Όσο μελετώ αυτή την κρητική βεντέτα μεταξύ των «Παραπολιτικών», του Γιάννη Κουρτάκη και του υπουργού Αμυνας Πάνου Καμμένου, τόσο περισσότερο ανησυχώ για τη διαρροή μυστικών και απορρήτων αυτής της ευάλωτης χώρας.

Ποιος ή ποιοι είναι αυτοί που μπορούν να ξέρουν και να υποκλέπτουν τηλεφωνικές συνδιαλέξεις του επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας με έναν ισοβίτη;

Ποιος ή ποιοι διαβεβαίωσαν τον υπουργό ότι αυτή η ευαίσθητη επικοινωνία με ένοικο του Κορυδαλλού θα παραμείνει απόρρητη, γιατί με τον άλφα ή βήτα τρόπο θεωρείται παρέμβαση στη λειτουργία της δικαιοσύνης και δύναται να προκαλέσει πολιτικό σκάνδαλο ή διάφορους συνειρμούς;

Και καλά το έκανε…

Γιατί δεν τον προστάτευσε η ΕΥΠ; Γιατί δεν εντόπισαν και δεν ανίχνευσαν τη διαρροή η Κατεχάκη ή οι στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών του Πενταγώνου;

Γιατί, αν υποκλέπτονται με τέτοια ευκολία οι συνομιλίες (που δεν γνωρίζουμε εάν είναι μία ή δύο ή πέντε) με τον πρωταγωνιστή του «Noor 1», τότε γιατί να μην έχουν υποκλαπεί απόρρητες συνομιλίες που αφορούν την εθνική ασφάλεια ή τη χάραξη στρατηγικής γύρω από τα εθνικά θέματα (Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια);

Έχει δίκιο ο υπουργός που υποστήριξε στη Βουλή ότι αυτές οι συνομιλίες είναι προϊόν παράνομων υποκλοπών. Άρα και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν περαιτέρω εις βάρος του.

Αυτές όμως οι υποκλοπές είναι «νόμιμες», «συνήθεις» και καθημερινές λειτουργίες για τις μεγάλες ξένες υπηρεσίες. Π.χ., σε ακούνε να λες «καλά λόγια» (και καλά κάνεις και τα λες) για τον Ιβάν Σαββίδη. Μάλιστα, σε ακούνε να λες ότι «πρέπει να αγοράσει τον ΔΟΛ». Δημιουργείται αμέσως ενδιαφέρον από τις πρεσβείες της… «Παναχράντου και Ευλογημένης», γιατί το μαγαζί αυτό είναι θεσμικό και από τότε που ιδρύθηκε (είτε έκανε καλό στον τόπο είτε όχι) έκλινε Δυτικά… Και αν μέχρι τώρα σε παρακολουθούσαν «ρουτινιάρικα» και γραφειοκρατικά, αυτό παύει να ισχύει, γιατί ο κόσμος εξακολουθεί να είναι χωρισμένος στα δύο. Όλες οι ξένες μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν και φακελώνουν τρία πράγματα σε όλους τους πολιτικούς. Πρώτον, τα θέματα της υγείας τους, δεύτερον, τις αδυναμίες τους στον τζόγο και στις γυναίκες και, τρίτον, την κίνηση του χρήματος που διακινείται ή καταλήγει στα χέρια τους. Από πού έρχεται, ποια είναι η αιτία, γιατί υπογράφουν συμβάσεις και προμήθειες, με ποιους τις υπογράφουν και ποιοι είναι οι πιθανοί λογαριασμοί που έχουν στο εξωτερικό.

Επειδή σκέφτομαι νοσηρά, αναρωτιέμαι συνεχώς πώς είναι δυνατόν να πιεστεί κάποιος για να «μιλήσει» και να πειστεί ετεροχρονισμένα η δικαιοσύνη. Και αυτό μετά την αποκάλυψη τέτοιων τηλεφωνικών συνομιλιών. «Είς μάρτυς, ουδείς μάρτυς» λένε δικαστές και δικηγόροι.

Έπειτα, δεν μπορώ να πιστέψω ότι το FBI και το IRS αποδέχονται να παίζει καθημερινά εκεί τις μετοχές του ένας… Έλληνας Εσκομπάρ. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το FBI και η Ακτοφυλακή των ΗΠΑ αφήνουν να ελλιμενίζονται εκεί τα 70 και πλέον εμπορικά σκάφη του Μαρινάκη, χωρίς κάθε φορά που φτάνουν να τα διαλύουν μήπως και μεταφέρουν κοκαΐνη. Υπάρχει και ένα στοιχείο που με προβληματίζει περισσότερο. Όλες οι τράπεζες-γίγαντες, από τη UBS και την BNP έως την Bank Of America και την Deutsch Bank, έχουν στις πρώτες θέσεις χορηγήσεων δανείων, στις πρώτες θέσεις αξιοπιστίας και φερεγγυότητας τις εταιρείες του Μαρινάκη και δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωση της κατεχόμενης πατρίδας μας, όταν αυτή θέλει να βγει στις αγορές! Είναι λυπηρό αλλά αληθινό. Εκτιμώ και συντάσσομαι με την προσπάθεια του κ. Καμμένου να αναζητήσει την αλήθεια και να πολεμήσει κατά των εμπόρων ναρκωτικών.

Όμως πρέπει να αναρωτηθεί γιατί η DEA που αποκάλυψε το κύκλωμα και το «Noor 1» έδωσε συγκεκριμένα τεκμηριωμένα στοιχεία, τα οποία περιέλαβε η δικογραφία που έφτασε στη δικαιοσύνη. Έχει καλύτερη πληροφόρηση ο φίλος μου ο κ. Καμμένος ή οι ελληνικές Αρχές από την Drug Enforcement Administration; Αν τόσο εύκολα, προκειμένου να υπερασπιστούμε τη δικαιοσύνη, επικοινωνούμε με καταδικασθέντες, υποκαθιστώντας αρμόδια όργανα, τότε επειδή έχουμε βάσιμες υποψίες πρέπει να ζητήσουμε από τις αμερικανικές Αρχές να μην… παίζει στη Wall Street ο Μαρινάκης. Έχω την αίσθηση ότι κάποια στιγμή μπορεί να κάνουμε και αυτό!

Όπως και να έχει, για να επανέλθω στην αρχή του σημερινού σημειώματος, τα τηλέφωνα του πρωθυπουργού, του υπουργού Άμυνας, της Δημόσιας Τάξης και του Εξωτερικών πρέπει να προστατεύονται και να «ασφαλίζονται». Και πρέπει οι εκάστοτε πρωθυπουργοί και υπουργοί να μιλάνε… με σιγουριά για εθνικές υποθέσεις και όχι για το πού είναι «μπλεγμένος» ή δεν είναι κάποιος επιχειρηματίας. Αυτή η ανάμειξη εύλογα δημιουργεί άλλους συνειρμούς. Και πρέπει άπαντες να θυμούνται ότι παρακολουθούνται στενά. Ο Κώστας Καραμανλής είχε δώσει το κινητό του στη Νατάσα. Αυτό δεν εμπόδισε τη «συστοιχία» υποκλοπών να παρακολουθούν όλες τις συνομιλίες του, αλλά και το πόσο ουίσκι πίνει στις σουίτες των ξενοδοχείων κατά τη διάρκεια των αποστολών του.

Από τη στήλη «Αποκλίνουσα Συμπεριφορά» στην «Ελευθερία του Τύπου»