Θέλοντας να ενημερωθώ για τις θέσεις των κομμάτων γύρω από την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού, άκουσα τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή. Θα σταθώ σε εκείνη του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτη Φάμελλου. Άκουσα έναν άνθρωπο μετρημένο, που αγωνιζόταν να διατυπώσει κάποιες λεκτικές εξάρσεις, ώστε να στοιχειοθετηθεί η διαφωνία του κόμματός του στην κυβερνητική πρόταση. Πέρα από τα αστεία επιχειρήματα που ο κ. Φάμελλος αναγκάστηκε να αναμασήσει, γενικά η παρουσία του δεν τρόμαζε. Δεν έδιωχνε. Αντίθετα, ήθελες να τον ακούσεις. Αν μάλιστα οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πιο προσγειωμένες -γιατί, κακά τα ψέματα, ο κ. Φάμελλος ήταν απλώς το ηχείο των θέσεων του κομματικού κατεστημένου της Κουμουνδούρου- τότε θα έλεγε κανείς ότι ακούει μια κεντροαριστερή φωνή. Δυστυχώς, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν του. Κι αυτό φάνηκε όχι μόνο από την αρνητική θέση που τελικά έλαβε στο ζήτημα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού, αλλά και από τη γενικότερη στάση των ψηφοφόρων του στο δράμα της Ελλάδας με τις πυρκαγιές. Δυστυχώς, ένα ολιγόλεπτο σερφάρισμα στο διαδίκτυο είναι ικανό να αποδείξει πώς σκέφτονται κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν λέμε ότι οι αναρτήσεις των μισθοδοτούμενων τρολ της Κουμουνδούρου είναι πάντοτε η επίσημη γραμμή του κόμματος, αλλά και μόνο το γεγονός ότι υπάρχουν ως τάση -και σε πολλές περιπτώσεις, επικρατούσα τάση- είναι αποκαλυπτικό για το πού οδεύει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Δεν είναι δυνατόν, όταν η Ελλάδα καίγεται, να ασκείται αισχρή κριτική σε μια κυβέρνηση που είχε προετοιμαστεί εξασφαλίζοντας τον μεγαλύτερο, αναλογικά, στόλο πυροσβεστικών δυνάμεων στον κόσμο και, ταυτόχρονα, έχει προκαλέσει διεθνή κινητοποίηση για να αντιμετωπίσει τις πρωτοφανείς πυρκαγιές. Παράλληλα, έκανε τη μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση πληθυσμού, μεταφέροντας σε ασφαλή σημεία περισσότερα από 19.000 άτομα, γεγονός που προκάλεσε θετικά σχόλια στα διεθνή ΜΜΕ. Δεν κάθεται άπραγη. Παρά ταύτα, τα ΣΥΡΙΖΑϊκά τρολ, την ώρα της μάχης, με χυδαιότητα επιτίθενται στην κυβέρνηση, σε βαθμό τέτοιο που ούτε εχθροί της χώρας δεν το επιχειρούν, ενώ θα μπορούσαν να ασκούν κριτική για άλλα, καθώς επί εννέα μέρες κατακαίγεται το νησί. Το ερώτημα είναι αν αυτά τα πρόσωπα δρουν ανεξέλεγκτα ή με βάση κάποιο σχέδιο. Η απάντηση είναι απλή. Έτσι έχουν μάθει, έτσι έχουν συνηθίσει, αυτό κάνουν. Για να μπορέσει ο επόμενος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ να ελέγξει τον κομματικό του μηχανισμό υπάρχουν δύο λύσεις: Η μία είναι να προέρχεται ή να εκφράζει απόλυτα τη σκληρή βάση και η άλλη να είναι απόλυτα αντίθετος σε αυτή και να ωθήσει στην απομάκρυνσή της. Μια οργανωμένη διάσπαση τώρα, στην αρχή της τετραετίας, θα δρούσε εξυγιαντικά, αν ο επόμενος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιλέξει να ακούσει την κοινωνία και όχι έναν κομματικό πυρήνα που έχει κάνει ιδεολογία τον πολακισμό, τραβώντας προς τον πάτο ολόκληρο το κόμμα.

Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταλάβει ότι ισχύει αυτό που είχε πει η Μελίνα Μερκούρη στον Ανδρέα Παπανδρέου για το ΠΑΣΟΚ: «Πρόεδρε, δεν αρέσουμε πια». Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στην εξουσία εκμεταλλευόμενος τα χειρότερα στοιχεία του θυμικού ενός παραπλανημένου λαού. Τα δεδομένα άλλαξαν. Η κοινωνία άλλαξε. Αν δεν το καταλάβουν, απλώς δεν θα έχουν ποιον να εκφράσουν.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 26/7