Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Χρυσόγονος ετοιμάζεται μαζί με τη «Σοσιαλιστική Τάση» να αποχωρήσει από το κυβερνητικό κόμμα γιατί -ανάμεσα σε άλλα- «δεν προχωρά η ανάπτυξη και δεν προσελκύονται επενδύσεις».

Οι της τάσης είχαν τοποθετηθεί σχετικά με ανακοίνωση μετά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους. Στη «Σοσιαλιστική Τάση» μεταξύ άλλων συμμετείχαν οι εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενοι Κουρουμπλής, Αθανασίου, Κοτσακάς κ.λπ. Η αποχώρηση δεν αφορά αυτούς και φαντάζομαι πως δεν χρειάζεται να αναλυθεί το γιατί…

Φαίνεται όμως ότι ο κ. Χρυσόγονος δεν διαβάζει τις δηλώσεις του υπουργού κ. Τσακαλώτου, που σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1 είπε τα παρακάτω: «Το πρόβλημα της Ελλάδας τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι ότι θα υπάρχουν περισσότερες επενδύσεις από ό,τι θα μπορούμε να απορροφήσουμε. Γι' αυτό, το ζήτημα είναι να έχουμε φίλτρα για επενδύσεις που θα επηρεάσουν περισσότερο την οικονομία, συγκεκριμένες περιοχές και την κατάρτιση των εργαζομένων».

Λυπούμαι που ο κ. υπουργός δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες για τις επικείμενες επενδύσεις και τους επελαύνοντες επενδυτές ώστε να πειστούν ο κ. Χρυσόγονος και οι συν αυτώ να αναβάλουν την αποχώρησή τους από τον ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς αυτοί έχουν στο μυαλό τους ότι η όποια επενδυτική ανάπτυξη δεν πρόκειται να επιφέρει και ανάπτυξη των ποσοστών του κόμματος κι έτσι φροντίζουν να πάρουν άλλες καλύτερες θέσεις για την επόμενη μέρα… Ίσως να υπάρχουν ανοιχτές κομματικές αγκαλιές για τον κ. Χρυσόγονο και τους πολιτικούς συνοδούς του. Το ζήτημα είναι αν πράγματι πρέπει να κατακλύσουμε το αεροδρόμιο και με γαλανόλευκες σημαίες να ζητωκραυγάσουμε με την άφιξη των επενδυτών.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Τσακαλώτου, θα τους αφήσουμε να έρθουν όλοι και μετά θα κάνουμε τη… διαλογή.

Είναι έτσι ή ο υπουργός περιγράφει μια κατάσταση που ισχύει μόνο στη φαντασία του; Το ενδεχόμενο να παρουσιαστεί μια κινητικότητα στον τομέα των επενδύσεων δεν πρέπει να αποκλειστεί. Συνδέεται όμως άμεσα και με την κατάσταση των ελληνικών τραπεζών και με τις «μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας».

Με άλλα λόγια, οι τράπεζες πρέπει να περάσουν τα στρες τεστ και η αγορά εργασίας να απορρυθμιστεί πλήρως. Για να περάσουν τα στρες τεστ οι τράπεζες, πρέπει να χυθεί ή να εξασφαλιστεί ότι θα χυθεί αίμα με τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς που έχουν ήδη καθυστερήσει. Σχετικά αναφερθήκαμε στο προηγούμενο σημείωμά μας.

Οι «μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας» περιλαμβάνονται στις εκκρεμότητες της περίφημης τρίτης αξιολόγησης. Εκεί θα λυθούν τα χέρια του εργοδότη που θα μπορεί να απολύει χωρίς έλεγχο και με ελάχιστη αποζημίωση σε πολλές-πολλές δόσεις. Θα περιορίζεται ασφυκτικά και μέχρι εξαφανίσεως το δικαίωμα της απεργίας. Τέλος, θα ακυρώνεται επί της ουσίας κάθε συλλογική διαπραγμάτευση.

Ο εργοδότης και ο υποψήφιος εργαζόμενος θα κάθονται σε ένα τραπέζι και θα διαπραγματεύονται τον μισθό που θα παίρνει ο δεύτερος χωρίς δεσμεύσεις που θα προέρχονται από τη νομοθεσία. Ο δε εργοδότης θα έχει τη δυνατότητα να μεταβάλει τους όρους της μεταξύ τους συμφωνίας φυσικά για λόγους ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης.

Όποιος πιστεύει ότι αυτό γίνεται αποκλειστικά επειδή η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς μνημονίων δεν έχει παρά να δει τι γίνεται αυτές τις μέρες στη Γαλλία του «συμμάχου» Μακρόν.

Για να έχουμε «επέλαση» επενδύσεων και επενδυτών θα πρέπει να εξασφαλιστεί πρώτα επέλαση και σάρωμα κάθε γραμμής άμυνας του εργαζόμενου απέναντι στον εργοδότη. Ό,τι κληρονόμησε η Δυτική Ευρώπη μεταπολεμικά σε επίπεδο κοινωνικού κράτους και εργασιακών δικαιωμάτων ξηλώνεται με το τρίτο κύμα νεοφιλελευθερισμού. Το πρώτο εκδηλώθηκε με πρωτομάστορα τη συντηρητική Μάργκαρετ Θάτσερ, το δεύτερο με τον σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ. Τώρα τη σκυτάλη από τον δρ. Σόιμπλε παραλαμβάνει ο Εμανουέλ Μακρόν.

Κι ενώ το κόκκινο χαλί στρώνεται για να περάσουν οι επενδυτές, αποχωρεί ο κ. Χρυσόγονος. Για δες καιρό που διάλεξε…