Είναι δύσκολο για τους κλακαδόρους της οποιασδήποτε εξουσίας να κατανοήσουν τον πραγματικό ρόλο των μέσων ενημέρωσης. Μπορώ να καταλάβω πόσο παράξενο φαίνεται στους «γλείφτες» των Τσιπροκαμμένων να δεχθούν ότι οι δημοσιογράφοι επιβάλλεται -εκ του ρόλου τους- να βρίσκονται απέναντι -και όχι αγκαλιά- με την εξουσία. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι εξαιρετικά επίπονο για τον Καρτερό, την Ψαρά, τον Βαξεβάνη, τον Παπακυριακόπουλο να ασκήσουν κριτική στον Τσίπρα και τον Καμμένο. 

Τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» από την ημέρα που ξεκίνησαν δεσμεύτηκαν ότι θα βρίσκονται απέναντι από την κάθε εξουσία. Είτε αυτή εκπορεύεται από τον πρωθυπουργό είτε από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σήμερα για ένα είμαστε υπερήφανοι: Οτι δεν παρεκκλίναμε ούτε χιλιοστό της δέσμευσής μας. Βρεθήκαμε σκληρά απέναντι στην Ντόρα Μπακογιάννη, όταν επέλεξε να ακολουθήσει αυτόνομο πολιτικό δρόμο. Διαφωνήσαμε ξεκάθαρα με τα «Ζάππεια» του Αντώνη Σαμαρά και το φλερτ με το αντιμνημόνιο. Ασκήσαμε δριμύτατη κριτική στην κυβέρνηση της Ν.Δ. και συμβάλαμε στην αποκαθήλωση του πανίσχυρου (τότε) γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου Τάκη Μπαλτάκου. Αποκαλύψαμε δεκάδες θέματα που μας έφεραν αντιμέτωπους με την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Αντιστεκόμαστε σθεναρά επί τη εμφανίσει τους στα φαινόμενα του τσιπροκαραμανλισμού.

Και επί χρόνια, με κόστος, αδιαπραγμάτευτα βρισκόμαστε απέναντι στην πιο επικίνδυνη κυβέρνηση που γνώρισε η Ελληνική Δημοκρατία. Δεν φοβηθήκαμε τις απειλές, δεν σκύψαμε το κεφάλι στις διώξεις. Αναμετριόμαστε στα ίσα με το παρακράτος. 

Πλέον το δικό μας βιογραφικό είναι δημοσιευμένο. Υπάρχει παντού, σε χιλιάδες λέξεις, σε εκατοντάδες πρωτοσέλιδα. Είναι βέβαιο ότι, αν είχα κάνει την άλλη, την εύκολη επιλογή, αν δηλαδή αποθεώναμε τον Τσίπρα, τον Καμμένο, τον Κοντονή, τον Παπαγγελόπουλο, τον Παππά και τον Τζανακόπουλο, θα ήταν ήρεμα τα πράγματα. Ωστόσο, αυτή η επιλογή δεν ταιριάζει σε αυτήν τη δημοσιογραφική έπαλξη.

Τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» θα συνεχίζουν με συνέπεια να κάνουν αυτό που έμαθαν. Και μπορεί αυτό πολλές φορές να ξενίζει, ωστόσο στο τέλος κάθε πολιτικής διαδρομής είναι αυτό που δικαιώνεται. Προσωπικά, δεν νομίζω να με ερωτεύθηκε ο Σαμαράς. Απλώς, με το πέρασμα του χρόνου, κατάλαβε ότι, αν είχε ακούσει κριτική (πολλές φορές και υπερβολική), ίσως να είχε αποφύγει πολλά από τα λάθη της διακυβέρνησής του. Ο πρώην πρωθυπουργός, όπως όλοι οι κατά καιρούς «εχθροί», συνειδητοποιούν ότι δεν έχουμε τίποτα το προσωπικό. Απλώς, το επάγγελμά μας, εκ των πραγμάτων πολλές φορές, συγκρούεται με την εξουσία τους.

Αν κάνουμε λάθη; Πολλά. Αν αδικούμε ανθρώπους; Ακόμη περισσότερους. Ωστόσο, στο τέλος εκείνο που μένει είναι ότι συμβάλλουμε στην ενημέρωση του κοινού, αποκαλύπτοντας, κριτικάροντας, αναλύοντας. Αυτή είναι, άλλωστε, και η αποστολή μας. Το αυτονόητο, που είναι δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να γίνει αντιληπτό από τους «Ντοκουμέντους», τους «Συντάκτες», την «Αυγή» και όλα τα τρολ των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οπως είναι δύσκολο να κατανοήσουν πως είναι άλλο να θεωρεί κανείς ως εθνική επιλογή τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, και εντελώς διαφορετικό να γίνεσαι κολαούζος του. Ας μην ψάχνουν, λοιπόν, για φαντάσματα και «εχθρούς». Για εμάς η απαλλαγή της χώρας από τους Τσιπροκαμμένους είναι σταθερή επιλογή, γιατί αυτό αποτελεί απαίτηση της κοινωνίας. Το «πότε θα φύγουν;» είναι ο οδηγός μας.