Μία από αυτές είναι οι εκλογές για την ανάδειξη του επόμενου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, η προεκλογική περίοδος αλλά και η πολιτική που ακολουθεί ο καθένας και σκοπεύει να ακολουθήσει στο μέλλον.

Μία προσεκτική παρατήρηση των κινήσεων τους αποδεικνύει ότι δεν υπακούουν σε κάποια συγκεκριμένη μακροπρόθεσμη λογική. 

Η παρατήρηση αυτή μοιάζει με την περίφημη «Κίνηση Brown» που εξήγησε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Πρόκειται για το φαινόμενο της αδιάκοπης και άτακτης κίνησης σωματίων μέσα σε ένα μέσον (υγρό ή αέριο) χωρίς την επίδραση κάποιου πεδίου. Η κίνηση αυτή οφείλεται στη σύγκρουση με τα άτομα του ρευστού στο οποίο βρίσκονται τα σωματίδια

Οι υποψήφιοι πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας μοιάζουν λοιπόν με αυτά τα σωματίδια. Ο καθένας κινείται με έναν χαοτικό τρόπο στην πολιτική σκακιέρα της ΝΔ εξυπηρετώντας μόνο βραχυπρόθεσμες ή τουλάχιστον μεσοπρόθεσμες επιδιώξεις και χωρίς κανένα μακροπρόθεσμο στόχο, επηρεαζόμενοι από εσωκομματικά κίνητρα τα οποία λειτουργούν όπως τα άτομα .

Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα λόγω της αδράνειας που υπάρχει στον χώρο της Κεντροδεξιάς. Σύμφωνα με τις νεότερες θεωρίες για την Κίνηση Brown η αδράνεια του ρευστού καθιστά τις τροχιές των σωματιδίων περισσότερο προβλέψιμες και για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από όσο αναμενόταν μέχρι τότε.  Έτσι οι υποψήφιοι πρόεδροι της ΝΔ βάζουν μία μικρή τάξη στο χάος.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το επεισόδιο με τον Νίκο Φίλη. Πρώτος ο Άδωνις Γεωργιάδης, έχοντας τεντωμένες τις κεραίες του έσπευσε να επιτεθεί στον υπουργό Παιδείας στοχεύοντας στο δεξιό κοινό της ΝΔ. Από την πλευρά του ο Απόστολος Τζιτζικώστας έβγαλε καυστική ανακοίνωση, Μακεδόνας γαρ, αφού δεν θα μπορούσε να αντιταχθεί στους Πόντιους της βόρειας Ελλάδας. Τρίτος ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης έβγαλε μία ανακοίνωση αφού είναι -έστω και- μεταβατικός πρόεδρος της ΝΔ και έφτανε που τον πρόλαβαν οι ανθυποψήφιοί του, θα ήταν ανεπίτρεπτο να μην πει κάτι η αξιωματική αντιπολίτευση για το θέμα. Οι ανακοινώσεις των τριών παραπάνω μάλλον πίεσαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να βγάλει, τέταρτος και καταϊδρωμένος, μία λιτή ανακοίνωση μέσα από το Twitter. Προβλέψιμο; Ναι. Με στόχο; Όχι.

Κουβέντα καμία ούτε για το τι πραγματικά είπε ο Νίκος Φίλης, ούτε για το τι ισχύει για μία γενοκτονία,  ούτε για την αποστολή της επιστήμης της Ιστορίας. Γενικά καμία κουβέντα για όσα πραγματικά πρέπει να συζητηθούν γύρω από τόσο ευαίσθητα θέματα.

Η αδιάκοπη αυτή κίνηση θα σταματήσει μόνο σε μία περίπτωση. Όταν επιδράσει ένα πεδίο στα σωματίδια. Με λίγα λόγια όταν μία ιδέα ή ένας στόχος καταφέρει να ενώσει τους τέσσερις υποψηφίους για έναν στόχο, μεγαλεπήβολο και μακροπρόθεσμο. Ένας τέτοιος στόχος και μόνο μπορεί να εξασφαλίσει την ενότητα στην Κεντροδεξιά, η οποία εξασφαλίζει τον γρηγορότερο και ασφαλέστερο δρόμο προς την εξουσία. Γιατί δεν πρέπει κανείς να λησμονεί ότι διαχρονικά ο κομματικός σχηματισμός της Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα είχε ορίζοντα την εξουσία. Ή μήπως σταμάτησε πλέον αυτό;