της Αριστεράς, ενώ ναρκοθετούν την όποια πορεία στο µέλλον.

Η υπεροχή που καταγράφουν στις δηµοσκοπήσεις η Ν.∆. και ο Κυριάκος Μητσοτάκης µόνο τυχαία δεν θα πρέπει να θεωρείται. Απεναντίας, όσο παραµένει στη διακυβέρνηση ο κ. Τσίπρας, τόσο θα µεγαλώνει η διαφορά ανάµεσα στα δύο κόµµατα. Και θα διευρύνεται η απόσταση, γιατί πλέον ακόµη και οι ανυποψίαστοι πολίτες έχουν αρχίσει και συνειδητοποιούν την ανικανότητα, την αναποτελεσµατικότητα, αλλά και, κυρίως, τις εµµονές και τις εµπάθειες που κουβαλούν οι σηµερινοί κυβερνώντες. Η παραµονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία είναι µια καλή ευκαιρία για να συγκρίνουν οι πολίτες τις µεγάλες διαφορές που έχει η ελληνική Κεντροδεξιά των µεγάλων και ιστορικών επιλογών από την Αριστερά των µύθων και των ιδεοληψιών.