Άκουσα χθες πολλές αναφορές από έγκριτους συναδέλφους για την επέτειο της Απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Γερμανούς κατακτητές. Οι ναζί υπέστειλαν τη σημαία τους από την Ακρόπολη στις 9.40 το πρωί της 12ης Οκτωβρίου 1944. Ημέρα Πέμπτη. Σαν χθες. Ο Γερμανός αντιπτέραρχος, στρατιωτικός διοικητής Νοτίου Ελλάδας, Χέλμουτ Φέλμι ανακοίνωσε ότι τα γερμανικά στρατεύματα αποσύρονται από την πόλη της Παλλάδος Αθηνάς. Η πρωτεύουσα είχε ήδη κηρυχθεί ανοχύρωτη πόλη. Οι δωσίλογοι των Ταγμάτων Ασφαλείας, οι Κουίσλινγκς, κλείνονται στο στρατόπεδο, εκεί στο Γουδί, ενώ μικρό γερμανικό απόσπασμα παραμένει στην περιοχή του Πειραιά για να διενεργήσει καταστροφές.
Πριν φύγουν οι Γερμαναράδες ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους και η Αθήνα «σκεπάστηκε» από αγγλικές, αμερικανικές και σοβιετικές σημαίες. Το πλήθος τραγουδούσε «σε γνωρίζω από την όψη του σπαθιού…». Κάποιοι άλλοι έκαιγαν ή κρέμαγαν χαρτονένιους Χίτλερ. Πολλά τραμ και καμιόνια ανεβοκατέβαιναν στους κεντρικούς δρόμους, φορτωμένα παιδιά του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Φώναζαν συνθήματα των οργανώσεών τους. Ετσι περιγράφει εκείνη τη «μεγάλη» ημέρα ο συγγραφέας Γιώργος Θεοτοκάς («Τετράδια Ημερολογίου», Αθήνα, Εστία).
Οι Γερμανοί ποτέ δεν έφυγαν από την Ελλάδα. Αφησαν πίσω τους κλώνους, τους δωσίλογους και τους Κουίσλινγκς, που οι περισσότεροι τη σκαπούλαραν λόγω αμφιβολιών από τα δικαστήρια που δίκαζαν τις αμαρτίες των κουκουλοφόρων και των συνεργατών της κατοχικής γερμανικής διοίκησης. Ο Γουίνστον Τσόρτσιλ κράτησε την Ελλάδα στη Δύση, οι Ελληνες σφάχτηκαν μεταξύ τους και οι κομμουνιστές δεν κατάλαβαν ότι ο πατερούλης, ο Ιωσήφ του Κρεμλίνου, τους είχε πουλήσει. Πάντως, όλοι οι ξένοι ήθελαν τους ποταμούς αίματος και γι’ αυτό πετούσαν λίρες και εφόδια και στη μία και στην άλλη πλευρά!

Οι κομμουνιστές παρέδωσαν τα όπλα, ηττήθηκαν και, κακά τα ψέματα, οι νικητές, οι δεξιοί, πήραν στην αγκαλιά τους πάλι όλους εκείνους (ή τα παιδιά τους) που συνεργάστηκαν στενά με τους κατακτητές και πήραν από αυτούς «προνόμια» επειδή «κάρφωναν» συμπατριώτες τους ή ήταν με το μέρος του Βερολίνου, κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ολοι οι δωσίλογοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ αυτών ο υπολοχαγός Γεώργιος Παπαδόπουλος (ο δικτάτορας της Επταετίας), ο στρατηγός των Ταγμάτων Ασφαλείας Πατρών Νικόλαος Κουρκουλάκος και πολλοί άλλοι επέστρεψαν στο «χακί» ως χρήσιμοι για τη νέα δεξιά κατάσταση και πρωταγωνίστησαν στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Η πατρίδα μας έχει δει πολλούς γόνους δωσίλογων και συνεργατών στην Κατοχή, να γίνονται πρωθυπουργοί, υπουργοί και να καταλαμβάνουν κορυφαίες θέσεις και αξιώματα.
Ο Παπαδόπουλος, που φρόντιζε για τη συγκομιδή σιτηρών υπέρ του γερμανικού στρατού στην περιοχή Αχαΐας (όπως το περιγράφει ο Κουρκουλάκος στο βιβλίο του «Τα Τάγματα Ασφαλείας»), έγινε διευθυντής Ασφαλείας τής τότε ΚΥΠ και μετά αρχηγός του Πραξικοπήματος και δικτάτορας. Ο γιος του κατοχικού πρωθυπουργού Ράλλη έγινε και αυτός πρωθυπουργός. Ο εγγονός του Παπακωνσταντίνου, που πήρε ειδικά προνόμια ηλεκτροπαραγωγής από τους Γερμανούς, έγινε υπουργός του Παπανδρέου. Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, γιος δωσίλογου-συνεργάτη των Γερμανών, που δικάστηκε και αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών, προσελήφθη σε προνομιακή θέση στη Ζίμενς και πήρε μέρος σε όλες τις μίζες που πήραν τα ελληνικά κόμματα και οι Ελληνες πολιτικοί.

Οι Γερμανοί ποτέ δεν αποχώρησαν από την Ελλάδα. Πάντα είχαν εδώ τους γιους και τους εγγονούς των συνεργατών τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τότε μέχρι σήμερα διατηρούσαν σχέσεις με όλες εκείνες τις οικογένειες και τους κλώνους που τους εξυπηρέτησαν με ανταλλάγματα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι Γερμανοί δεν επέστρεψαν στην Ελλάδα με πάντσερ, στούκας και μέσερσμιτ. Γύρισαν με πολύ χειρότερο τρόπο και με την ίδια και μεγαλύτερη τιμωρητική διάθεση. Η οικονομική κατοχή έχει αναλογικά τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα, όπως τότε που έκαιγαν πόλεις και χωριά και εκτελούσαν πατριώτες. Και τώρα πείνα, αυτοκτονίες και θάνατοι από κακουχίες, αναξιοπρεπής διαβίωση, φαγητό από τους κάδους σκουπιδιών, ουρές σε συσσίτια, ληστείες σε τράπεζες, κατασχέσεις υπέρ των δανειστών και ατελείωτη σειρά από πρόθυμους να υπηρετήσουν τον γερμανικό αετό. Τότε οι Ελληνες πουλούσαν για μια λίρα το σπίτι τους, προκειμένου να αγοράσουν λίγο ψωμί, χαλβά ή λάδι, τώρα τα αρπάζουν για μια πεντάρα. Και φυσικά για να δουλέψει καλά η κρεατομηχανή τους, μια λίστα από Κουίσλινγκς συνεργάτες που φωνάζουν ότι δεν υπάρχει άλλος «δρόμος» και ότι σε λίγο βγαίνουμε στο «ξέφωτο».

Τότε, Τσολάκογλου, Ράλλης, Λογοθετόπουλος, οι κατοχικοί πρωθυπουργοί έλεγαν στον βασανισμένο λαό ότι χάρη στη Γερμανία «εξήλθαμε του θεάτρου του πολέμου». Σήμερα, μας λένε ότι οι αλληλέγγυοι εταίροι μας μάς έσωσαν και μας έδεσαν σε τροχιά επιτήρησης έως το 2060 και απομύζησης των εθνικών πόρων έως το 2116. Αυτό μάλιστα το λένε «ανάπτυξη» και «αναθέρμανση της οικονομίας»!!!

Οι Γερμανοί ποτέ δεν έφυγαν. Πάντα ήταν εδώ χάρη σε όλους αυτούς τους δεξιούς και αριστερούς «σωτήρες» που μιλάνε άπταιστα γερμανικά και τους εξυπηρετούν απόλυτα. Φυσικά, με ανταλλάγματα «καρέκλες» και «προνόμια».

Από τη στήλη «Αποκλίνουσα Συμπεριφορά» στην Ελευθερία του Τύπου