Σχεδόν κάθε δεκαπενθήμερο από την ημέρα που συγκροτήθηκε σε σώμα η πολιτικά (και όχι μόνον) αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, διαβάζουμε και ακούμε από τη μία πλευρά ότι ο κ. Τσίπρας «είναι στα κάγκελα με τον συγκυβερνήτη του», και από την άλλη ότι «ο κ. Καμμένος έχει αποφασίσει να ρίξει την κυβέρνηση». Είναι τόσο πολλές οι δήθεν συγκρούσεις, που δυσκολεύεται κανείς να απαριθμήσει «πόσες φορές μέχρι σήμερα έχει ρίξει την κυβέρνηση ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ., αλλά και πόσες τον έχει αποπέμψει ο πρωθυπουργός». Και όπως κάθε θεατρική παράσταση, έτσι κι αυτή, εκτός από τους πρωταγωνιστές, έχει και τους κομπάρσους της. Σχεδόν οι ίδιοι... Ο Κοτζιάς, ο Φίλης, ο Σκουρλέτης, ο Ξυδάκης από τη μία και ο Παπαχριστόπουλος, ο Ζουράρις, ο Κουίκ και ο Τοσουνίδης από την άλλη.

Οι ΣΥΡΙΖΑίοι δείχνουν να το ζουν. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι στον βωμό της ιστορικής διαδρομής του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποφασισμένοι να θυσιάσουν ακόμη και τις κυβερνητικές τους καρέκλες. Τέλειο παραμυθάκι, αλλά έχει χάσει κάθε αξία, από τη στιγμή που επαναλαμβάνεται πιο συχνά από την κυριακάτικη Λειτουργία. Η δήθεν διαφωνία των Τσίπρα - Καμμένου έχει καταντήσει κωμωδία. Επί της ουσίας, δεν υφίσταται καμία απολύτως διάσταση απόψεων. Μάλιστα, η πιθανότητα να «χωρίσουν» οι δύο κυβερνητικοί εταίροι είναι κάτι περισσότερο από μηδενική. Και αυτό για έναν πολύ απλό λόγο... Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι για διαφορετικούς λόγους, η επόμενη μέρα θα είναι εφιαλτική για τους ίδιους και τα κόμματά τους. Η αλήθεια είναι ότι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ο πρωθυπουργός έχει καταστήσει εαυτόν απόλυτο όμηρο των πολιτικών ορέξεων του υπουργού Αμυνας.

Οι δε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίζονται σαν να έχουν μέχρι και πολιτισμικές διαφορές με τον κ. Καμμένο, θα εξακολουθήσουν να απολαμβάνουν το γλυκόπικρο νέκταρ της εξουσίας. Ολοι μα όλοι έχουν πλέον συμβιβαστεί με την ιδέα της συμπόρευσης με τους ΑΝ.ΕΛ. Είναι ένα. Καμία διαφορά. Γι’ αυτό και δεν θα εκπλαγεί κανένας αν δούμε στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ τον δημοφιλή για τη μετριοπάθειά του Τέρενς Κουίκ, την απόφοιτη της γνωστής Καραμανλικής Σχολής Σκέψης, Κατερίνα Παπακώστα, τη θαυμάστρια του θρόνου Ελενα Κουντουρά, τον αρχάγγελο της πολιτικής συνέπειας Θανάση Παπαχριστόπουλο και, φυσικά, τον ιδεολόγο Πάνο Καμμένο. Δεν θα χαρίσουν σε κανέναν ούτε ώρα.

Εχουν γοητευτεί από τις καρέκλες της εξουσίας. Ζουν ένα όνειρο που σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελαν να τελειώσει. Επειδή, πάνω και πέρα απ’ όλα έχουν την εξουσία, δεν πρόκειται να διακινδυνεύσουν τη συνοχή της κυβέρνησης. Ωστόσο, αποτελεί ντροπή για την ιστορία της Αριστεράς αυτό το καιροσκοπικό παιχνιδάκι, που στο τέλος ζημιώνει και τη χώρα. Σε κάθε περίπτωση, εκτός από την «Εφημερίδα των Συντακτών», την «Αυγή» και το Olympia.gr, κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά.