Ο Αλέξης Τσίπρας πριν γίνει πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μπει στο Μέγαρο Μαξίμου, πολύ πριν αγαπήσει την εξουσία και κάνει συναντήσεις με επιχειρηματίες, ήταν ΚΝίτης και μάλιστα ΚΝίτης του Πολυτεχνείου. Όσοι έχουν περάσει από φοιτητικές παρατάξεις μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει αυτό.

Ένα από τα συνθήματα που φώναζαν στις φοιτητικές εκλογές ήταν το εξής:

«Ο τρίτος γύρος θα είναι ο τελικός, μοβόρος, νικηφόρος και κομμουνιστικός»

Ο τρίτος γύρος μετά τα Δεκεμβριανά και μετά τον Εμφύλιο πόλεμο. Ένα σύνθημα διχαστικό το οποίο με την πάροδο των ετών και την παρακμή του φοιτητικού συνδικαλισμού ατόνησε και σταδιακά εξαφανίστηκε.

Ο Αλέξης Τσίπρας ποτέ δεν ξέχασε το παρελθόν του κάτι που φάνηκε το 2014. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές εκείνης της χρονιάς όταν δημοσιογράφοι τον είχαν ρωτήσει τι θα γίνει στον β’ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, είχε απαντήσει με το γνωστό του ύφος «Ο τρίτος γύρος θα είναι ο τελικός». Εννοούσε τις εθνικές εκλογές που «μεθόδευε» χρησιμοποιώντας την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, κάτι που τελικά έκανε λίγο πριν την παραμονή πρωτοχρονιάς του 2015.

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε για τον τρίτο γύρο, τον τελικό, δεν απευθυνόταν στο πλατύ ακροατήριο και στους ψηφοφόρους του κέντρου, οι οποίοι του έδωσαν και τη νίκη. Απευθυνόταν στο «μαλακό υπογάστριο» της Αριστεράς που δεν ξέχασε ποτέ τον Εμφύλιο πόλεμο. Ενεργοποιούσε κοινωνικούς και πολιτικούς αυτοματισμούς που είχαν καταλαγιάσει για πολλές δεκαετίες. Μιλούσε στο θυμικό τους και έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα από τον καθέναν. Λαΐκιζε.

Τα χρόνια πέρασαν, ήρθε στην εξουσία, ο τρίτος γύρος δεν έγινε ποτέ, τις ιδέες της Αριστεράς δεν τις ακολούθησε ποτέ και μάλιστα πήγε ενάντια σε αυτές. Αντέστρεψε στην πράξη το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, είπε ψέματα, συνεργάστηκε με τους άλλοτε «ταξικούς εχθρούς», σε σημείο να τους βάλει στα ψηφοδέλτια του κόμματος και μετά από 5 χρόνια είναι αντιμέτωπος με μία ολική ήττα. Ήττα προσώπων στην αυτοδιοίκηση, όπως η Ρένα Δούρου την οποία αποθέωνε στα Προπύλαια το 2014, και ήττα πολιτικών, όπως φάνηκε στην κατάρρευση των Ευρωεκλογών. Μία ολική ήττα που τον ανάγκασε να ανακοινώσει την προκήρυξη εκλογών και τώρα πλέον πρέπει να αντιμετωπίσει και τις εσωκομματικές έριδες. Τα μισά στελέχη του κόμματος κοιτούν στραβά και περιμένουν στη γωνία τα άλλα μισά. Ο Χριστόφορος Βερναρδάκης είναι στο στόχαστρο όλων για τις δημοσκοπήσεις του, η ομάδα των 53+ ακονίζει τα μαχαίρια της για την επόμενη μέρα του κόμματος και χιλιάδες ψηφοφόρων γύρισαν την πλάτη τους στον ΣΥΡΙΖΑ και την Προοδευτική Συμμαχία με τους Τζουμάκες, τους Ραγκούσηδες, τους Θεοχαρόπουλους, τους Μπίστηδες, τους Τόλκες και τους Μωραΐτηδες.

Στις αναλογίες της λογικής του Αλέξη Τσίπρα του 2014, ο πρώτος γύρος ήταν οι ευρωεκλογές, ο δεύτερος γύρος ήταν οι περιφέρειες που η Νέα Δημοκρατία κυριάρχησε και ο τρίτος ο γύρος, ο τελικός, ο νικηφόρος, όχι μοβόρος και σίγουρα όχι κομμουνιστικός, θα είναι οι βουλευτικές εκλογές.