Γνωρίζω καλά τον παράλληλο κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Είχα πηγές - μεγάλα «λούκια» όταν ήμουν αστυνομικός συντάκτης και ελεύθερος ρεπόρτερ. Θυμάμαι ότι τσίτωνα και τέντωνα τα αφτιά μου στο άκουσμα ιστοριών κατασκοπείας. Στην καριέρα μου γνώρισα αρκετά σημαντικά στελέχη ξένων μυστικών υπηρεσιών που έδρασαν κυρίως στην Κύπρο και στη Μέση Ανατολή. Μεταξύ μας, λατρεύω έως και σήμερα τις ταινίες δράσης και τα μυθιστορήματα που περιγράφουν μυστικές και επικίνδυνες αποστολές. Εδώ που τα λέμε, είναι πολύ συναρπαστική η δουλειά των «ιχνηλατών», των «αναλυτών» και εκείνων που τοποθετούνται σε «πεδία δράσης». Δεν σας κρύβω, βέβαια, ότι κάνω μεγάλη πλάκα με όσους θέλουν να το παίξουν μεγάλοι μυθιστορηματικοί πράκτορες ή αστυνομικοί ντετέκτιβ τύπου «Μάλκο Λίνγκε» (Ζεράρ ντε Βιλιέ) ή «Πουαρό» (Αγκάθα Κρίστι) ή «Μεγκρέ» (Ζωρζ Σιμενόν). Υπάρχουν συνάδελφοί μου, αλλά και πολιτικοί, που ηδονίζονται να ασχολούνται με απόρρητα έγγραφα ή να λαμβάνουν πληροφορίες από πηγές στην ΕΥΠ ή να επικαλούνται ασφαλείς πηγές που σίγουρα γνωρίζουν «πολλά». «Τίποτα όμως δεν είναι όπως φαίνεται». Αυτό είναι βασικό μάθημα και κανόνας στην εκπαίδευση πρακτόρων. Πρέπει να αναζητείς την ουσία στις υποθέσεις. Ο Διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Στην αυγή της Μεταπολίτευσης, ο στρατηγός Παντελής Καλαμάκης, (αντιστασιακός στην επταετία) τοποθετήθηκε αρχηγός της ΚΥΠ (νυν ΕΥΠ). Αποκαλούσε «μπόμπους καχύποπτους» όλους τους αξιωματικούς ή υπαλλήλους της Υπηρεσίας που του πρότειναν να παρακολουθήσουν (με τα μέσα εκείνης της εποχής) τα τηλέφωνα του Χαρίλαου Φλωράκη και την προσωπική ζωή του Χρήστου Λαμπράκη, στο σπίτι του στον Πόρο.

Είμαστε στενοί φίλοι με τον στρατηγό. Είχαμε γνωριστεί βλέποντας μαζί από μια ταράτσα τις φωτιές που έτρωγαν τα κτίρια του Μινιόν και του Κλαουδάτου ύστερα από εμπρηστικές-τρομοκρατικές ενέργειες. «Γιατί τους λες “μπόμπους καχύποπτους”;» τον ρωτούσα. «Είναι ανόητοι» μου έλεγε «γιατί πιστεύουν ότι ο Φλωράκης λέει τα μυστικά του κόμματος από το τηλέφωνο!». «Και θέλουν» συνέχιζε «να παρακολουθήσουν τον εκδότη των “Νέων”, γνωρίζοντας ότι μόλις δοθεί τέτοια εντολή, μετά από δέκα λεπτά θα το μάθει!!!». Λεπτομέρεια: Εκείνη την εποχή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε δώσει ρητή εντολή να μην παρακολουθούνται πολιτικοί στόχοι, παρά μόνο εκείνοι που αφορούσαν την εθνική ασφάλεια (πρεσβείες, ξένες υπηρεσίες, κακοί γείτονες κ.λπ.). Επηξα διαβάζοντας όλα αυτά περί απορρήτων εγγράφων για την υπόθεση Καμμένου - Παπαδόπουλου. Ανατρίχιασα ακούγοντας ότι ο κομμουνιστής καθηγητής, υπουργός των Εξωτερικών απείλησε με την κατηγορία της κατασκοπείας όσους επικαλεστούν ή δημοσιοποιήσουν απόρρητα έγγραφα. Τόμπολα…

Στην κατεχόμενη χώρα όπου δεν υπάρχει ποτέ κανένα μυστικό (όπως λέει και το σχετικό ανέκδοτο για την Ελλάδα και την Ιαπωνία), ο κ. Κοτζιάς ανακάλυψε τους νόμους «περί κατασκοπείας» και «διαταραχής των σχέσεων» με άλλες χώρες. Εχει μετρήσει πόσες φορές ο κ. Καμμένος έχει κάνει χρήση και καταθέσει απόρρητα έγγραφα στη Βουλή; Εχει ζητήσει να μάθει πόσες φορές στο παρελθόν όλες οι κυβερνήσεις, όλες οι αντιπολιτεύσεις και όλες οι εφημερίδες έχουν χρησιμοποιήσει απόρρητα έγγραφα για θέματα που αφορούσαν το δημόσιο συμφέρον και το υπέρτερο αγαθό της ενημέρωσης του ελληνικού λαού; Γνωρίζει πόσες διώξεις για κατασκοπεία δημοσιογράφων έχουν πάει στο αρχείο;

Επί εβδομάδες παρακολουθώ την κόντρα του υπουργού Αμυνας και της ΝΔ για την ανεπιτυχή πώληση πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία. Πρώτα αναρωτήθηκα αν είχαμε πάρει άδεια από τους Αμερικανούς και είχαμε ενημερώσει το ΝΑΤΟ για αυτή την πώληση. Ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, το Ριάντ, είναι ο καλύτερος πελάτης της αμερικανικής βιομηχανίας. Πρόσφατα ο Ντόναλντ Τραμπ έκλεισε δουλειές 100 δισ. Δεν παίρνει ούτε σφαίρα αν δεν ρωτήσει προηγουμένως τον θείο Σαμ. Δεύτερον, προειδοποιήσαμε εμείς τους Δυτικούς ότι «πληρεξούσιος» είναι ο αγαπητός κ. Παπαδόπουλος, κολλητός του κ. Σαββίδη; Μου φαίνεται ότι το θέμα δεν είναι μόνο αυτή καθαυτή η πώληση των πυρομαχικών, που τελικά δεν έγινε, ή αν ζημιώθηκε το ελληνικό Δημόσιο από την ακύρωση της παραγγελίας, επειδή δεν πήρε τα λεφτά. Προσέξτε. Το ζητούμενο είναι πώς πέρασε το κατώφλι του Πενταγώνου και σε πόσες υποθέσεις αναμείχθηκε ο συμπαθής κατά τα άλλα κ. Παπαδόπουλος, που δεν έχει καμία «σοβαρή» εταιρεία στο Κιλκίς και ως «αλεξιπτωτιστής» βρίσκεται ή ακούγεται να είναι «πληρεξούσιος» ή «μεσάζων» για πώληση πολεμικού υλικού που «λήγει» στις αποθήκες των Ενόπλων Δυνάμεων. Αμερικανικού υλικού; Ποιοι διευκόλυναν την επιχειρηματική δραστηριότητα στενού φίλου του Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος θεωρείται «αιχμή» της επικοινωνιακής στρατηγικής του Πούτιν στην Ελλάδα; Ας μην ξεχνάμε ότι πρώτος ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε στη Βουλή το «σβήσιμο» του φορολογικού προστίμου στη ΣΕΚΑΠ, κάτι που θεωρήθηκε μεγάλη αβάντα στον Ρώσο επιχειρηματία, ο οποίος (μετά την αποτυχημένη προσπάθεια του κ. Καλογρίτσα) επένδυσε σε ΜΜΕ για λογαριασμό της κυβέρνησης.

Το πρώτο -θεωρώ- που ενόχλησε πολύ τους Αμερικανούς ήταν η απόπειρα να πάρει ο «φίλος» του Βλαδίμηρου Πούτιν τον ΔΟΛ. Το δεύτερο ήταν η συμμετοχή του Παπαδόπουλου σε δουλειές του Πενταγώνου. Αυτό δεν χρειάζεται ούτε ειδική ανάλυση ούτε απόρρητα έγγραφα. Είναι αυτονόητο και αυταπόδεικτο. Ετσι, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει να βγουν στο φως ιστορίες για αγρίους, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Είναι πολύ εύκολο να δούμε άρθρα και ρεπορτάζ για τις σχέσεις μελών της κυβέρνησης με τη Μόσχα ή με διάφορους ολιγάρχες. Και τότε ο αγαπητός κ. Κοτζιάς σίγουρα δεν θα μπορεί να στείλει στα κάτεργα ή με την κατηγορία της κατασκοπείας ξένους δημοσιογράφους ή ξένα ΜΜΕ ή κάποιους ευρωβουλευτές που θα θελήσουν να κάνουν επιθετικά ή επικριτικά σχόλια. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται…

Από τη στήλη «Αποκλίνουσα Συμπεριφορά» στην Ελευθερία του Τύπου