Ο λαός λέει ότι πρέπει να μετράμε το μπόι μας το μεσημέρι, ούτε το πρωί ούτε το απόγευμα, που ο ίσκιος μας είναι μεγάλος.

Ο λόγος είναι προφανής. Αυτήν την αρχή φαίνεται πως την παραβλέπει ο Νίκος Ανδρουλάκης, όταν ο βασικός όρος που θέτει για μια συνεργασία με τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να μην είναι πρωθυπουργοί οι κ. Μητσοτάκης και Τσίπρας. Θέτει, όμως, δύο ακόμη προϋποθέσεις που έχουν βάση: Η μία να έχει διψήφιο ποσοστό και η δεύτερη να υπάρχει προγραμματική συμφωνία.

Ο κ. Ανδρουλάκης πιστεύει ότι αν δεν πιάσει διψήφιο ποσοστό, ο λαός δεν θα του έχει δώσει εντολή για κυβερνητική συνεργασία. Αλλά και για να υπάρξει κυβερνητική συνεργασία εκτιμά, ορθώς, ότι πρέπει να υπάρξει ένα μίνιμουμ συνεργασίας για το κυβερνητικό πρόγραμμα που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση.

Σε ό,τι αφορά τη ΝΔ, αλήθεια, πώς μπορεί να υπάρξει συνεργασία με θέσεις όπως η πρότασή του για προσωρινή επανακρατικοποίηση του ΟΣΕ; Και, επίσης, τι θα γίνει με τα μη κρατικά πανεπιστήμια; Τώρα τα αποδέχεται το ΠΑΣΟΚ; Θέτω δύο διαφορετικά ζητήματα που έχουν σχέση με την ανάγκη ανασυγκρότησης του κράτους και την αλλαγή του Συντάγματος. Ζητήματα καθοριστικά, τουλάχιστον για τη ΝΔ, την επόμενη τετραετία.

Όσον αφορά το πρόσωπο του πρωθυπουργού, ο κ. Ανδρουλάκης λέει ότι θα προτείνει άλλο πολιτικό πρόσωπο. Ταυτόχρονα όμως λέει: «Η κρίση της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού προς τους πολιτικούς είναι τεράστια. Δεν τραβάει άλλο. Ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει και δεν θα αποφασίσει κανείς στο παρασκήνιο, ούτε πολιτικοί ούτε ολιγάρχες». Όταν παραδέχεται ότι «ο λαός θα αποφασίσει», και ο λαός έχει δώσει 34% ή 36% στη ΝΔ με υποψήφιο πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πώς θέλει ο ίδιος με το 10% ή 12% να επιβάλει από τα παρασκήνια πρόσωπο που ο ίδιος επιθυμεί; Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τη βούληση του λαού; Πώς θα επιβάλει ένα άλλο πολιτικό πρόσωπο και θα απορρίψει εκείνο που τουλάχιστον έχει την έγκριση μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος;

Αν αυτό δεν αποτελεί πολιτικό παραλογισμό, σίγουρα είναι τακτική μικρομέγαλου, που δεν ταιριάζει στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 24/3