Για τη Ν.∆. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά, η φετινή ∆ΕΘ είναι ένα µεγάλο στοίχηµα. Ισως το µεγαλύτερο από την ώρα που ο ίδιος ανέλαβε τα ηνία της «γαλάζιας» παράταξης. Βλέπετε, ΤΩΡΑ είναι η στιγµή που θα πρέπει ο αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης να σηµατοδοτήσει µε την παρουσία του το τέλος της εποχής Τσίπρα και την απαρχή της δικής του. Απέναντί του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει έναν πολιτικό οργανισµό φθαρµένο και εκτεθειµένο στα µάτια του ελληνικού λαού εξαιτίας της διάψευσης των εκ προοιµίου καταδικασµένων προσδοκιών που είχε καλλιεργήσει, αλλά και της πλήρους εξαφάνισης (και µάλιστα σε τόσο σύντοµο χρονικό διάστηµα) του περιβόητου ηθικού πλεονεκτήµατος της Αριστεράς.

Αυτοί που θα έσχιζαν το Μνηµόνιο µε έναν νόµο και µε ένα άρθρο έγιναν οι καλύτεροι και ταυτόχρονα οι πιο… βολικοί εκπρόσωποι των πολιτικών λιτότητας που ευδοκιµούν στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Αυτοί που θα «τελείωναν» τη διαπλοκή όχι µόνο έγιναν οι καλύτεροι πελάτες της, αλλά έφθασαν στο σηµείο να δηµιουργήσουν οι ίδιοι νέας κοπής και αµφίβολης προέλευσης διαπλεκοµένους προκειµένου να προωθήσουν τις παντός είδους επιδιώξεις τους. Αυτοί που υποτίθεται ότι µάχονταν για τη διαφάνεια κατέληξαν να συνοµιλούν µε ισοβίτες, καταδεικνύοντας ότι δεν… κωλώνουν να κάνουν ό,τι χρειαστεί για να παραµείνουν στην εξουσία, έστω και αν έχουν απολέσει κάθε πολιτική και ηθική νοµιµοποίηση. Ωστόσο, ο Κυριάκος δεν πρέπει να ξεχνά πως καµία κυβέρνηση δεν έπεσε αποκλειστικά και µόνο από τα δικά της λάθη ή παραλείψεις, όσο βαριά και αν ήταν. Πάντα οι πολίτες είχαν την ανάγκη να πειστούν ότι υπάρχει διαφορετικός δρόµος και, ταυτόχρονα, νέα προοπτική. Αυτό το στοιχείο είναι που ανατρέπει παραδοσιακά τους πολιτικούς συσχετισµούς και τις ισορροπίες. Αυτό είναι που δίνει δυναµική εκλογικής νίκης, πολλώ δε µάλλον και αυτοδυναµίας, την οποία επιθυµεί διακαώς (και δικαίως) η Ν.∆. προκειµένου να κυβερνήσει απερίσπαστη. Κακά τα ψέµατα.

Αν υφίσταται τη δεδοµένη στιγµή ένα κενό στη «γαλάζια» ρητορική και στην εν γένει στρατηγική της Ν.∆. είναι η παράθεση ενός σύγχρονου αφηγήµατος εξόδου από την κρίση, που θα τοποθετηθεί πάνω από τις αυτονόητες εξαγγελίες για µείωση της φορολογίας ή βελτίωση της λειτουργίας των δηµοκρατικών θεσµών στις οποίες έχει προχωρήσει ήδη ο πρόεδρος της Ν.∆. Το κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης και ο ίδιος πρέπει να καθιερωθούν στις συνειδήσεις των Ελλήνων ως η µοναδική ευκαιρία για την επανεκκίνηση της χώρας, σε όλα τα επίπεδα, όσο επίπονο και αν είναι το όλο εγχείρηµα. Των Ελλήνων που γυρνώντας από τις διακοπές (όσοι τουλάχιστον εξ αυτών είχαν τη δυνατότητα της συγκεκριµένης πολυτέλειας) είδαν τις πόρτες των σπιτιών τους… φρακαρισµένες από τους λογαριασµούς, αναζητώντας εναγωνίως ανακούφιση. Στο νεοδηµοκρατικό ρεπορτάζ της εφηµερίδας αναφέρεται, µεταξύ άλλων, πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα µιλήσει στη συµπρωτεύουσα για το πώς οραµατίζεται την Ελλάδα τα επόµενα δέκα χρόνια.

Στο πλαίσιο αυτό, θα κληθεί να παρουσιάσει τους κεντρικούς άξονες γύρω από τους οποίους θα κινηθούν οι προτάσεις του για την επιστροφή στην κανονικότητα όχι πια των αριθµών, αλλά της ζωής των πολιτών. Προτάσεις που θα πρέπει να αποδεικνύουν περίτρανα ότι αξίζει την ευκαιρία να κυβερνήσει τη χώρα όχι γιατί ήταν ο Τσίπρας ανεπαρκής, αλλά γιατί ο ίδιος έχει το καλύτερο και πιο αποτελεσµατικό σχέδιο. Σίγουρα ο Μητσοτάκης, εξαιτίας όχι µόνο των συνθηκών αλλά και πολιτικής ιδιοσυγκρασίας, είναι αναγκασµένος να διαλέξει τον δύσκολο δρόµο. Ο Τσίπρας έδωσε τη δική του νότα αισιοδοξίας ως αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης µέσω του… Προγράµµατος της Θεσσαλονίκης, που έγινε κουρελόχαρτο µέσα σε µια νύχτα. Ο Παπανδρέου είχε πει το «λεφτά υπάρχουν», ενώ ακόµη και ο Σαµαράς πριν από τη στροφή στον ρεαλισµό πόνταρε επικοινωνιακά στα Ζάππεια.

Ο Μητσοτάκης έχοντας απέναντί του -πρώτη φορά ίσωςένα εκλογικό ακροατήριο ώριµο να ακούσει αλήθειες (όπως έγινε στη µάχη των εσωκοµµατικών εκλογών της Ν.∆.), καλείται να καταδείξει πως µπορεί να ηγηθεί της δύσκολης προσπάθειας για την αναγέννηση της χώρας και να δώσει πραγµατικό και ταυτόχρονα υλοποιήσιµο όραµα.

Ενα όραµα µε το οποίο θα τραβά κόκκινη γραµµή στις παιδικές ασθένειες της Μεταπολίτευσης και θα ανοίγει διάπλατα την πόρτα σε µια παραγωγική και ισχυρή Ελλάδα, µε δυνατότητες και ευκαιρίες για τους ανθρώπους της.