Τελικά στη συζήτηση που διεξήχθη στην Βουλή επί της προτάσεως δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά του υπουργού Οικονομικών Χ. Σταϊκούρα άλλο ηταν το μέλος της κυβέρνησης που εισέπραξε την εμμονική μομφή των βουλευτών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και του Α. Τσίπρα. Και αυτός ήταν ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, οποίος δεν στοχοποιήθηκε με αφορμή τη "σκωπτική" αναφορά του εναντίον των Συριζαίων επειδή εσχάτως υποδύονται με κωμικό τρόπο τους "τουρκοφάγους", πουλώντας "εθνικολαϊκισμό" της κακιάς ώρας, ζητώντας την άμεση άσκηση του δυνητικού δικαιώματος της Ελλάδος για επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια.

Η αλήθεια είναι πως ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης έπρεπε να χαρακτηρίσει "τυχοδιωκτικό" και "ευκαιριακό" τον "εθνικισμό" του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι εδώ μιλάμε για ενα κόμμα που μέχρι πρότινος κατηγορούσε τη Ν.Δ πως στη συμφωνία των Πρεσπών είχε βάλει την περικεφαλαία του Μεγάλου Αλέξανδρου και τώρα τα στελέχη του ζώθηκαν με τα φυσεκλίκια των "τουρκοφάγων", παριστάνοντας τους "Κολωκοτραιναίους" της αριστεράς μήπως και "τσιμπήσουν" καμιά ψήφο από τους "ορφανούς" ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής.

Ο Μ. Χρυσοχοΐδης αυτή την κωμική αντίφαση θέλησε να αναδείξει. Και αυτό διότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που στις καταστατικές του διακηρύξεις προάγει τον διεθνισμό, υπερασπίζεται την πολιτική των ανοιχτών συνόρων, βλέπει με κακό μάτι την κατασκευή φράχτη στον Έβρο, υποστηρίζει την μείωση των εξοπλισμών για την αμυντική θωράκιση της χώρας, θεωρώντας πως "αξίζει" να το ρισκάρουμε με τους απέναντι διότι με την Τουρκία πρέπει να "αγαπιόμαστε και να μην είμαστε ποτέ μαλωμένοι", και πολλές ακόμη "εθνομηδενιστικές" αντιλήψεις, για να μη θυμηθούμε προκλητικές αναφορές κορυφαίων στελεχών του για τη γενοκτονία των Ποντίων ή το "συνωστισμό" στην προκυμαία της Σμύρνης.

Στη Βουλή όμως ο Μ. Χρυσοχοϊδης δεν στοχοποιήθηκε για την αιχμηρή αναφορά του στην στάση του ΣΥΡΙΖΑ στα ελληνοτουρκικά, αλλά επειδή ως πολιτικό πρόσωπο είναι "επικηρυγμένο" στο χώρο της "σκληροπυρηνικής" ριζοσπαστικής αριστεράς, των ακτιβιστικών κινημάτων και των "δικαιωματιστών" από την εποχή που προχώρησε στην εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη και άλλων τρομοκρατικων οργανώσεων. Και ακολούθως για σειρά ενεργειών του αναφορικά με τον τερματισμό της ανεξέλεγκτης δράσης των "μπαχαλάκηδων" ή του "ξεσπιτώματος" των "μποέμ" καταληψιων σε διάφορα κτίρια της Αττικής.

Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, από την περίοδο της αριστερής διακυβέρνησης, οταν ανέλαβε ξανά τα ηνία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, δεν έδωσε εντολές να επιστρέψουν με ταξί στα σπίτια τους, τα "νιάνιαρα" ακτιβιστικών οργανώσεων και τα ¨λυκόπουλα" των αναρχικών συλλογικοτήτων, που κατά τον πρώην υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Τόσκα περπατουν στα τέσσερα, όπως τα νήπια και συνεπώς δεν ειναι επικίνδυνα.

Αυτό και μόνο είναι ένας από τους ισχυρούς λόγους που ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης θεωρείται ανεπιθύμητο πρόσωπο στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, όπως και για για πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έφτασαν στο σημείο να ζητούν την παραίτηση του επειδή η ΕΛ.ΑΣ δεν παρακολουθούσε τον "φυγόποινο" πλέον "αρχιχρυσαυγίτη" Χ. Παππά. Μάλιστα επάνω στην πρεμούρα τους να αναδείξουν την "ανικανότητα" της ΕΛ.ΑΣ επί των ημερών του Μ. Χρυσοχοϊδη, επειδή δεν "παρακολουθούσε" τον Χ. Παππά, που εν τω μεταξύ τα περιοριστικά μέτρα που υπήρχαν σε βάρος του είχαν αρθεί επί ΣΥΡΙΖΑ, έτοιμοι ήταν να φτάσουν στο σημείο να "απαξιώσουν" τις συλλήψεις όλων των υπόλοιπων μελών της εγκληματικής οργάνωσης, αποδίδοντας την εξέλιξη αυτή στην "γενναιότητα" τους, είτε να παραδοθούν αυτοβούλως είτε να μην προβάλλουν καμία αντίσταση στις διωκτικές αρχές.

Ο Μ. Χρυσοχοϊδης αν και θα είχε πολλούς λόγους να υιοθετήσει την θεωρία των δυο άκρων εν τούτοις ποτέ δεν μπήκε στον πειρασμό της απροκάλυπτης υπεράσπισης μιας τέτοιας θέσης ακόμη και όταν ο θάνατος του χτύπησε την πόρτα και επί των ημερών του στην ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη υπήρξαν νεκροι άνθρωποι, θύματα μιας διχαστικής και εμφυλιοπολεμικής περιόδου, που η "αναμπουμπούλα" της, έδινε χαρά στους "λύκους" για να χιμήξουν με μεγαλύτερη άνεση και ασφάλεια ή με άλλοθι το κίνημα των "αγανακτισμένων" κατά των μνημονίων, εναντίον αθώων ψυχών και κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Ο Μιχάλης Χρυσοχϊδης, που ακόμη τον λοιδωρούν επειδή ώς υπουργός Προστασίας του Πολίτη στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου δεν διάβασε το πρώτο μνημόνιο, εκείνη την εποχή βίωσε τέσσερις θανάτους. Άγνωστοι έστειλαν δέμα- βόμβα στο γραφείο του το 2010 και έσκασε στα χέρια του υπασπιστή του Γ. Βασιλάκη, προκαλώντας τον ακαριαίο θάνατο του.

Σε λιγότερο από ένα χρόνο αντιμετώπισε και ένα ακόμη τραγικό γεγονός.

Τον εμπρησμό της Μαρφίν κατά την διάρκεια διαδήλωσης των "αγανακτισμένων", όπου έχασαν τη ζωή τους τρεις νέοι άνθρωποι, υπάλληλοι της τράπεζας, που την ώρα που ξεψυχούσαν απ' εξω μέρους του όχλου εμπόδιζε την προσέγγιση των πυροσβεστικών δυνάμεων και τυφλωμένο από το μίσος της "Εχθροπάθειας', της "μισαλλοδοξίας" και του διχασμού, που είχαν συντηρήσει οι πολιτικοί ηγήτορες των "αγανακτισμένων" στην πάνω και την κάτω μεριά της πλατείας συντάγματος, φώναζαν "αφήστε τους" να καούν.

Σε ότι αφορά την "διαφυγή" του Ν. Παππα επειδή η ΕΛ.ΑΣ δεν προέβη σε τακτικές καταχραστικής φυσικής παρακολουθήσεως του, αν μη τι άλλο ξενίζει να εγκαλείται η ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη από ένα κόμμα της αριστεράς, που στην ένδοξη εποχή των αγωνιστων προγόνων του "βίωσε τον χαφιεδισμό της χούντας", τον "χωροφύλακα έξω από τα σπίτια των αριστερών".

Από την άλλη όμως όλη αυτή η φασαρία σε κάνει να αναρωτιέσαι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ το διάστημα που βρισκόταν στην διακυβέρνηση της χώρας είχε θέσει ποτέ ως πρώτη προτεραιότητα την "παρακολούθηση" των Χρυσαυγιτών, την επίσπευση των διαδικασίων της δίκης, δια της παροχής χωροταξικών διευκολύνσεων ή άλλων θεσμικών ενεργείων που θα τους οδηγούσαν στο εδώλιο, όπως συνέβη επί Ν.Δ, και καταλήγεις στο συμπέρασμα πως όλα αυτά δεν συνέβησαν επειδή οι άνθρωποι είχαν αλλού το μυαλό τους.

Πρώτα απ' όλα επειδή ο ένας δεν εμπιστευόταν τον αλλον κοίταγε και πως θα τον "παρακολουθήσει", ώστε την κατάλληλη στιγμή οτιδήποτε έχει "πληροφορηθεί" ή "υποκλέψει" να το χρησιμοποιήσει εναντίον του. Κάπως έτσι μάθαμε από το περιβάλλον του Α. Τσίπρα πως ο Π. Λαφαζάνης μαζί με τη Ζωή Κωσταντοπούλου σκόπευαν να κάνουν "ριφιφί" στο Εθνικό Νομισματοκοπείο για να τυπώσουμε "δραχμές".

Κάπως έτσι πληροφορηθήκαμε και τις παράνομες ηχογραφήσεις που έκανε ο Γ Βαρουφάκης στα Γιούρογρουπ, ώστε να μην χρεωθεί ως "ατομική" επιλογή τη στρατηγική των λεονταρισμών απέναντι στους εταίρους, επειδή ακριβώς στην πρώτη φάση της διαπραγμάτευσης η εντολή της ρήξης προερχοταν από το Μέγαρο Μαξίμου. Ασχέτως εαν στο τέλος ο Α. Τσίπρας πήρε χαμπάρι, όπως του έλεγε ο Γ. Δραγασάκης, πως θα μας στήσουν κρεμάλα στου Γουδί.

Αλλά και όταν ξανακέρδισαν τις εθνικές εκλογές τον Σεπτέμβρη του 2015 πάλι δεν τους επιασε ο πόνος της εξόντωσης της Χρυσής Αυγής. Ο εχθρός τους ήταν τα αστικά κόμματα, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ και το άγχος της εφαρμοστικής πολιτικής του "πολάκειου" δόγματος να κλείσουμε κανέναν απ' αυτούς φυλακή μήπως ξανακερδίσουμε τις εθνικές εκλογές ή της εξίσου όμοιας αντίληψης του Δ. Παπαγγελόπουλου προς τους δικαστές "ασκήστε τους καμιά ποινική δίωξη και αφήστε τους μετά να τρέχουν να αθωωθούν".

Επί συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, εκτός απο τον Π. Λαφαζάνη, που τον παρακολουθούσε η ασφάλεια και μετά τις εθνικές εκλογές το Σεπτέμβρη του 2015 στις παραστάσεις διαμαρτυρίας που έκανε η Λαική Ενότητα κατά της νομοθέτησης των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, αποδείχτηκε πως συγκεκριμένες υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ είχαν μεταβληθεί σε "κατασκοπευτικά" παραμάγαζα, δίχως εισαγγελική παραγγελία, εναντίον δημοσιογράφων, όπως του εκδότη της εφημερίδας "Παραπολιτικά", Γ. Κουρτάκη.