Ο υπουργός Οικονομικών κ. Τσακαλώτος δηλώνει ότι θα έρθουν τόσες πολλές που δεν θα ξέρουμε τι να τις κάνουμε και θα χρειαστεί να διώχνουμε ορισμένες από αυτές… Ο κ. Μητσοτάκης συναντήθηκε με επικεφαλής του γερμανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και έγραψε στο τουίτερ ότι πάμε για κβαντικό (!) άλμα στις επενδύσεις. Προφανώς εννοεί με τον ίδιο στην καρέκλα του πρωθυπουργού….

Είμαστε μια χώρα υπό επενδυτικό οργασμό και δεν το έχουμε καταλάβει. Παντού ανοίγουν δουλειές και πολίτες με χαρούμενα πρόσωπα πάνε να δουλέψουν σε αυτές. Τι κρίμα που τα στοιχεία αρνούνται πεισματικά να συμφωνήσουν. Στην Ελλάδα χάνονται δουλειές με κανονικές αμοιβές, ασφάλιση και πλήρη απασχόληση. Ανοίγουν δουλειές εποχιακές με σπαστό ωράριο, χωρίς πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και αμοιβές που δεν ξεπερνούν τα πεντακόσια ευρώ το μήνα. Πολλές φορές και κάτω από πεντακόσια.

Ολοι έχουμε συγγενικό και κοινωνικό περίγυρο και είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πως έχουν τα πράγματα. Μπορεί ένας κυβερνητικός φωστήρας να μας πει πως μπορεί να επιβιώσει ένας νέος άνθρωπος με πεντακόσια ευρώ όταν αποχωρίζεται την οικογενειακή στέγη και επιχειρεί να ζήσει μόνος του; Οι δουλειές που ανοίγουν είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία κακοπληρωμένες.

Οι εργοδότες πάντα αλλά τώρα με την κρίση πολύ περισσότερο, δεν ζητούν από τον εργαζόμενο να είναι εργατικός. Ζητούν αφοσίωση. Ζητούν σκυμμένα κεφάλια, υποταγή, διαγραφή κάθε σκέψης για συλλογική διεκδίκηση και συνδικαλισμό. Ενώ όλοι δουλεύουν στην ίδια επιχείρηση, ο εργοδότης ζητά από τον καθένα «να κοιτά μόνο την δουλειά του»! Ο καθένας μόνος του απέναντι στις βουλές του εργοδότη. Ο καθένας για την πάρτη του με κατάληξη την υιοθέτηση της λογικής «ο θάνατος σου η ζωή μου». Πλήρης αποδόμηση του κοινωνικού ιστού και αποθέωση της ιδιωτικότητας.

Το «όλοι μαζί μπορούμε» ισχύει μόνο για τις εκδηλώσεις φιλανθρωπίας που διοργανώνουν οι ισχυροί για να ελεήσουν τους φτωχούς και τους πεινασμένους, δηλαδή τα θύματα της πολιτικής που προωθούν και υποστηρίζουν. Ό,τι γνωρίσαμε ως συλλογική δράση και διεκδίκηση πρέπει να το ξεχάσουμε. Η συλλογική δράση συκοφαντείται ως συντεχνιασμός, οργανωμένο συμφέρον και πελατειακό σύστημα. Τώρα ο καθένας μόνος του για να μην μπορεί να διεκδικήσει, να αντισταθεί, να προτείνει. Το πρωί(αν έχει δουλειά) μόνος απέναντι στο αφεντικό και το βράδυ αποκαμωμένος μόνος απέναντι στην τηλεόραση…

Το κράτος αποσύρεται από την υποχρέωσή του να προστατεύει τον αδύναμο και να εγγυάται την πρόσβασή του στα βασικά αγαθά. Θέλεις καλά σχολεία; Πλήρωσε για να στείλεις το παιδί σου στα ιδιωτικά. Θέλει περίθαλψη; Πλήρωσε για να πας στις ιδιωτικές κλινικές; Θέλεις ασφάλιση; Πλήρωσε για να έχεις ιδιωτική. Το κράτος και το Δημόσιο αποσύρονται από την υποχρέωσή του να παρεμβαίνουν μεταξύ των ισχυρών και των αδυνάτων παίρνοντας έστω και κατά ελάχιστο το μέρος των δεύτερων. Το σάρωμα των εργατικών δικαιωμάτων με τον οδοστρωτήρα της τρίτης αξιολόγησης θα δώσει τον τόνο της απόσυρσης του κράτους από την στοιχειώδη προστασία των εργαζομένων.

Η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού είναι εντυπωσιακή. Το ιδιωτικό σαρώνει το Δημόσιο. Για να γίνει αυτό πρέπει να αποσυρθεί κάθε ρύθμιση που θεσπίστηκε μεταπολεμικά και ύψωνε ένα δίχτυ προστασίας του εργαζόμενου. Κι αφού ακυρωθεί κάθε δυνατότητα οργανωμένης αντίστασης ύστερα θάρθουν οι επενδύσεις. Είναι αυτό που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης βάφτισε «κβαντικό άλμα»…