Αυτό κι αν είναι πρωτοφανές. Επιστήμονες, πολιτικοί και κάθε πολίτης που έχει δημόσιο βήμα να προτρέπουν το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού να μείνει σπίτι.

Τους λόγους τους έχουμε αναλύσει πολλές φορές και αν δεν μπορεί να τους καταλάβει κάποιος είναι σοβαρό πρόβλημα αντίληψης. Πρόβλημα όμως το οποίο κάνει πλέον, δυνητικά κακό και στο κοινωνικό σύνολο.

Και την ώρα που κάποιοι έχουν σπίτι και αρνούνται πεισματικά να μείνουν σε αυτό και παίρνουν τους δρόμους, τις παραλίες και τα βουνά, παρόλο που έχουν όλες τις πληροφορίες για το τι είναι σωστό και τι όχι, υπάρχουν συμπολίτες μας που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα. Για την ακρίβεια δεν έχουν καμία απολύτως δυνατότητα.

Πρόκειται για τους εκατοντάδες άστεγους, μία μεγάλη πληγή της δεκαετούς οικονομικής κρίσης. Είναι άνθρωποι που δεν έχουν σπίτι και μένουν στον δρόμο, κοιμούνται σε παγκάκια, πεζοδρόμια και υπόστεγα.

Άνθρωποι που δεν έχουν την ίδια δυνατότητα με όλους εμάς, να έχουν ένα σπίτι για να μείνουν και να περάσουν την περίοδο απομόνωσης που προτείνουν οι εξαιρετικοί επιστήμονες που έχουμε, οι οποίοι στέκονται μακριά από πειράματα και «αγέλες». Οι ίδιοι άνθρωποι δεν έχουν τα μέσα για να πληροφορηθούν όσα πρέπει να γνωρίζουν και όσα συμβαίνουν όχι μόνο στη γειτονιά μας αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη και αφορούν την ίδια μας τη ζωή.

Πολλοί από τους συμπολίτες μας αυτούς μπορεί να νοσήσουν, να παρουσιάσουν συμπτώματα και να μην αντιληφθούν τον κίνδυνο, να μην έχουν τη δυνατότητα να πάρουν μέτρα και να προστατευθούν. Και είναι πολλοί. Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει με κάποιον τρόπο να προστατευθούν από τον ιό.

Με χαρά διάβασα ότι ο Δήμος Αθηναίων, αν και με καθυστέρηση, ενδιαφέρθηκε για την τύχη των αστέγων και άλλων ευπαθών ομάδων. Θα ήθελα όμως να δω και άλλες οργανωμένες πρωτοβουλίες από τους δύο βαθμούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Γιατί δεν πρέπει να τα ζητάμε όλα από «την κυβέρνηση και το κράτος» όπως συνηθίζουμε να λέμε σε κάθε στραβή. Υπάρχουν και άλλοι φορείς.

Πρωτοβουλίες όμως χθες, όχι την άλλη εβδομάδα και σε βάθος χρόνου. Γιατί ο ιός είναι εδώ και ήδη έχουν χάσει τη ζωή τους συμπολίτες μας ενώ εκατοντάδες νοσούν, ενώ άλλοι ευτυχώς πήραν εξιτήριο και ξεπέρασαν τον κίνδυνο.

Για κάποιους από τους συμπολίτες μας λοιπόν, το «Μένουμε σπίτι» δεν έχει καμία αξία, όχι επειδή το περιφρονούν όπως εκείνοι που κάνουν βόλτες αδιαφορώντας για την υγεία των υπολοίπων, αλλά επειδή δεν έχουν σπίτι για να μείνουν. Για αυτούς τους ανθρώπους κάποιος πρέπει να ενδιαφερθεί με πράξεις.