Είναι πλέον σαφές ότι η Ν.∆. εισέρχεται σε µία από τις κρισιµότερες φάσεις της σύγχρονης ιστορίας της. Αυτό το φθινόπωρο, ανεξαρτήτως του χρόνου των εκλογών, πρέπει να µπουν οι ισχυρές βάσεις για την ολοκλήρωση της ανατροπής του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού και την επαναφορά της παράταξης στην εξουσία. Ως εκ τούτου, πέραν του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ηγετικής οµάδας του κόµµατος, οφείλουν άπαντες να αναλάβουν το µερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί, µε πρώτους και καλύτερους βέβαια τους «γαλάζιους» βουλευτές. Ηρθε πλέον η ώρα να βγει κάθε ένας εξ αυτών µπροστά και να δώσει στίγµα, συνειδητοποιώντας ότι η µάχη των επόµενων µηνών και χρόνων δεν θα κρίνει µόνο την επιστροφή της Ν.∆. στην κυβέρνηση, αλλά και το ίδιο το µέλλον της χώρας. Θα κρίνει ποια από τις δύο Ελλάδες που παλεύουν µεταξύ τους όλο αυτό το διάστηµα θα επικρατήσει.

Η Ελλάδα όπως την οραµατίζονταν ο Κωνσταντίνος Καραµανλής και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ή η Ελλάδα των Πολάκηδων και των Καµµένων; Από δω και στο εξής, δεν χωρούν ούτε προσωπικές επιδιώξεις και σχεδιασµοί, ούτε παρεξηγήσεις και γκρίνιες και, φυσικά, ούτε η περιβόητη δεξιά εσωστρέφεια των περασµένων δεκαετιών. Εδώ το δίληµµα είναι ένα και συγκεκριµένο: Πρέπει ή δεν πρέπει να φύγει όσο το δυνατόν συντοµότερα η χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης; Μια κυβέρνηση που δεν διστάζει να κακοποιήσει στην κυριολεξία τους θεσµούς και µάλιστα τους χρησιµοποιεί ξεδιάντροπα (τρανό παράδειγµα όσα συµβαίνουν στον πολύπαθο χώρο της ∆ικαιοσύνης), προκειµένου να διατηρηθεί µε κάθε κόστος στην εξουσία, µια κυβέρνηση που στοχοποιεί και σπιλώνει ανθρώπους µόνο και µόνο επειδή δεν κάνουν τα χατίρια στο παρεάκι του Μαξίµου, που φθάνει στο σηµείο να εκβιάζει επιχειρηµατίες και εργαζοµένους στα… ανυπάκουα ΜΜΕ, ώστε να συµµορφωθούν µε τις κυβερνητικές επιταγές, που ξεπέρασε την έννοια «κοµµατικό κράτος», για να φέρει το… οικογενειακό ή το συζυγικό, και που έχει πει τα χειρότερα ψέµατα στον ελληνικό λαό, στα οποία και έπνιξε κάθε προοπτική υγιούς ανάκαµψης της χώρας.

Αν κάποιοι νοµίζουν πως αυτό το διψασµένο για οφίτσια και ταυτόχρονα αδίστακτο νεοκοµµουνιστικό σύστηµα θα εγκαταλείψει τις καρέκλες υπό το βάρος των αρνητικών δηµοσκοπήσεων, πλανώνται πλάνην οκτράν. Τι κι αν έχουν υπογράψει και ψηφίσει -όπως και θα το κάνουν και πάλι στο άµεσο µέλλοντα χειρότερα µνηµονιακά µέτρα; Ακόµη και τώρα παίζουν τα ρέστα τους, για να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες, µε δήθεν αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και φανταστικούς πολέµους κατά της… διαπλοκής! Της διαπλοκής µε την οποία έχουν γίνει ένα από καιρό, προσπαθώντας, σαν να µην έφθανε αυτό, να επιβάλουν µια νέα, πολύ χειρότερη εκδοχή της. Γι’ αυτό λοιπόν και το σύνολο της Κοινοβουλευτικής Οµάδας της Ν.∆. πρέπει να βγει άµεσα από τη χειµερία νάρκη και να σταθεί δυναµικά δίπλα στον αρχηγό της φιλελεύθερης παράταξης, όποιος κι αν είναι αυτός, ό,τι εσωκοµµατικές διαφορές κι αν υπήρχαν στο παρελθόν. Λευκές απεργίες και ανούσιες επιδείξεις δυσαρέσκειας για τον έναν ή τον άλλο λόγο (ακόµη κι αν σε κάποιες περιπτώσεις δικαιολογείται το αίσθηµα της προσωπικής πικρίας) δεν έχουν θέση αυτές τις στιγµές. Οποιοι υπηρετούν αυτές τις λογικές απλώς θα καταστούν αργά ή γρήγορα υπόλογοι έναντι των Νεοδηµοκρατών.

Μόνο µε σοβαρότητα, ουσιαστική δράση και οµοψυχία θα επιτευχθεί ο στόχος ενός εκλογικού αποτελέσµατος ικανού να δώσει στη σηµερινή Ν.∆. τη δυνατότητα να εµφανιστεί αντάξια της ιστορίας της και να οδηγήσει τη χώρα σε καλύτερες µέρες, όπως έκανε τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στη δυσκολότερη εποχή για την παράταξη, εξελέγη από ένα σώµα 400.000 ψηφοφόρων, οι οποίοι έδωσαν και πάλι ζωή στο κόµµα, υπενθυµίζοντας σε όσους το είχαν ξεχάσει πως, παρά τα λάθη και τις αστοχίες, η Ν.∆. παραµένει ο ισχυρότερος πόλος του εγχώριου πολιτικού συστήµατος και µόνιµη διέξοδος για τα δύσκολα. Αυτή λοιπόν την παρακαταθήκη οφείλει να διαφυλάξει το σύνολο του στελεχιακού δυναµικού, πολλώ γε µάλλον αυτοί που εξελέγησαν µε τη σηµαία της παράταξης στη Βουλή σε χρόνια απόλυτης απαξίωσης της πολιτικής. Ας σταθούν λοιπόν τώρα όλοι τους στο ύψος των περιστάσεων, όπως έχουν υποχρέωση να πράξουν έναντι της κοµµατικής βάσης και κυρίως όλων των Ελλήνων, και για τα άλλα, τα... µικρά, υπάρχει χρόνος και χώρος να τα λύσουν αργότερα…