Η περίπτωση Μπελέρη, με το καθεστώς Ράμα να επιμένει στην κράτησή του και στην παραπομπή του σε δίκη, με ανυπόστατες κατηγορίες και χωρίς να λαμβάνει υπόψη το τεκμήριο της αθωότητας, για ένα μη στοιχειοθετημένο «έγκλημα», ίσως έχει κι άλλες πτυχές. Η προφανής αιτιολογία είναι να παρέλθει ο προβλεπόμενος από την αλβανική νομοθεσία χρόνος, ώστε ο Μπελέρης να χάσει το δικαίωμά του να ορκιστεί δήμαρχος. Πίσω από αυτή την ενέργεια του καθεστώτος Ράμα βρίσκονται οικονομικά συμφέροντα φίλων του Αλβανού πρωθυπουργού, που θέλουν να οικειοποιηθούν ελληνικές περιουσίες για να τις εκμεταλλευθούν τουριστικά. Η Ελλάδα, η οποία έχει φέρει το θέμα σε όλα τα ευρωπαϊκά fora, έχει προειδοποιήσει τον Ράμα ότι με τη συμπεριφορά του θέτει σε κίνδυνο την ενταξιακή πορεία της χώρας του στην ΕΕ. Είναι όμως τόσο ισχυρές οι οικονομικές δεσμεύσεις του Ράμα απέναντι στους φίλους του επιχειρηματίες, που αξίζουν τον κόπο να δυναμιτίσει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του ή υπάρχει και κάτι ακόμα; Ίσως η εξήγηση βρίσκεται σε σχόλιο του πρώην ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια στις 17 Μαΐου, όταν είχε προκύψει το ζήτημα Μπελέρη. Ερωτηθείς αν το θέμα αυτό θα επηρεάσει το συμφωνητικό για παραπομπή του ζητήματος καθορισμού της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών στη Χάγη, ο κ. Δένδιας είχε εκφράσει την ελπίδα η συγκεκριμένη ενέργεια των δικαστικών Αρχών εναντίον του κ. Μπελέρη να μη σημαίνει αλλαγή πολιτικής στάσης εκ μέρους της αλβανικής κυβέρνησης.

Το ζήτημα του καθορισμού της ΑΟΖ με την Αλβανία έχει περάσει από σαράντα κύματα. Στις 27 Απριλίου 2009, παραμονή της αίτησης της Αλβανίας για ένταξή της στην ΕΕ, η κυβέρνηση Καραμανλή με ΥΠΕΞ την Ντόρα Μπακογιάννη συνυπέγραψε τη συμφωνία για τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών και της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Η συμφωνία, όμως, καταργήθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο των Τιράνων έπειτα από ένα έτος. Σημειώνεται ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο ελεγχόταν πολιτικά από τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργό, Έντι Ράμα! Έχουν περάσει 14 χρόνια και οι δύο χώρες υποτίθεται πως βρήκαν ένα πλαίσιο συνεννόησης, παραπέμποντας το ζήτημα στη Χάγη. Κάτι που φαντάζει εύλογο για μια χώρα-μέλος της ΕΕ και για μια άλλη που θέλει να ενταχθεί σε αυτήν, μιας και η αναγνώριση και τήρηση του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας, βάσει του οποίου λαμβάνει τις αποφάσεις της η Χάγη, αναγνωρίζονται από το Κοινοτικό Δίκαιο. Ο καιρός για την παραπομπή του θέματος έχει φτάσει. Και ξαφνικά προκύπτει το ζήτημα Μπελέρη… Σημειώνεται ότι ο Ράμα είναι ένας από τους πιο φιλότουρκους πρωθυπουργούς της Αλβανίας. Η Τουρκία έχει ήδη μεγάλη οικονομική και στρατιωτική διείσδυση στη γειτονική χώρα, την οποία θεωρεί μουσουλμανικό προπύργιό της στην Ευρώπη. Έχει επενδύσει σε ενέργεια και υποδομές και έχει χρηματοδοτήσει την κατασκευή τζαμιών.

Η επίλυση στη Χάγη του ζητήματος της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας δημιουργεί ένα τετελεσμένο στην περιοχή και θα αποτελέσει οδηγό για την επίλυση με ανάλογο τρόπο και της διαφοράς της Ελλάδας με την Τουρκία. Ίσως, λοιπόν, πρέπει να αναζητήσουμε κι εκεί τα αίτια της αδιάλλακτης στάσης του Ράμα, ο οποίος, πιθανότατα, εκτός από υποχείριο οικονομικών συμφερόντων είναι και ενεργούμενο της Άγκυρας.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή»