Στο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά στο επιτελείο του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Α. Τσίπρα καλο θα είναι κάποια στιγμή να πάψουν να βλέπουν παντού φαντάσματα. Κυρίως να μη «δαιμονοποιούν» την ενασχοληση των δημοσιογράφων με τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό της «Αριστεράς», μοιράζοντας - εκεί που τους παίρνει φυσικά- την παραπλανητική και πάντα βολική εκδοχή περί επιχειρηματικών ή μιντιακών συμφερόντων που τάχα μου θέλουν να σπείρουν διχόνοια στο χώρο ή να δημιουργήσουν τεχνητή πόλωση εντός του.

Την εσωστρέφεια στο χώρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν την πυροδότησαν οι δημοσιογράφοι, αλλά το δημόσιο ξεκατίνιασμα των αντιμαχόμενων τάσεων που δίνουν μάχη επιρροής για τον έλεγχο της εσωκομματικής εξουσίας.

Από μόνοι τους βγάζουν τα μάτια τους, οι ίδιοι βρίζουν ο ένας τον άλλον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτοί ειναι που αναδεικνύουν - και μέσα από τα κείμενα τους- τις σοβαρές διαφορές που τους χωρίζουν σε πολλαπλά επίπεδα. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά έχουν την απαίτηση είτε να μένουν στο σκοτάδι της δημοσιότητας ή να δυσανασχετούν από την δημοσιογραφική έρευνα, καταλογίζοντας σκοπιμότητες στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Και πάμε τώρα σε ενα θέμα που ανέδειξαν τα Παραπολιτικά προ ημερών και σχετιζόταν με το ενδεχόμενο αναζητήσης εναλλακτικής λύσης στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή κρίσης, αξιολογήσης και αμφισβητης του Α. Τσίπρα από την οργανωμένη πλέον εσωκομματική αντιπολίτευση που έχει απέναντι του στην πορεία προς το συνέδριο ή μετα τις εθνικές εκλογές εφόσον αυτές δεν πραγματοποιηθούν στην ώρα τους, αλλά νωρίτερα.

Πρώτα απ' ολα ο ίδιος ο Α. Τσίπρας σε ερώτηση δική μου, μετά την ηττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές του 2019 στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, ανέφερε πως και ο ίδιος θα κριθεί στο συνέδριο του κόμματος. Το πνεύμα της ερώτησης ήταν αν αισθάνεται «αναντικατάστατος» και θεωρεί πως χωρίς τον ίδιο στην ηγεσία του κόμματος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει μέλλον.

Συνεπώς γιατί αυτή η πρεμούρα από το περιβάλλον του αρχηγού της αξιωματικής να σπεύσει να αποδώσει σε τάχα μου σκοτεινά κέντρα την ανάδειξη μιας πληροφορίας για αμφισβήτηση του Α. Τσίπρα, με την προώθηση μιας άλλης αντίπαλης υποψηφιότητας στην πορεία προς το συνέδριο ή και μετά από μια νέα του ήττα στις εθνικές εκλογές;

Θέτουμε το συγκεκριμένο ερώτημα επειδή η απάντηση στις πληροφορίες περί ενδεχόμενης αμφισβήτησης του, τις οποίες παρουσίασαν τα Παραπολιτικά, δεν περιορίστηκε μόνο σε θεωρίες συνωμοσιας για κέντρα που θέλουν να τον υπονομεύσουν, αλλά και σε επισημάνσεις πως ακόμη και αν ηττηθεί στις επόμενες εθνικές εκλογές κανένας δεν θα του ζητήσει τα ρέστα και δεν θα θέσει ζήτημα αλλαγής ηγεσίας. Τι κάνει νιαου νιάου στα κεραμίδια δηλαδή.

Με απλα λόγια, επειδή ακριβώς οι στενοι συνεργάτες του Α. Τσίπρα στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν καλά πως τα πράγματα αυτή τη φορά είναι πιο σοβαρά ως προς τον τρόπο που αρχίζει να κινείται η «εσωκομματική αντιπολίτευση», διαμορφώνοντας «Ομπρέλα» προστασίας για το χώρο της αριστεράς, αφηνοντας «ακάλυπτο» όμως τον αρχηγό για το μέλλον, καταφεύγουν στην εκτόξευση προειδοποιήσεων για το «αναντικατάστο» του ανδρός. Περίπου ένα «απειλητικό φιρμάνι» για το κεκτημένο της ισοβιότητας που διαθέτει ως ηγέτης και ως εκ τούτου ας μην δίνουν αγώνα άγονο για την διαμόρφωση συνθηκών «εκπαραθύρωσης» του με ιδεολογικά μανιφέστατα Αριστερής αφυπνισης διότι ακόμη και αν αυτά «ενσαρκωθούν» στην προβολή τους απο έναν άλλον υποψήφιο για την ηγεσία ο Α. Τσίπρας δεν πρόκειται να τους «παραδώσει» το μαγαζί που ο ίδιος έφτιαξε όσο και αν «χτυπιούνται».