Η παραίτηση του Διονύση Τσακνή από την ΕΡΤ δεν ξέφυγε από την πεπατημένη. Την συνόδευσε και αυτός με βαρύτατους υπαινιγμούς και υπονοούμενα από τα οποία προκύπτει ότι κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δημόσιας Τηλεόρασης. Κάτι για το οποίο ο πολιτικός προϊστάμενος της ΕΡΤ, υπουργός Νίκος Παπάς οφείλει να δώσει εξηγήσεις. Αλλη συζήτηση θα κάναμε αν η ΕΡΤ είχε πιάσει τον παλμό των τηλεθεατών και κέρδιζε ένα μεγάλο κομμάτι στις προτιμήσεις τους. Αυτό δεν συμβαίνει δυστυχώς .Η ανυποληψία της, την καθηλώνει σε ποσοστά της αλήστου μνήμης ΝΕΡΙΤ την ώρα που τα στελέχη της την εγκαταλείπουν το ένα μετά τον άλλο.

Τον χορό άνοιξε ο Σταύρος Καπάκος, διευθυντής ενημέρωσης με την επιστολή παραίτησής του που άφηνε υπονοούμενα για περιορισμό της δημοσιογραφικής αυτονομίας και κατέληγε με το περίφημο «διότι δεν συνεμορφώθην προς τα υποδείξεις…» Τον είχε αποπέμψει (εξαναγκάσει σε παραίτηση) ο τότε διευθύνων σύμβουλος Λάμπης Ταγματάρχης. Στην συνέχεια παραιτήθηκε και ο κ. Ταγματάρχης στα βουβά με τον κ. Παπά να δηλώνει για τον παραιτηθέντα ότι «κατόρθωσε να στήσει με επαγγελματισμό και συνέπεια από την αρχή έναν σύγχρονο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό» …

Λίγες μέρες πριν ο κ. Παππάς έπαυσε το μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΡΤ Μιχάλη Γρηγορίου προκειμένου, όπως δήλωσε «να διασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία του» Προφανώς με όσα έκανε ή ήθελε να κάνει ο κ. Γρηγορίου υπονόμευε την λειτουργία του Διοικητικού Συμβουλίου. Ο παυθείς δεν χαρίστηκε στον υπουργό αναφέροντας ότι «στην τωρινή συγκυρία όπου, καυτά τα φαινόμενα, παύει να έχει προτεραιότητα ο ρόλος στης ΕΡΤ στον πολιτισμό, στην ενημέρωση και την επιμόρφωση του κόσμου αλλά αρχίζουν να επικρατούν ευκαιριακές  πολιτικές και συνδικαλιστικές σκοπιμότητες. Νομίζω λοιπόν πως η “εύρυθμη λειτουργία” του Δ.Σ. την οποία επικαλείσαι δεν κινδυνεύει από τη δική μου συμμετοχή σ’ αυτό, αλλά από πολιτικές ενέργειες που ξαναγυρνάνε την ΕΡΤ σε “αλήστου μνήμης” εποχές που ελπίζαμε πως έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί». Από την πλευρά του υπουργού στις σοβαρότατες καταγγελίες του κ. Γρηγορίου δεν ακούστηκε κουβέντα.

Ηρθε αμέσως μετά και η παραίτηση του προέδρου Διονύση Τσακνή  μετά από δυόμιση χρόνια παρουσίας του στην προεδρική καρέκλα με βαρύτατους υπαινιγμούς για «νομιμοποίηση του Καλφαγιαννισμού» δηλαδή υποταγή της ΕΡΤ στην βούληση του συνδικαλιστή της ΠΟΣΠΕΡΤ Παναγιώτη Καλφαγιάννη. Σημασία έχει πως οι άνθρωποι που εμπιστεύθηκε ο Νίκος Παπάς για την ανασύσταση και την λειτουργία της Δημόσιας Τηλεόρασης είτε παραιτούνται αφήνοντας αιχμές εις βάρος του είτε αποπέμπονται από τον ίδιο…

Όλα αυτά ίσως είχαν περιορισμένη σημασία αν το παραγόμενο τηλεοπτικό προϊόν ήταν άξιο λόγου και συγκέντρωνε την προτίμηση μιας ικανής μερίδας τηλεθεατών. Αυτό δεν συμβαίνει και με λίγες λαμπρές εξαιρέσεις το συνολικό της πρόγραμμα και στα τρία τηλεοπτικά κανάλια  είναι άνευρο ως αδιάφορο. Η ενημέρωση  έχει μέλημα όχι τόσο να προβάλλει όσο να προστατεύσει την κυβέρνηση, τα ίδια πρόσωπα ανακυκλώνονται σε διαφορετικές κάθε φορά ώρες και όλα μοιάζουν να γίνονται στη λογική της διευθέτησης ώστε  να μην δυσαρεστείται κανείς. Ό,τι ξέραμε και βλέπαμε στα παλιότερα χρόνια της ΕΡΤ αλλά και στη ΝΕΡΙΤ επαναλαμβάνεται.

Μια ΕΡΤ εγκλωβισμένη στην ανάγκη να προστατεύει την κυβέρνηση με τον προϊστάμενο υπουργό να ασκεί ασφυκτικό έλεγχο χωρίς κρουστικό λόγο στριμωγμένη στη λογική της παρέλασης εκπροσώπων των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα. Πλαδαρότητα, ισορροπίες, συντεχνιασμός, έλλειψη φρεσκάδας. Δυόμιση χρόνια είναι χρόνος που αρκούσε για να παρουσιαστεί ένα νέο τηλεοπτικό μοντέλο που να είναι εναλλακτικό ως προς τα ιδιωτικά και να συγκεντρώνει μια ορισμένη προτίμηση των τηλεθεατών. Δυόμιση χρόνια  χρειάστηκαν για να έχουμε μια αναπαραγωγή του παλιού με τις ίδιες μάλιστα κυβερνητικές μεθοδεύσεις και νοοτροπίες. Μια ακόμα  ακύρωση κυβερνητικών εξαγγελιών μια ακόμα απογοήτευση όσων αντιπάλεψαν το «μαύρο» ελπίζοντας σε μια πραγματική δημόσια και όχι κρατική τηλεόραση.