ΒΑΣΙΚΟ επιχείρημα της ΝΔ κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για την επιλογή διοικήσεων στους οργανισμούς του Δημοσίου μέσω ΑΣΕΠ ήταν ότι πρέπει «να αποδείξουμε στην πράξη ότι η ελληνική πολιτεία επιλέγει τους καλύτερους για τις καίριες θέσεις ευθύνης στις διοικήσεις φορέων του Δημοσίου». Αλήθεια, η τοποθέτηση, που εκφράσθηκε διά της αρμοδίας υπουργού Εσωτερικών, Νίκης Κεραμέως, είναι εξαιρετική.

Ακούγεται τόσο όμορφα στα αυτιά κάθε πολίτη που δεν έχει σχέση με τη διοίκηση και δημιουργεί κλίμα ευφορίας στους ψηφοφόρους, που σκέφτονται ότι επιτέλους υπάρχουν και πολιτικοί οι οποίοι έχουν ανοιχτό μυαλό και δίνουν ευκαιρίες σε κάθε άξιο Έλληνα που θέλει να προσφέρει στον δημόσιο τομέα, κάτι που μέχρι πρόσφατα ήταν προνόμιο κομματικών παραγόντων. Επιτέλους υπάρχουν πολιτικοί που κάνουν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις.

Αυτή όμως είναι η ιδανική αντιμετώπιση του ζητήματος. Γιατί μια κυβέρνηση ψηφίζεται για να υλοποιήσει το πρόγραμμά της. Και πρέπει να μπορεί να κάνει τη διάκριση μεταξύ μεταρρύθμισης και νεωτερισμού, ο οποίος δεν υπηρετεί πάντα το σύνολο της κοινωνίας. Αν ο διοικητής ενός Οργανισμού, που έχει πτυχίο από το Χάρβαρντ ή την Οξφόρδη και διαθέτει όλα τα κριτήρια για να ηγηθεί ενός Οργανισμού που διαχειρίζεται δισεκατομμύρια, έχει μια διαφορετική αντίληψη για τη διαχείριση του δημοσίου χρήματος από εκείνη που έχει η κυβέρνηση ή μια ιδεολογία διαφορετική σε ό,τι αφορά την οικονομική πραγματικότητα από την κυβέρνηση που έχει ψηφίσει ο λαός, τότε τι θα γίνει;

Η κυβέρνηση θα πρέπει να ανεχθεί την παρουσία του για μια τριετία; Ο λαός καλείται στις κάλπες για να επιλέξει το κόμμα που θέλει να τον κυβερνήσει στα επόμενα τέσσερα χρόνια. Με την ψήφο του ο λαός εγκρίνει το πρόγραμμα του κόμματος και του δίνει το δικαίωμα να κάνει τις επιλογές που θα οδηγήσουν στην υλοποίηση του κυβερνητικού του προγράμματος. Στην ηγεσία του κόμματος εναπόκειται να επιλέξει τα πρόσωπα που θα υλοποιήσουν την πολιτική αυτή. Πρόκειται για μια δύσκολη δουλειά που ξεκινά από την επιλογή των μελών της κυβέρνησης και έφθανε -μέχρι πρόσφαταστην επιλογή του επικεφαλής του τελευταίου Οργανισμού. Η επιλογή των καλυτέρων από εκείνους που πιστεύουν στην πολιτική του κόμματος που επέλεξε ο λαός να τον κυβερνήσει δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη κομματισμό. Ίσως σημαίνει και υπευθυνότητα απέναντι στην ψήφο των πολιτών. Η μετάθεση αυτής της ευθύνης σε ένα όργανο όπως το ΑΣΕΠ, που θα επιλέξει τους άξιους με τυπικά και όχι ουσιαστικά κριτήρια, ίσως οδηγήσει σε καταστάσεις τραγικές, όπως αυτές που εξελίσσονται στον ΟΠΕΚΕΠΕ.

Φανταστείτε λοιπόν έναν διοικητή να εφαρμόζει πολιτική αντίθετη από εκείνη της κυβέρνησης και ο αρμόδιος υπουργός, αν και πολιτικός προϊστάμενος, να μην μπορεί να απομακρύνει τον διοικητή, επειδή έχει επιλεγεί με… ΑΣΕΠ! Ή για κάποιον να υπάρχουν υποψίες για τη διαφάνεια της χρήσης που κάνει στη διοίκηση του Οργανισμού που τον επέλεξε ως διοικητή και να πρέπει να οδηγηθεί η κατάσταση στα δικαστήρια… Σε κάθε περίπτωση ο λαός που έδωσε την ψήφο του σε ένα κόμμα, σε μια κυβέρνηση, σε έναν πρωθυπουργό, όταν τα πράγματα πάνε στραβά, από αυτούς θα ζητήσει εξηγήσεις στις εκλογές. Όχι από τον αρμόδιο διοικητή, ο οποίος μάλιστα δεν πολιτεύεται. Ας το έχουν υπ’ όψιν τους στην κυβέρνηση.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 9/11