Πήγα κι εγώ να δω τον Τζόκερ μετά τον τόσο χαμό που έγινε, το ντου των αστυνομικών και τις εξυπνάδες των πολιτικών. Επέλεξα βραδινή προβολή για να μην έχουμε καμία περίεργη διακοπή, να δω την ταινία και να βγάλω τα συμπεράσματά μου.

Θα το πω όσο πιο απλά γίνεται, όπως το είπα βγαίνοντας και από την αίθουσα, για να είμαι ξεκάθαρος.

Η ταινία δεν είναι για παιδιά.-

Ακούω με μεγάλο σεβασμό την επιχειρηματολογία που αναφέρει ότι τα παιδιά δέχονται τόσα πολλά ερεθίσματα από την τηλεόραση και από το διαδίκτυο, τα παιδιά μπορούν να ψηφίζουν στα 17 οπότε πρέπει να μπορούν να δουν και μία τέτοια ταινία, ότι η πραγματικότητα εκεί έξω είναι πάρα πολύ σκληρή έτσι κι αλλιώς, ότι πολλά παιδιά πήγαν με τους γονείς τους κλπ.

Τα ακούω αλλά διαφωνώ.

Η ταινία μέσα σε 2 ώρες και 2 λεπτά θίγει πολλαπλά προβλήματα της κοινωνίας και αναλύει πολλά πρότυπα ανθρώπων. Την περιθωριοποίηση κοινωνικών ομάδων, την ανισότητα, το κοινωνικό χάσμα που μεγαλώνει, την κρατική και κοινωνική μέριμνα προς τους ψυχικά νοσούντες και άλλους η οποία δεν υπάρχει, το μπούλινγκ, τους ανθρώπους που δεν κοιτάζουν τι συμβαίνει δίπλα τους, τον κοινωνικό αυτοματισμό και ένα ακόμα βασικό πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίσαμε και στη χώρα μας προσφάτως.

Την τάση της κοινωνίας σε περιόδους κρίσης και κατάπτωσης να αναζητά διεξόδους για να εκφράσει την οργή και την αντίθεσή της, χωρίς όμως να υπολογίζει την ίδια τη διέξοδο και τι προεκτάσεις μπορεί να λάβει αυτή. Στην ταινία το εξεγερμένο πλήθος ζητωκραύγαζε γύρω από τον Τζόκερ που πριν λίγη ώρα είχε σκοτώσει σε ζωντανή σύνδεση έναν παρουσιαστή, χρεώνοντάς του πολλά κακά της κοινωνίας. Στην Ελλάδα το πλήθος έστηνε κρεμάλες για πολιτικούς και φώναζε συνθήματα μίσους.

Βλέποντας τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία η ταινία θίγει μία άλλη παθογένεια της κοινωνίας. Δείχνει έναν παρουσιαστή που κάνει κακόγουστη πλάκα με έναν άνθρωπο που είναι προφανές ότι έχει πνευματική αστάθεια. Ένα περιβάλλον που δεν έχει την τάση να εντάσσει ανθρώπους αλλά να περιθωριοποιεί.

Η ταινία αναμφίβολα θίγει πολλά προβλήματα, σε πολλές περιπτώσεις με πολύ σκληρό τρόπο, τα οποία δεν μπορούν να διακρίνουν και να αξιολογήσουν ούτε ενήλικες. Αν μπορούσαν άλλωστε θα έκαναν κάτι και στην πράξη για την εξάλειψή τους.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο η ταινία δεν είναι υπερηρωική για παιδιά, με εφέ και happy end.

Όποιος γονιός θέλει να δει την ταινία με το παιδί του, μπορεί κάλλιστα να το κάνει σπίτι του, με δική του ευθύνη. Μέχρι την πόρτα του σπιτιού του όμως, είναι δουλειά και αποστολή του κράτους να φροντίσει τα παιδιά να μην τη δουν.

Καλύτερα ένα παιδί να μην δει τον Τζόκερ και να δει τα προβλήματα της κοινωνίας με άλλον τρόπο, παρά να τον δει και να παρερμηνεύσει πράγματα και καταστάσεις.

Και στην τελική να είναι καλά ο Batman που κυνήγησε και εξολόθρευσε τον Τζόκερ, είναι υπερήρωας και μπορούν να τον βλέπουν τα παιδιά.