Πρόκειται για τον πρόεδρο που αξιοποίησε την Πνύκα για να απευθυνθεί όχι μόνο στους Έλληνες και τους Γάλλους αλλά σε όλους του Ευρωπαίους, προκειμένου να μιλήσει για μια αλλαγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση προς το… ευρωπαϊκότερον.

Ο Γάλλος πρόεδρος χρησιμοποίησε πλείστα όσα λεκτικά σχήματα για να μας πείσει πως η Ένωση θα πρέπει να γίνει πιο φιλική προς τους πολίτες της.

Τώρα γιατί θα συμβεί αυτό επειδή θα καθιερωθεί θέση υπουργού Οικονομικών δεν έγινε απολύτως κατανοητό. Άλλωστε, ελάχιστα ενδιαφέρει τον κ. Σόιμπλε ποια θέση θα έχει και πώς θα λέγεται αυτός στον οποίο θα υπαγορεύει την οικονομική πολιτική. Ο κ. Μακρόν δεν παρουσίασε καμιά ιδέα για το πώς θα υπάρχει δημοκρατικός έλεγχος των αποφάσεων που λαμβάνονται πίσω από κλειστές πόρτες. Πώς θα χειραγωγηθεί η επέλαση των οικονομικών συμφερόντων στην πολιτική.

Η ελληνική κυβέρνηση βιάστηκε να μας συστήσει τον κύριο Μακρόν ως φιλέλληνα πρόεδρο που θα βάλει ένα χεράκι ώστε να περάσει από τις συμπληγάδες της τρίτης αξιολόγησης. Βέβαια, ο κ. Μακρόν σε κάθε ευκαιρία έβαζε την κασέτα να παίζει το γνωστό τραγούδι πως η χώρα πρέπει να συνεχίσει τον δύσκολο δρόμο των μεταρρυθμίσεων. Με άλλα λόγια, κάντε αυτά που σας είπαμε για να παραμείνετε στην ευρωζώνη. Την ώρα που ο κ. Μακρόν μας τα έλεγε όλα αυτά, ο πρωθυπουργός του κ. Φιλίπ προωθούσε τις μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά. Ορίστε ορισμένες από αυτές:

-Δυνατότητα στους εργοδότες να διαπραγματεύονται με τους εργαζομένους τους για τις εργασιακές σχέσεις, σε επίπεδο επιχείρησης και όχι με βάση συλλογικές συμβάσεις που ισχύουν σήμερα για ολόκληρους κλάδους. Δηλαδή ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

-Οι βασικές διαπραγματεύσεις με τα σωματεία θα γίνεται σε επίπεδο επιχείρησης και όχι σε πανεθνικό επίπεδο. Με άλλα λόγια, πάνε περίπατο οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και επί της ουσίας ξεδοντιάζονται οι εργατικές ομοσπονδίες.

-Επιχειρήσεις με λιγότερους από 50 εργαζόμενους θα μπορούν να διαπραγματεύονται με εκπροσώπους των εργαζομένων, ακόμη και αν αυτοί δεν συνδέονται με τα πανεθνικά συνδικάτα. Ξεχνάμε και τα πρωτοβάθμια εργατικά σωματεία…

-Πιο αυστηρή πρόσβαση σε επιδόματα ανεργίας με μείωση της διάρκειας των επιδομάτων και με περιορισμό του αριθμού των θέσεων εργασίας τις οποίες ένας άνεργος έχει τη δυνατότητα να απορρίψει.

-Κρατικοποίηση του οργανισμού που διαχειρίζεται την κοινωνική ασφάλιση και την αποζημίωση των ανέργων στην Γαλλία (Unedic), ο οποίος αυτή τη στιγμή διοικείται από συνδικάτα.

Εννοείται πως όλα αυτά γίνονται για να μειωθεί η ανεργία. Το πρακτικό αποτέλεσμα είναι να βρίσκεται ο εργαζόμενος ανυπεράσπιστος απέναντι στον εργοδότη, που μπορεί έτσι πολύ πιο εύκολα να τον προσλαμβάνει με μικρότερο μισθό, χωρίς σταθερό ωράριο και να τον απολύει με συνοπτικές διαδικασίες και πολύ μικρότερο κόστος. Μια ακόμα μεγάλη και καθαρή νίκη του κεφαλαίου επί της εργασίας. Μια ακόμα πετυχημένη επίθεση των πλούσιων πάνω στους φτωχούς. Στον πιθανώς θορυβημένο αναγνώστη, θυμίζω απλά ότι η Γαλλία δεν βρίσκεται σε καθεστώς μνημονίων.

Τα μνημόνια είναι απλά ένας πιο αποτελεσματικός τρόπος για να επιτεθεί το κεφάλαιο στην εργασία. Η επίθεση αυτή εξελίσσεται εδώ και περίπου τριάντα χρόνια. Είναι η επίθεση του επελαύνοντος νεοφιλελευθερισμού που σταδιακά σαρώνει όσα στη Δυτική Ευρώπη γνωρίσαμε ως κοινωνικό κράτος μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και έφερναν εν πολλοίς τη σφραγίδα της ακμάζουσας τότε και υποταγμένης τώρα σοσιαλδημοκρατίας. Μιλάμε για πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, που χρονικά συμπίπτει με την κατάρρευση των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού…

Στην Ελλάδα η επίθεση θα είναι σφοδρότερη. Στο πλαίσιο της τρίτης αξιολόγησης, οι δανειστές θα απαιτήσουν και θα πετύχουν την ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας, στερώντας από τους εργαζόμενους το έσχατο μέσο άμυνας και δίνοντας στον εργοδότη το δικαίωμα της ανταπεργίας (λοκ-άουτ). Η κυβέρνηση της κάποια φορά αριστεράς, ανεξάρτητα από τη «σκληρή» διαπραγμάτευση, θα υπογράψει και αυτό τον κόλαφο, κόβοντας κάθε σχέση που της έχει απομείνει με τα λαϊκά στρώματα που υποτίθεται πως εκπροσωπεί. Και με τι μούτρα θα απευθυνθεί στον σύμμαχο Μακρόν, αφού κι αυτός κάνει τα ίδια στη χώρα του, εις βάρος των Γάλλων εργαζομένων, και μάλιστα χωρίς μνημόνιο…