Με τη θαρραλέα παραδοχή «μου διέγνωσαν -ευτυχώς έγκαιρα- καρκίνο στον εγκέφαλο» ο υπεύθυνος επικοινωνίας του δημάρχου Πειραιά, Γιάννη Μώραλη , Βασίλης Τοκάκης, γνωστοποίησε το σοβαρό πρόβλημα το οποίο του διαγνώστηκε πρόσφατα.

Όση δύναμη χρειάζεται ένας άνθρωπος για να παραδεχθεί κάτι τόσο σοβαρό δημοσίως, πολλαπλάσια δύναμη χρειάζεται το υπόλοιπο μήνυμα του Βασίλη Τοκάκη, το οποίο εμπνέει όσους αντιμετωπίζουν πρόβλημα υγείας, οι ίδιοι ή κάποιος οικείος τους.

Ο Βασίλης γράφει για τα δύο σημαντικότερα «πράγματα» που έχουμε στη ζωή μας. Την υγεία και τους ανθρώπους μας. Τους ανθρώπους, είτε είναι η οικογένειά μας, είτε οι φίλοι μας, είτε οι συνάδελφοι, είτε οι απλοί γνωστοί.

Όπως γράφει και ο Βασίλης στο Facebook, τους ανθρώπους που μας προσφέρουν «την αγνή και ανιδιοτελή αγάπη. Ανθρώπους που σε νοιάζονται, που μοιραστήκαμε όνειρα, ιδέες και υπήρξαμε συναγωνιστές σε κάθε λογής μάχες».

Τον Βασίλη τον ξέρω πολλά χρόνια, από την εποχή που ήμουν φοιτητής άκουγα το όνομά του και στη συνέχεια τον γνώρισα λόγω δουλειάς. Τον παρακουλουθώ να δημιουργεί μία όμορφη οικογένεια, να χτίζει μία καριέρα φτάνοντας να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Πατρών και να «καταπίνει» χιλιόμετρα στην πισίνα. Τον εκτιμώ απεριόριστα χωρίς να είμαστε φίλοι. Τις λίγες φορές που συναντιόμαστε, λέμε για το κοινό μας χόμπι, τη φωτογραφία, και μερικά νέα, λίγες κουβέντες και καλές. Όταν γνωστοποίησα τα δικό μου πρόβλημα υγείας μου έστειλε μήνυμα και προσφέρθηκε να με βοηθήσει. Τώρα που αντιμετωπίζει εκείνος πρόβλημα, εγώ είμαι εδώ και θα τον βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορώ.

Κι αν μπορούσα, θα έδειχνα αυτό το θαρραλέο μήνυμα του Βασίλη σε όποιον άνθρωπο αναζητά έστω μία αχτίδα φωτός και αισιοδοξίας. Ένα μήνυμα αισιοδοξίας και μαχητικότητας που προβάλλει τις πραγματικές αξίες της ζωής, όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται.

Βασίλη είσαι τεράστιος και μην κάνεις πίσω ούτε βήμα.
Μόνο μπροστά, μέχρι τη νίκη.
Είμαστε όλοι δίπλα σου.


Η ανάρτηση του Βασίλη Τοκάκη

Αγαπημένοι μου φίλοι,

Η ζωή είναι απρόβλεπτη και μάλλον για να μην είναι βαρετή.Όπως πιθανότατα να γνωρίζετε μου διέγνωσαν -ευτυχώς έγκαιρα- καρκίνο στον εγκέφαλο.Έγινε πλήρης αφαίρεση και πλέον θα μπω στη φάση των θεραπειών.Αυτό είναι το διαδικαστικό και το αδιάφορο κομμάτι της ιστορίας.

Το ουσιαστικό είναι ότι θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το πόσο τυχερός είμαι που έζησα και ζω δίπλα σε ανθρώπους που με έκαναν να αισθανθώ την αγνή και ανιδιοτελή αγάπη. Ανθρώπους που σε νοιαζονται, που μοιραστήκαμε όνειρα, ιδέες και υπήρξαμε συναγωνιστές σε κάθε λογής μάχες. Αυτοί που μοιραζόμασταν τον ανήφορο του αγωνα που ήταν εκεί παντα για να φωνάζουν «βάστα ρε» και για να απλώσουν το μπράτσο τους, αυτοί που διάλεξαν αγόγγυστα τον δύσκολο ανηφορικό δρόμο μαζί σου του αγωνα , αυτοί που δεν βολεύτηκαν με τα απλά, τα εφήμερα και τα εύκολα αλλά ήταν μπροστάρηδες, συναγωνιστές και συμπολεμιστές.

Αυτοί είναι οι άνθρωποί μου.Οι αλύγιστοι μου χρόνια τώρα ,οι συμμαχητές μου, οι φίλοι μου, η οικογένειά μου.

“Υπάρχει η τωρινή τούτη στιγμή γιομάτη πίκρα,γιομάτη γλύκα και τη χαίρομαι όλη” ΝΚ

Τα λέμε στη μάχη..