«Στο ίδιο έργο θεατές» λέει το γνωστό τραγούδι το οποίο θα μπορούσε άνετα να χαρίσει το ρεφρέν του για τίτλο αφού όπως φαίνεται τίποτα δεν έχει αλλάξει και μετά από δύο χρόνια βλέπουμε σε επανάληψη τα επεισόδια ενός σίριαλ που ξέρουμε καλά και πώς εξελίσσεται και πού καταλήγει αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο κάνουμε ότι δεν γνωρίζουμε.

Η κυβέρνηση ροκανίζει τον χρόνο για τη διαπραγμάτευση και το κλείσιμο της αξιολόγησης, τα ταμειακά διαθέσιμα μειώνονται και οι δανειστές μας δεν δείχνουν ιδιαίτερη βιασύνη για την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης.
Όλα αυτά έχουν επαναληφθεί πριν δύο χρόνια με τη διαφορά ότι τότε είχαν επενδυθεί με τη διάσημη Θεωρία Παιγνίων, τους εντυπωσιασμούς του Γιάνη Βαρουφάκη και τον αέρα της εκλογικής νίκης του Γενάρη του 2015.
Η διάσημη φράση του Καρλ Μάρξ ότι «Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα» βρίσκει την τέλεια εφαρμογή της στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Η Θεωρία Παιγνίων έχει αντικατασταθεί από τις επιστολές του Ευκλείδη Τσακαλώτου, τα ποσοστά των εκλογών του 2015 από τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων και τη διαφαινόμενη ήττα σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο εκλογών. Κοινό –τραγικό- σημείο, τα ταμειακά διαθέσιμα που μειώνονται με τον ίδιο ρυθμό.

Την κατάσταση έχουν αντιληφθεί πλήρως στην Ευρώπη και τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίες οι αναφορές της αμερικανικής Citi και της βρετανικής Capital Economics. Η πρώτη αναφέρει ξεκάθαρα ότι οι δανειστές δεν βιάζονται και η δεύτερη ότι το Grexit είναι πιθανό σενάριο για το προσεχές καλοκαίρι όπως και μία ελληνική χρεοκοπία.

Το Grexit επανήλθε όμως και στην αίθουσα του Κοινοβουλίου με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επαναλαμβάνει με έναν ξεκάθαρο τρόπο το δίλημμα στο οποίο θα οδηγηθεί η Ελλάδα αν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν. «4ο μνημόνιο απροσδιόριστης διάρκειας ή επαναφορά της συζήτησης για Grexit».

Η έξοδος της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα έχει επανέλθει για ακόμα μία φορά -χάνεται πλέον το μέτρημα- και οι όροι αυτή τη φορά είναι ολοκληρωτικά εναντίον της Ελλάδας καθώς κανείς δεν γνωρίζει αν το «πακέτο Σόιμπλε» που ήταν στο τραπέζι τον Ιούλιο του 2015, υπάρχει ακόμα και κατά πόσο οι Ευρωπαίοι είναι διατεθειμένοι να κάνουν για ακόμα μία φορά χάρη στην κυβέρνηση.