Μαύρη κέλτικη τελετή. Αρέσει σε όλους το σκοτάδι. Φοράνε κολοκύθες τρομακτικές, όπως τα παιδάκια στο Halloween. Ομως δεν είναι μάσκες αγορασμένες φθηνά από τη «Γιορτή Δημοκρατίας» του «Jumbo». Είναι τα πραγματικά τους πρόσωπα. Κόβουν την ανάσα κάτω από την Πανσέληνο του Μνημονίου. Και ζητάνε «κεράσματα» (φόρους από τον ρημαγμένο λαό) για να εξευμενίσουν τους Θεούς του Κάτω Κόσμου. Είναι αριστεροί και δεξιοί ιερείς και μύστες. Μόνο αυτοί ξέρουν τι θέλουν οι θεοί του Αδη. Τι είναι καλό για τους πολίτες πριν διαβούν την Αχερουσία. Κανείς δεν πρέπει να μαθαίνει άλλες «αλήθειες». Ολα είναι fake news. Απιστοι, αμαρτωλοί και τιποτένιοι όσοι ασχολούνται με την ενημέρωση. Μόνο όσα λέει ο Μεγάλος Αδελφός που κατέχει την εξουσία είναι original και ωφέλιμα για το πόπολο. Πρέπει να ακούει, όχι να μιλάει. Πρέπει να είναι ήρεμο, σαν να παίρνει δύο κουτιά Ζάναξ το 24ωρο. Το ίδιο (λίγο - πολύ) πιστεύουν και όσοι θέλουν να αντικαταστήσουν τον Big Brother στον μακάβριο χορό της μνημονιακής εξουσίας, εκεί στην Τρανσυλβανία, στον πύργο του Μαξίμου.

Σίγουρα στο Broadway και στην Times Square οι γκέι -ντυμένοι νυχτερίδες με τα τεράστια βαμμένα μαύρα μάτια- φοβίζουν λιγότερο όταν πέφτουν πάνω σου. Ο Τσίπρας γελάει αμήχανα μέσα στη νύχτα της απέραντης εκχώρησης όλων των εννοιών μιας κρατικής οντότητας και μουρμουρίζει ακατάληπτες φράσεις: «Δεν είναι fake news το “έργο” μας, η αξιολόγηση, οι επενδύσεις, τα πλεονάσματα, η διανομή κοινωνικού μερίσματος. Oσα λένε εναντίον μου είναι fake news. I’m not a liar. (Πετάει πού και πού και άλλα αγγλικά μαζί με το fake news). Δεν είμαι ψεύτης». Ολοι οι Ελληνες (γνωρίζοντες και μη αγγλικά), ακόμα και οι βοσκοί στον Παρνασσό, στο Μαίναλο και στο Φαράγγι της Σαμαριάς, έμαθαν υποχρεωτικά τι είναι… το «fake news». Και όχι μόνο αυτό, αλλά και το back to the growth (επιστροφή στην ανάπτυξη)!

Απέναντι, στο ίδιο ξέφωτο, στην ίδια άγρια κέλτικη τελετουργία, περίεργη σκιά με γαλάζια κολοκύθα (εξέχει λίγο η μυτούλα από τη σχισμή) ο «μεταρρυθμιστής» Κυριάκος. Ανηφορίζει την κοιλιά του Gulliver, χάνεται στο τριχωτό στήθος του, προσπαθεί να φτάσει τα ρουθούνια του και από εκεί να τρυπώσει στο κάστρο του Μαξίμου. Φαντάζει λιλιπούτειο ανθρωπάκι, που γλιστράει κάθε τόσο πίσω στον αφαλό, αλλά κραδαίνει τα γκάλοπ στα χέρια και πιστεύει ότι τα ψέματα του Τσίπρα θα τον φέρουν ταχύτερα στην εξουσία. Βλέπει ότι είναι μπροστά στις δημοσκοπήσεις. Φοβάται όμως την έλλειψη αυτοδυναμίας. Γνωρίζει ότι θα πορευτεί εντελώς μνημονιακά - γερμανικά. Θα εφαρμόσει όσα υπέγραψε ο Αλέξης. Και αυτό δεν είναι fake news.

Χορεύει με την κολοκύθα στο κεφάλι και προσπαθεί να τρομάζει λιγότερο, την ώρα που επισκέπτεται τα σπίτια και τις δουλειές των ανθρώπων.

Ξέρετε, τέτοιες μέρες, γιορτάζοντας το Halloween, κυριαρχούν τα χρώματα πορτοκαλί και μαύρο. Είναι το τέλος της συγκομιδής, η λήξη του φθινοπώρου και η έναρξη της χειμερίας νάρκης, του θανάτου. Είναι η γέφυρα που ενώνει τον Πάνω με τον Κάτω Κόσμο. Από την τελετή που γίνεται με Πανσέληνο, συνήθως δεν λείπει μια ιπτάμενη μάγισσα με απαίσιο πρόσωπο, που εμφανίζεται πάνω σε σκούπα και κόβει κύκλους στον ασημένιο δίσκο του φεγγαριού. Ετσι και στο δικό μας Halloween δεν ήταν δυνατόν να απουσιάζει η ανεπανάληπτη, η μαχητική, η επαναστάτρια, η Φράου Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ακουσα τις δηλώσεις της, τις εξαγγελίες της για το μέλλον μας (και τη σύμπλευση με τον Μελανσόν) και ήθελα να της δώσω όλα τα καλούδια που έκρυβε το ψυγείο μου, προκειμένου να πάρει τη σκούπα και να πετάξει ψηλά, μακριά μου! Εάν κατάλαβα καλά, σε περίπτωση που σβερκωθεί στους Ελληνες και γίνει πρωθυπουργός, θα κρατήσει -σε πρώτη φάση- για πάρτη της και το υπουργείο Δικαιοσύνης! Θα καταργήσει όλα τα ΜΜΕ -συμπεριλαμβανομένης της ΕΡΤ-, για την οποία -όπως δήλωσε- αγωνίστηκε. Και θα μαγειρέψει «κάτι άλλο» για την ενημέρωση, που έχει μόνο αυτή στο μυαλό της. Θα τοποθετήσει πολίτες στα δικαστήρια και θα αντικαταστήσει τα ΜΑΤ με ομάδες πολιτών. Εγώ, τώρα, γιατί θέλω να ξεπηδήσει από τον τάφο του ο Γιαρουζέλσκι, να τον αγκαλιάσω, να τον φιλήσω στο στόμα και να του πω: «Πόσο μεγάλος δημοκράτης υπήρξες…». Γιατί θέλω να πάω σε πάρτι ή σε κάποιο μπαρ παρέα με τον Μαρά, τον Ροβεσπιέρο, τον Ιωσήφ Στάλιν, τον Τσαουσέσκου και τον Πολ Ποτ; Σίγουρα αυτοί είχαν λιγότερο «προχωρημένες»-«προοδευτικές» και «δημοκρατικές» ιδέες από την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, ή τουλάχιστον τις ίδιες σε ό,τι αφορά τη «λαϊκή συμμετοχή» στα δικαστήρια, στον έλεγχο της δημόσιας τάξης και κυρίως στην κατάργηση της ελευθεροτυπίας.

Τρέμω στην ιδέα για το αύριο του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της λειτουργίας των ΜΜΕ. Είναι εφιαλτικό, ο ένας μετά τον άλλον, οι πολιτικοί μας (κυρίως οι αριστεροί) εκφράζονται με απέχθεια για τους ανθρώπους του Τύπου και τον ρόλο του σε μια Δημοκρατία. Τους θεωρούν σκουλήκια και όλοι οι Σωτήρες του Εθνους θέλουν να τους λιώσουν. Οποιος φοβάται όμως την κριτική ή την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και την πολυφωνία είναι… οστεοφυλάκιο πολιτικών ιδεών και εχθρός της Δημοκρατίας.

Από τη στήλη «Αποκλίνουσα Συμπεριφορά» στην Ελευθερία του Τύπου